| " | |||
| Data i miejsce urodzenia | 12 września 1896 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 lipca 1962 | ||
| Kierownik Konsulatu RP w Kijowie | |||
| Okres | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Kierownik Konsulatu RP w Charkowie | |||
| Okres | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Chargé d'affaires Ambasady PRL w Ankarze | |||
| Okres | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Odznaczenia | |||
               | |||
| |||
Stanisław Adam Sośnicki (ur.12 września1896 wWarszawie, zm.2 lipca1962 tamże) –kapitansaperówWojska Polskiego, urzędnik konsularny,dyplomata, w młodościlekkoatleta, olimpijczyk.
W 1915 roku ukończyłGimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie i rozpoczął studia na Wydziale Budownictwa MaszynPolitechniki Warszawskiej, ale ich nie ukończył.
16 lutego 1919 roku został przydzielony doDowództwa Okręgu Generalnego „Kraków” w Krakowie[1]. Z dniem 3 kwietnia 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopniapodporucznika, zaliczeniem do I Rezerwy armii i powołaniem do czynnej służby wojskowej na czas wojny aż do demobilizacji, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2]. W 1924 pełnił służbę na stanowisku oficera ordynansowego komendantaKościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów i pozostawał oficerem nadetatowym 8 pułku saperów. 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 6 lokatą w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów. W 1928 pełnił służbę w Szefostwie Administracji Armii. W 1934 był oficeremrezerwy1 batalionu saperów Legionów. Jest pochowany nacmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 229 przed-2-20)[3].
.jpg)
Był jednym z czołowych polskichlekkoatletów pierwszej połowylat 20. Należał do grupy sportowców przygotowujących się do startu wigrzyskach olimpijskich w 1920 wAntwerpii, do czego nie doszło z powodu wybuchuwojny polsko-bolszewickiej[4]. Wystąpił za to naigrzyskach olimpijskich w 1924 wParyżu wbiegu na 100 metrów iskoku w dal, ale odpadł w eliminacjach.
Podczas pierwszychmistrzostw Polski w 1920 zwyciężył w sześciu konkurencjach i został uznany za najlepszego zawodnika. Ogółem zdobył trzynaście tytułów mistrza Polski:
Pięć razy był wicemistrzem Polski:
Trzynaście razy biłrekordy Polski w skoku w dal, trójskoku, sztafecie 4 × 100 m, sztafecie 10 × 100 m,sztafecie szwedzkiej isztafecie olimpijskiej.
Startował w barwachCzarnych Lwów,Korony Warszawa,KS Polonia Warszawa iAZS Warszawa. Zakończył aktywne uprawianie lekkiej atletyki w 1925.
Ukończył studia na Wydziale Dyplomatyczno-KonsularnymAkademii Nauk Politycznych w Warszawie w 1926 oraz w Studium Anglii Współczesnej naUniwersytecie Cambridge w 1931. Od tego roku pracował wMinisterstwie Spraw Zagranicznych. Był konsulem wKijowie (1933–1934)[5] i wCharkowie (1934–1936). W latach 1937–1939 był naczelnikiem wydziału w Ministerstwie Opieki Społecznej.
Wkampanii wrześniowej walczył w stopniukapitana, m.in. w obronie Warszawy. Otrzymał za toorder Virtuti Militari. Następnie przebywał w niewoli niemieckiej w obozach wLubece iWoldenbergu. Powojnie wludowym Wojsku Polskim (w stopniu podpułkownika; do 1946), a następnie byłchargé d’affaires polskiej ambasady wAnkarze (1946–1948). Od 1948 pracował w Centrali Handlowej Przemysłu Drzewnego jako dyrektor administracyjny. Był także działaczem i sędzią lekkoatletycznym.
