Stefan Kostrzewski (1926) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1902 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 lutego 1999 | ||
| Informacje klubowe | |||
| Klub | |||
| Odznaczenia | |||
| |||
Stefan Franciszek Kostrzewski (ur.4 sierpnia1902 wŁodzi, zm.24 lutego1999 wCambridge wKanadzie) –polskilekkoatleta,koszykarz, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski, dwukrotny olimpijczyk.

Urodził się 4 sierpnia 1902 w Łodzi jako syn Stanisława i Stanisławy z Lewandowskich[1]. W 1912 rozpoczął naukę wPaństwowym Gimnazjum Humanistycznym im Mikołaja Kopernika w Łodzi. Pod koniec 1918 przerwał naukę w gimnazjum i wstąpił doWojska Polskiego. Brał udział wwojnie polsko-bolszewickiej. Od 12 sierpnia do 3 września brał udział w walkach podJanowem,Borkowem, Nowym Miastem,Makowem,Przasnyszem,Chorzelami iMyszyńcem. W czerwcu 1922 zdał egzaminy i rozpoczął studia na wydziale architekturyPolitechniki Warszawskiej. Studiował do początku lat trzydziestych nie uzyskując dyplomu inżyniera architekta. Od 1 października 1929 do 30 czerwca 1930 odbywał służbę wojskową. Ukończył z pierwszą lokatą szkołę podchorążych rezerwy piechoty w Śremie. Z dniem 1933 został awansowany na stopień podporucznika. W latach trzydziestych pracował w ministerstwie przemysłu i handlu.
Sport zaczął uprawiać na początku lat dwudziestych. Był wychowankiemŁódzkiego Klubu Sportowego (pierwszy mistrz Polski w barwach tego klubu), w którym startował w latach 1920–1923. W latach 1923–1937 reprezentował barwyAZS Warszawa. W barwach AZS Warszawa po raz pierwszy wystąpił 28 października 1923. Z tym klubem był związany do końca kariery. Byłbiegaczem, który z powodzeniem startował na różnych dystansach. Dwadzieścia siedem razy zdobywał tytuł mistrza Polski:
Ponadto zdobył czternaście medali srebrnych i trzy brązowe. W okresiedwudziestolecia międzywojennego zdobył najwięcej medali w mistrzostwach Polski.
Również 27 razy ustanawiałlekkoatletyczne rekordy Polski w biegach na400 metrów,800 metrów,1500 metrów,2000 metrów,110 metrów ppł.,400 metrów ppł. oraz w sztafetach. 1 września 1929 ustanowił rekord w biegu przez płotki na 400 metrów który przetrwał do 11 września 1954 roku[2]. W latach 1927–1937 18 razy wystąpił w meczach międzypaństwowych reprezentacji Polski.
Dwukrotnie startował wigrzyskach olimpijskich. WParyżu w 1924 wystąpił na 800 i 1500 metrów, a wAmsterdamie w 1928 na 400 metrów, 400 metrów ppł. i w sztafecie 4 × 400 metrów. Z wyjątkiem biegu na 400 metrów przez płotki, gdzie doszedł do półfinału, odpadał w przedbiegach[3].
Znaczące sukcesy odnosił na Akademickich Mistrzostwach Świata. PodczasLetnich Mistrzostw Świata Studentów w 1924 wWarszawie zwyciężył na 800 metrów, 400 metrów ppł., 3000 metrów drużynowo oraz sztafetach 4 × 100 i 4 × 400 metrów. Zdobył także srebrne medale na 3000 metrów i wsztafecie 100+200+400+800 metrów oraz brązowy medal na 1500 metrów. Na mistrzostwach wRzymie w 1927 zdobył brązowe medale na 110 metrów ppł. i w sztafecie 4 × 400 metrów, a wParyżu w 1928 srebrny medal na 400 metrów ppł.[4].
Rekordy życiowe:
W1. PlebiscyciePrzeglądu Sportowego (1926) zajął 4. miejsce. W1927 był trzeci, w1928 i w1929 czwarty, a w1933 siódmy[3].
Uprawiał także koszykówkę. W 1924 wszedł w skład pierwszej drużyny AZS Warszawa. W 1928 zdobył mistrzostwo Warszawy. W styczniu 1930 grał w pierwszym międzynarodowym meczu koszykówki rozegranym w Polsce przeciwko Latwijas Uniwesitetas Student Padome Ryga. Udzielał się społecznie w sekcjach gier sportowych AZS[3].
Walczył wwojnie obronnej w stopniupodporucznika. Był internowany naWęgrzech, brał udział w walkach weFrancji w 1940, a następnie walczył w szeregach1 Dywizji Pancernej. Osiągnął stopieńkapitana. Za czyny bojowe został odznaczonyKrzyżem Walecznych[3].
PoII wojnie światowej nie wrócił do Polski. Mieszkał początkowo w Wielkiej Brytanii, a następnie wKanadzie, gdzie pracował jako architekt w mieście Galt (obecnieCambridge)[3]. Tam zmarł.
nr – nie rozegrano
nr – nie rozegrano
nr – nie rozegrano
| Zimowe Mistrzostwa Polski w Lekkoatletyce |
|
|---|---|
| Halowe Mistrzostwa Polski w Lekkoatletyce |
|