Stephen Byers

Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1953 Wolverhampton
Minister handlu i przemysłu
Okres	od 23 grudnia 1998 do 8 czerwca 2001
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Peter Mandelson
Następca	Patricia Hewitt

Stephen John Byers (ur.13 kwietnia1953 wWolverhampton),brytyjski polityk, minister w rządachTony’ego Blaira, członekPartii Pracy.

Wykształcenie odebrał w Wymondham College, City of Chester Grammar School oraz w Chester College of Further Education. Następnie ukończył prawo naLiverpool John Moores University, po czym zaczął wykładać prawo naNorthumbria University wNewcastle. W1980 r. został wybrany do rady dystryktu North Tyneside. W latach1985–1992 był wiceprzewodniczącym tej rady. W1983 r. podjął pierwszą próbę dostania się doIzby Gmin, ale przegrał wybory w okręguHexham, gdzie zajął trzecie miejsce tracąc do zwycięzcy,konserwatystyGeoffreya Ripona, ok. 14 000 głosów. Do parlamentu dostał się dopiero w1992 r. jako reprezentant okręguWallsend.

W1993 r. został członkiem komisji spraw wewnętrznych. Zaliczał się do grona zwolenników reform w partii dokonywanych przez ekipę Tony’ego Blaira. W1995 r. został głównym mówcą opozycji ds. edukacji i zatrudnienia. Po zwycięskich dla Partii Pracy wyborach1997 r. (podczas których startował z okręguNorth Tyneside, ponieważ jego okręg Wallsend został zlikwidowany) Byers został ministrem stanu w departamencie edukacji i zatrudnienia odpowiedzialnym za standardy szkolne. Już wkrótce zwrócił na siebie uwagę mediów, kiedy w wywiadzie udzielonymBBC powiedział, że 8 razy 7 równa się 54^[1].

Byers został członkiem gabinetu w lipcu1998 r., kiedy to został naczelnym sekretarzem skarbu oraz członkiem Tajnej Rady. W grudniu1998 r., po nagłej rezygnacjiPetera Mandelsona, został ministrem handlu i przemysłu. Po wyborach2001 r. został mianowany ministrem transportu, samorządów lokalnych i regionów. Działalność Byersa na tym stanowisku rychło stała się przedmiotem krytyki. Jej pierwszym powodem była odmowa ministra udzielenia finansowego wsparcia zadłużonego operatora brytyjskich linii kolejowych –Railtracka. Ostatecznie rząd, pod naciskiemCity wypłacił odszkodowania akcjonariuszom Railtracku.

W tym samym czasie wybuchł skandal związany z e-mailem wysłanym11 września2001 r. przez doradczynię ministra, Jo Moore, w którym napisała, żedokonanego tego dnia ataki terrorystyczne stanowią dobrą okazję,aby ukryć to co powinniśmy pogrzebać. E-mail wywołał krytykę, głównie w związku z użytym w nim słowembury ("pogrzebać"). Byers i Moore przetrwali jednak tę sprawę, która wybuchła jednak ponownie w lutym2002 r., kiedy prasa ujawniła e-mail, w którym Moore pisała, że chce "pogrzebać" niewygodne statystyki dotyczące kolei w dniu pogrzebuksiężniczki Małgorzaty.

Tym razem presja prasy doprowadziła do ustąpienia Moore i zachwiania pozycji Byersa^[2]. Do tego doszła krytyka polityki transportowej rządu ze strony parlamentarnej komisji transportu i ciągnąca się od kilku lat sprawa z czasów, kiedy Byers był ministrem handlu i przemysłu. Zezwolił on wówczas wydawcy magazynów pornograficznych, Richardowi Desmondowi, na zakupDaily Express. Presja wywierana na Byersa stała się tak silna, że28 maja2002 r. minister podał się do dymisji.

Byersowi udało się obronić mandat parlamentarny w wyborach2005 r. W2009 r. ogłosił jednak, że nie zamierza po raz kolejny ubiegać się o mandat parlamentarny^[3].

• Oficjalna strona Stephena Byersa

• Brytyjscy parlamentarzyści 1992–1997
• Brytyjscy parlamentarzyści 1997–2001
• Brytyjscy parlamentarzyści 2001–2005
• Brytyjscy parlamentarzyści 2005–2010
• Urodzeni w 1953
• Politycy Partii Pracy (Wielka Brytania)
• Brytyjscy samorządowcy
• Ludzie urodzeni w Wolverhampton

• Artykuły z propozycjami tłumaczeń