 Strona tytułowa numeru czasopisma „Sowriemiennik” wydanego po śmierci Puszkina | |
| Częstotliwość | miesięcznik |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | |
| Tematyka | literatura |
| Pierwszy numer | 1836 |
| Ostatni numer | 1866 |
Sowriemiennik (ros.Современник „Współcześnik”) –rosyjskieczasopismo literacko-społeczne, wydawane wPetersburgu z przerwami w latach 1836–1866. Do 1843 r. był kwartalnikiem, później miesięcznikiem. Założone i prowadzone przezPuszkina, a po jego śmierci przezPiotra Pletniowa.
Publikował nowe utwory czołowych rosyjskich poetów i prozaików, zwłaszcza o poglądach liberalnych lub umiarkowanych, a w końcowym etapie istnienia umiarkowanie radykalnych. W pierwszym okresie istnienia (do 1846 r.) zamieścił pierwsze wydania licznych wierszy Puszkina, ale takżeGogola,Wasilija Żukowskiego,Piotra Wiaziemskiego,Władimira Odojewskiego.
W 1846 r., z powodu trudności finansowych, Pletniow sprzedał pismoNiekrasowowi i Panajewowi, którzy w styczniu następnego roku reaktywowali czasopismo. Czołową postacią nowej redakcji stał sięWissarion Bielinski, nie tylko z racji swych recenzji literackich, ale przede wszystkim jako ideolog pisma. Z nową redakcją aktywnie współpracowali i wydawali tu swoje utworyTurgieniew,Hercen,Iwan Gonczarow, publikował tu teżLew Tołstoj. Wydawano wówczas także liczne tłumaczenia pisarzy zachodnioeuropejskich. Ostatni etap istnienia Sowriemiennika wiąże się z radykalizacją polityczną (socjalistyczną) redakcji pod kierunkiemCzernyszewskiego (od 1853), a zwłaszczaNikołaja Dobrolubowa (od 1856), co doprowadziło do odejścia bardziej umiarkowanych współpracowników, m.in. Tołstoja i Turgieniewa. Wśród znanych twórców tego okresu, z redakcją zaczął współpracowaćMichaił Sałtykow-Szczedrin.
W latach 60. radykalizacja pisma doprowadziła do aresztów redaktorów, co było jedną z przyczyn upadku pisma i jego ostatecznego rozwiązania.
