Spekulacja – jeden z motywów transakcji kupna-sprzedaży. Celem spekulacji jest osiągnięcie określonegodochodu (zysku) poprzez wykorzystanie przewidywanych zmiancenowych. Przedmiotami transakcji tych są najczęściejinstrumenty finansowe, dobra materialne lubnieruchomości.
Cechą spekulacji, w odróżnieniu np. od klasycznych strategiiarbitrażu, jest podejmowanieryzyka. Ponieważ podstawową funkcjąrynków finansowych jest transfer ryzyka, istnienie inwestorów spekulacyjnych jest niezbędne dla ich prawidłowego funkcjonowania. Przejmują oni bowiem ryzyko od uczestników rynku pragnących się go pozbyć (zabezpieczyć przed ryzykiem). Zwiększają takżepłynność rynków[1].
Okresowo, ze względu na czynniki behawioralne (takie jakchciwość istrach), spekulacja może jednak przyczyniać się do pogarszania efektywności wyceny (spekulacja destabilizująca).
Na polu religijnym i moralnym spekulacja jest postrzegana negatywnie jako zachowanie egoistyczne, ponieważ może spowodować poważne szkody dla realnej gospodarki i wspólnego dobra[2][3][4].
Szczególną formą spekulacji są walutoweataki spekulacyjne. Schemat udanego ataku tego rodzaju jest następujący:
Przeprowadzenie walutowego ataku spekulacyjnego wiąże się jednak z wieloma czynnikami ryzyka:
Spekulacja jako szkodnictwo gospodarcze była tępiona przez władzePRL. 25 października 1944 r. został wydany dekretPKWN o zwalczaniu spekulacji wojennej[5], zastąpiony ustawą z dnia 2 czerwca 1947 r. o zwalczaniu drożyzny i nadmiernych zysków w obrocie handlowym[6].
W Polsce w czasachPRL dnia 13 lipca 1957 rokusejm II kadencji uchwalił ustawę o zwalczaniu spekulacji i ochronie interesów nabywców oraz producentów rolnych w obrocie handlowym[7], która została uchylona ustawą z dnia 20 maja 1971 r. wprowadzającą Kodeks wykroczeń[8]. W dniu 25 września 1981 r. uchwalono ustawę o zwalczaniu spekulacji[9]. Ustawę tę uchyliła ustawa z dnia 5 lipca 1990 r.[10]
 | Zobacz hasłospekulacja w Wikisłowniku |
