 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| |||
| |||
Stanisław Wegner (ur.10 kwietnia1857 wSokolnikach Małych,powiat Szamotuły, zm.16 lutego1930 wPoznaniu) – polski publicysta, tłumacz, księgarz, finansista.
Był synemLeona, prawnika i historyka (zm. 1873) i Bronisławy z Jarochowskich[1]. WLipsku studiował prawo, filozofię i medycynę. W1879 osiadł w Poznaniu. Początkowo praktykował w księgarniJana Konstantego Żupańskiego, był także wspólnikiem księgarni i drukarni kierowanej dawniej przezNapoleona Kamieńskiego. Wydawał i redagował „Tygodnik Powieści”, od1896 pod tytułem „Biblioteka Powieści”, a także pismo „Wielkopolanin”. W latach1899–1919 kontynuował działalność księgarni i drukarni zmarłegoFranciszka Chocieszyńskiego. Po I wojnie światowej był m.in. dyrektorem Banku Parcelacyjnego (1919–1924)[2] i publicystą „Gazety Powszechnej”.
Był autorem ponad 1000 publikacji – recenzji teatralnych i muzycznych, felietonów, artykułów okolicznościowych; część ogłaszał pod pseudonimem W. Lasota, część anonimowo. Przekładał na język polski powieściTurgieniewa. Opracował kilka prac poświęconych księgarstwu i życiu wydawniczemu Poznania, a także popularne antologie, m.in.:
