Stellacja (łac.stellatio odstella – gwiazda) – proces wgeometrii polegający na konstruowaniu nowychwielokątów (stellacjadwuwymiarowa) lubwielościanów (stellacjatrójwymiarowa). Ogólnie można zastosować definicję stellacji do dowolnegowielotopu wnwymiarach. Otrzymaną figurę nazywamy stellacją figury wyjściowej (macierzystej). Na proces stellacji składają się dwie fazy:
W roku1619niemiecki uczonyJohannes Kepler zdefiniował proces stellacji dla dwu- i trzywymiarowych wielościanów jako przedłużanie krawędzi bądź ścian do momentu uformowania nowych figur. Kepler przeprowadził stellacjędwunastościanu foremnego otrzymując w ten sposób dwa foremnewielościany gwiaździste z grupywielościanów Keplera-Poinsota. Różnica pomiędzy współczesną a keplerowską definicją stellacji jest niewielka. Kepler nie uwzględnił możliwości jej przeprowadzenia dla figur o więcej niż trzech wymiarach.