| Data i miejsce urodzenia | 21 marca 1935 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 kwietnia 2019 |
| Zawód, zajęcie | polityk, dyplomata, ekonomista |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | minister pracy, płac i spraw socjalnych (1984–1987), członek prezydium rządu (1985–1987), ambasador RP wWietnamie (1989–1992), poseł naSejm PRL VII i VIII kadencji (1976–1985) |
| Partia | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza(1953–1990) |
| Odznaczenia | |
  | |
Stanisław Wojciech Gębala (ur.21 marca1935 wKlikowej kołoTarnowa, zm.21 kwietnia2019 wTarnowie[1]) – polskiekonomista,komunistyczny polityk,minister pracy i polityki socjalnej, poseł naSejmPRLVII iVIII kadencji, w latach 1989–1992ambasador Polski wWietnamie.
Syn Stanisława i Felicji. UkończyłWyższą Szkołę Ekonomiczną w Krakowie, w 1964 utrzymałtytuł zawodowy magistra, a w 1984 został doktorem nauk ekonomicznych[2]. W latach 1952–1957 pracował w aparacieZwiązku Młodzieży Polskiej[3]. DoPolskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej wstąpił w 1953. W latach 1955–1957 służył jako podchorąży wTechnicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Lotniczych wOleśnicy[2].
Od 1961 był związany z aparatem partyjnym PZPR. Był sekretarzem w Komitecie Zakładowym wZakładach Mechanicznych w Tarnowie (1961–1965; wcześniej – od 1957 do 1960 – pracował w nich jako technolog, a później – od 1968 do 1973 był ich dyrektorem naczelnym[3]). Oprócz wykonywania pracy partyjnej przydzielony został do pełnienia funkcji administracyjnych w innym przedsiębiorstwie. WZakładach Azotowych im. Feliksa Dzierżyńskiego w Tarnowie w latach 1967–1968 był zastępcą dyrektora ds. ekonomicznych. Był sekretarzem ekonomicznym w tarnowskim Komitecie Powiatowym PZPR (1965–1967), a potem w Komitecie Wojewódzkim PZPR wKrakowie (1973–1975). Od 5 czerwca 1975 do 4 kwietnia 1980 pełnił funkcję I sekretarza KW PZPR w Tarnowie. W 1975 i 1980 był delegatem nazjazdy partii. Od grudnia 1975 do lipca 1981 był zastępcą członkaKomitetu Centralnego PZPR. Od 31 marca 1980 do 26 października kierował Wydziałem Handlu i Finansów KC PZPR, a następnie – do 19 czerwca 1984 – Wydziałem Ekonomicznym KC PZPR[3].
Od 1975 do 1980 pełnił funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Tarnowie[2]. W latach 1976–1985 był posłem naSejm PRLVII iVIII kadencji. Od 30 maja 1984 do 16 kwietnia 1987 byłministrem pracy i polityki socjalnej wrządzie Wojciecha Jaruzelskiego iZbigniewa Messnera. Od 15 listopada 1985 do 16 kwietnia 1987 zasiadał w prezydium rządu. We wrześniu 1986 został członkiem Komisji Partyjno-Rządowej ds. Przeglądu i Unowocześniania Struktur Organizacyjnych Gospodarki i Państwa (pracującej pod przewodnictwem sekretarza KC PZPRMariana Woźniaka)[4]. W latach 1986–1988 członek Społecznego Komitetu Odnowy Starego MiastaZamościa[5]. W okresie 1987–1989 był zastępcą przewodniczącegoKomisji Planowania przy Radzie Ministrów. W 1989 był pełnomocnikiem ministra-kierownikaCentralnego Urzędu Planowania. W latach 1989–1992 zajmował stanowiskoambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego Polski wWietnamie[2].
Zmarł w kwietniu 2019 w Tarnowie[6]. Pochowany nacmentarzu komunalnym w Krzyżu[7].
