 nr rej. 291/Arch z 25 września 1967 | |
 Wały kultowe w Lwówku Śląskim | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Lwówka Śląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski  | |
 51°06′35,53″N 15°37′19,63″E/51,109870 15,622120 | |
Starożytny wał kultowy w Lwówku Śląskim – wał kultowy wPłakowicach z okresukultury łużyckiej. Część badaczy uważa, że w miejscu wału mogło znajdować sięgrodzisko[1].
Historia Płakowic wiąże się z osadnictwem plemieniaBobrzan, które zamieszkiwało pogranicześląsko-łużyckie, przyległezlewiskomBobru iKwisy. Świadczą o tym kamienne pozostałości grodziska z IX wieku oraz wały kultowe związane z pradawnymiobrzędamisłowiańskimi. Znajdują się one na południowym wzgórzu płakowickim, zwanymSkałką (niem.Steinberg). W 1927 r. niemiecka grupa archeologów podczas prowadzonych prac na owym wzgórzu odkryłacmentarzysko związane z kulturą łużycką, świadczące o osadnictwie w tym rejonie[2].
Na wschodnim skrajuLwówka Śląskiego, a dokładniej dzielnicy Płakowice, znajduje się wzniesienie Skałka (299 m n.p.m.). W okolicy wzgórza zachowały się ledwo widoczne wały, datowane na okres kultury łużyckiej. Część badaczy uważa, że są to pozostałości miejsca kultu, jednak o wiele bardziej prawdopodobne, iż niegdyś mieściła się tutajosada otoczona ziemnym wałem z drewnianąpalisadą. W źródłach niemieckich opisywano to miejsce jako słowiańskigród o nazwie „Plochowica”, co miało oznaczać położone nieopodal zagłębienie terenu. Prawdopodobnie chodziło o dolną część wsi. Z zachowanych przekazów wynika, że w tym miejscu gromadziła się woda i błoto, które utrudniały podróżowanie w okresieśredniowiecza, ale i zapewniały naturalną barierę ochronną. Nie wiadomo, kiedy gród został opuszczony, ale datuje się to wydarzenie na koniec XII wieku. W tym czasie w Płakowicach rozpoczęto ekspansywne wydobyciezłota, co spowodowało pojawienie się poszukiwaczy, kupców i osadników z wielu regionów Europy, głównie z ziem zachodnich[3].
Tablicę w miejscu wału ustawił Wojewódzki Ośrodek Archeologiczno-Konserwatorski (WOAK), prawdopodobnie w latach 80., w ramach oznaczania ważniejszych miejsc historycznych w regionie. Po likwidacji Ośrodków Archeologiczno-Konserwatorskich ich obowiązki i zadania przejęliwojewódzcy konserwatorzy zabytków[3].
