 | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1946 | ||
| Wzrost | 193 cm | ||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | ||
| Status profesjonalny | 1968 | ||
| Zakończenie kariery | 1985 | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 27 | ||
| Najwyżej w rankingu | 3(23 sierpnia 1973) | ||
| Australian Open | 3R (1970, 1976, 1977XII) | ||
| Roland Garros | QF (1971, 1972) | ||
| Wimbledon | W (1972) | ||
| US Open | W (1971) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 54 | ||
| Najwyżej w rankingu | 1(2 marca 1981) | ||
| Australian Open | W (1970) | ||
| Roland Garros | F (1971, 1974) | ||
| Wimbledon | F (1972, 1974, 1980, 1981) | ||
| US Open | W (1968, 1974, 1978, 1980) | ||
| |||
Stan Smith, właśc. Stanley Roger Smith (ur.14 grudnia1946 wPasadenie) –amerykańskitenisista, zwycięzca 7 turniejówwielkoszlemowych, zdobywcaPucharu Davisa,lider rankingu ATP deblistów.
Studiował naUniwersytecie Południowej Kalifornii i reprezentował tę uczelnię w rozgrywkach tenisowych, sięgając po tytuł mistrza akademickiego USA w grze pojedynczej (1968) oraz dwukrotnie w grze podwójnej (w parze zBobem Lutzem, 1967 i 1968).
W grze pojedynczej wygrywałWimbledon w 1972 (po finałowym sukcesie nadIlie Năstase), rok wcześniej doznał porażki w meczu finałowym na tym turnieju; zdobył także singlowy tytuł naUS Open w 1969 i 1971. Wyniki te ugruntowały jego pozycję w ścisłej czołówce światowej – w latach 1970–1976 klasyfikowany w czołowej dziesiątce na świecie, w tym jako nr 1. w 1972 (po wprowadzeniu komputerowego rankingu najwyżej był jako nr 3. w 1973); 1967–1980 figurował w czołowej dziesiątce tenisistów amerykańskich (nr 1. w 1969 i 1971–1973)[1]. W roku 1970 został mistrzem pierwszej edycjiATP Finals[2].
Jako deblista wygrywał US Open w 1968 (zarówno w kategorii "open", jak i wśród amatorów), 1974, 1978 i 1980; 1971 i 1979 przegrywał mecze finałowe. Ponadto ma na koncie wygraną deblową naAustralian Open w 1970. Na Wimbledonie czterokrotnie przegrywał w finałach konkurencji debla (1972, 1974, 1980, 1981), naFrench Open dwukrotnie (1971, 1974). Jego najczęstszym partnerem deblowym był Bob Lutz, dobre wyniki osiągał również zErikiem van Dillenem. Dnia 2 marca 1981 został liderem rankingu ATP deblistów i utrzymywał tę pozycję przez osiem tygodni.
W latach 1968–1979 i ponownie w 1981 reprezentował USA w Pucharze Davisa, przyczyniając się do 8 sukcesów Amerykanów.
W 1987 jego nazwisko wpisano doMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy, a we wrześniu 2011 został prezydentem tej instytucji[1][3].
W 2005 roku, przez magazyn „TENNIS”, Stan Smith został umieszczony na 35. miejscu wśród 40 najlepszych tenisistów i tenisistek[4].
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1971 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  John Newcombe | 3:6, 7:5, 6:2, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1971 | US Open, Forest Hills | Trawiasta |  Jan Kodeš | 3:6, 6:3, 6:2, 7:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Ilie Năstase | 4:6, 6:3, 6:3, 4:6, 7:5 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1968 | US Open, Forest Hills | Trawiasta |  Bob Lutz | Arthur Ashe Andrés Gimeno | 11:9, 6:1, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1970 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Bob Lutz | John AlexanderPhil Dent | 6:3, 8:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1971 | French Open, Paryż | Ceglana | Tom Gorman | Arthur AsheMarty Riessen | 8:6, 6:4, 3:6, 4:6, 9:11 |
| Finalista | 2. | 1971 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Erik Van Dillen | John Newcombe Roger Taylor | 7:6, 3:6, 6:7, 6:4, 6:7 |
| Finalista | 3. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Erik Van Dillen |  Bob HewittFrew McMillan | 2:6, 2:6, 7:9 |
| Finalista | 4. | 1974 | French Open, Paryż | Ceglana | Bob Lutz | Dick Crealy Onny Parun | 3:6, 2:6, 6:3, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 5. | 1974 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | John NewcombeTony Roche | 6:8, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1974 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Bob Lutz |  Patricio CornejoJaime Fillol | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1978 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Marty RiessenSherwood Stewart | 1:6, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 6. | 1979 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Peter FlemingJohn McEnroe | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 7. | 1980 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | Peter McNamaraPaul McNamee | 6:7, 3:6, 7:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 1980 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 7:6, 3:6, 6:1, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 8. | 1981 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Bob Lutz | Peter Fleming John McEnroe | 4:6, 4:6, 4:6 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1967 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Rosie Casals | Billie Jean KingOwen Davidson | 3:6, 2:6 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1905–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 |
|
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 |
|
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
