Epicka opowieść o powstaniu niewolników w starożytnym Rzymie (73-71 p.n.e.), ukazana poprzez losy jego przywódcy – legendarnegoTraka Spartakusa. Jako niewolnik skazany na pracę w kamieniołomach, atakując brutalnego strażnika zwraca na siebie uwagę rzymskiego właściciela szkoły gladiatorów, Lentulusa Batiatusa.Lanista wysyła go do swej posiadłości wKapui, gdzie pod kierunkiem bezwzględnego Marcellusa trenuje wraz z innymi rozmaite metody walki. Tam zakochuje się również w usługującej im niewolnicy Varinii. Gdy wśród gladiatorów wybucha bunt, Spartakus staje na jego czele. Miejscowa rewolta wkrótce ogarnia całąKampanię, a następnie inne obszary państwa Rzymian, przyciągając masy zbiegłych niewolników i ludności zależnej.Senat wysyła przeciw nim legiony, które zostają doszczętnie rozbite. Ale próby opuszczeniaItalii przez zbuntowanych z pomocącylicyjskich piratów kończą się niepowodzeniem wskutek ich zdrady. Tymczasem Rzym wysyła przeciw powstańcom potężne siły pod wodzą doświadczonegoMarka Krassusa…
Do historii kina przeszła zwłaszcza scena po decydującej bitwie przegranej przez armię niewolników. Spartakus zostaje wprawdzie schwytany (w rzeczywistości najprawdopodobniej zginął), jednak Rzymianie, nie znając jego wyglądu, nie są w stanie go rozpoznać. Dlatego pojmanym niewolnikom proponują, że nie zostaną ukrzyżowani, jeśli tylko wskażą swego wodza. Kiedy w tej sytuacji Spartakus dobrowolnie chce się ujawnić, jego ocalali współtowarzysze też powstają ze słowami „Ja jestem Spartakusem!” – tym samym wybierając okrutną śmierć zamiast zdrady.
„Film nie jest do końca wierny faktom historycznym. Dostosowuje je często do potrzeb scenariusza. Jest to jednak jeden z najlepszych gigantów powstałych w latach 50. i 60. Wiele scen świetnie charakteryzujących atmosferę starożytnego Rzymu. Sporo dramatyzmu i momentów trzymających w napięciu. Znakomita obsada, świetna gra aktorów. Interesująca reżyseria. Pomimo rozmachu i widowiskowości dzieła, udało się Stanleyowi Kubrickowi nie zgubić przesłania o ludzkiej tragedii”. Niezgodna z faktem historycznym jest scena ukrzyżowania Spartakusa, gdyż w rzeczywistości poległ on w walce z legionistami rzymskimi[3].