Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Stefano Pioli

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Status wersji strony

To jest wersja przejrzana tej strony

To jestwersja przejrzana, która zostałaoznaczona6 lis 2025.Na przejrzenie oczekujązmiany w szablonach lub plikach, które są zawarte na tej stronie.
Stefano Pioli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 października 1965
Parma

Wzrost

183 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
LataKlub
1979–1982Parma
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
1982–1984Parma42(1)
1984–1987Juventus36(0)
1987–1989Hellas Verona42(0)
1989–1995Fiorentina156(1)
1995–1996Calcio Padova4(0)
1996–1997Pistoiese14(1)
1997–1998Fiorenzuola21(0)
1998–1999Colorno
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1985–1987 Włochy U-215(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1999–2002Bologna (juniorzy)
2002–2003Chievo Werona (juniorzy)
2003–2004Salernitana
2004–2006Modena
2006Modena
2006–2007Parma
2007–2008Grosseto
2008–2009Piacenza
2009–2010Sassuolo
2010–2011Chievo Werona
2011–2011Palermo
2011–2014Bologna
2014–2016Lazio
2016–2017Inter Mediolan
2017–2019Fiorentina
2019–2024Milan
2024–2025Al-Nassr
2025Fiorentina
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Stefano Pioli (ur.20 października1965 wParmie) –włoskipiłkarz i trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj |edytuj kod]

Pioli jest wychowankiemParma F.C. Dzięki dobrym występom wSerie C oraz młodzieżowych reprezentacjach Włoch, został dostrzeżony przezJuventus. W tym klubie nie był wprawdzie podstawowym piłkarzem, ale wywalczył z nimmistrzostwo Włoch iPuchar Europy. Stefano Pioli najwięcej czasu spędził wACF Fiorentina, gdzie grał przez sześć lat. W 1993 roku spadł z klubem doSerie B, ale po roku wrócił doSerie A. Karierę kończył w Colorno. We włoskiej ekstraklasie rozegrał w sumie 204 mecze i zdobył jedną bramkę (29 października 1989 w wygranym 2:1 meczu zUS Cremonese[1]).

Kariera trenerska

[edytuj |edytuj kod]

Stefano Pioli po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem młodzieżowych zespołówBologni. W 2001 roku doprowadził zespół do lat 17 do mistrzostwa Włoch. Następnie był trenerem młodzieżowego zespołuChievo Werona, a potem rozpoczął pracę z senioramiSalernitana Calcio 1919. W 2006 roku jako trenerModena FC i w 2010 roku prowadzącUS Sassuolo grał w barażach o awans doSerie A, ale w obu przypadkach jego zespół odpadał w półfinałach. W 2011 roku został treneremUS Città di Palermo, ale nie poprowadził drużyny w żadnym meczu ligowym, ponieważ został zwolniony po dwóch remisach wLidze Europy zFC Thun (do dalszych rozgrywek awansowali Szwajcarzy dzięki większej liczbie goli strzelonych na wyjeździe).

W 2014 roku Pioli został treneremS.S. Lazio. W Serie A zajął z tym zespołem trzecią pozycję, najwyższą od 2007 roku. Dotarł także do finałuPucharu Włoch. 3 kwietnia 2016 po porażce zAS Roma 1:4 został zwolniony[2].

8 października 2016 roku został treneremInteru Mediolan[3]. 10 maja 2017 roku został zwolniony z funkcji trenera Interu[4].

24 maja 2017 roku został treneremFiorentiny[5].

9 października 2019 roku został treneremA.C. Milan i zastąpił na tym stanowiskuMarco Giampaolo, zwolnionego po nieudanym początku sezonu[6]. Wydawało się, że Pioli bedzie opcją tymczasową przy przebudowie zespołu Milanu, który od wielu lat nie mógł nawiązać do sukcesów z początku XXI wieku. Oprócz tego spora część kibicówrossonerich nie była zadowolona z wyboru trenera co wyrażano w mediach społecznościowych pod hashtagiem #PioliOut[7].

Po początkowych problemach (porażka 5:0 zAtalantą Bergamo) Pioli odmienia zespół Milanu, który w międzyczasie zasilił w styczniowym okienku transferowymZlatan Ibrahimović. Ostatecznie Milan kończy sezon na szóstym miejsciu, z 66 punktami. Zespół pod wodzą Pioliego kontynuuje jednak swój rozwój, czego dowodem jest wicemistrzostwo Serie A w kolejnym sezonie2020/2021. Dzięki temu Milan powraca do prestiżowych rozgrywekLigi Mistrzów UEFA w następnej kampanii. 22 maja 2022 po zwycięstwie nadUS Sassuolo Calcio 3:0 zdobył razem z Milanem Mistrzostwo Włoch.

Sukcesy

[edytuj |edytuj kod]

Jako piłkarz Juventusu

Jako trener Milanu

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Calendario e Risultati – Stagione 1989-90 – 10^ Giornata. Lega Serie A. [dostęp 2017-03-29]. (wł.).
  2. Włochy: Stefano Pioli stracił pracę w Lazio. eurosport.onet.pl. [dostęp 2017-03-29]. (pol.).
  3. Stefano Pioli trenerem Interu Mediolan. Rzeczpospolita. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane ztego adresu (2017-03-28)]. (pol.).
  4. Stefano Pioli nie jest już trenerem Interu Mediolan - Piłka nożna - rp.pl [online], www.rp.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  5. Stefano Pioli trenerem Fiorentiny - eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  6. Oficjalnie: Marco Giampaolo zwolniony z Milanu! [online], Przegląd Sportowy, 8 października 2019 [dostęp 2022-05-10] (pol.).
  7. 'Pioli Out' Is Trending In Italy Before Stefano Pioli Has Been Appointed AC Milan Manager [online], www.sportbible.com [dostęp 2022-05-10] (ang.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]


Kariera szkoleniowa
  1. tymczasowo
  1. tymczasowo
  1. tymczasowo
  1. abtymczasowo
  1. abcdetymczasowo
Trenerzy mistrzów Włoch w piłce nożnej
I liga włoska
Serie A
  1. Transfermarkt,Aktualni trenerzy klubów Serie A [online], transfermarkt.pl, 13 lipca 2025 [dostęp 2025-07-13] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefano_Pioli&oldid=77982824
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp