| władca Korei (Koguryŏ) | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | Kogugwŏn |
| Rodzeństwo | |
Sosurim (zm.384) – 17. władcaKoguryŏ, największego zTrzech Królestw Korei. Panował w latach 371–384.
Został królem (wang) w 371 roku, kiedy jego ojciec, królKogugwŏn, zginął w czasie najazduBaekje, broniąc twierdzy wPjongjangu[1].
Po objęciu tronu, król Sosurim rozpoczął centralizację władzy w Koguryŏ. Upaństwowił ruchy religijne, aby uniknąć podziałów plemiennych. Rozwój scentralizowanego systemu rządowego był możliwy także dzięki polityce pojednania Koguryŏ z jego przeciwnikiem,Baekje[2].
W 372 roku przyjął podróżujących mnichów buddyjskich z chińskiego państewkaQin i kazał zbudować dla nich świątynię, co przyczyniło się do popularyzacji buddyzmu wśród Koreańczyków[3].
Rok 372 miał duże znaczenie w historii Korei nie tylko dla zwolennikówbuddyzmu, ale takżekonfucjanizmu itaoizmu. Sosurim założył wówczas konfucjańską instytucjęT'aehak (태학, 太學), aby kształcić dzieci urzędników[4]. W 373 ogłosił kodeks prawnyyullyŏng (율령, 律令), który rozwinął zinstytucjonalizowany system prawa, w tym kodeks karny i skodyfikowane zwyczaje regionalne[5].
W latach 374–376 wdał się w walki zBaekje na południu, zaś w 378 został zaatakowany przezKitanów z północnego zachodu[6]. Zmarł w 384 roku i został pochowany prawdopodobnie w lesie nieopodal ówczesnej stolicy,Kungnae[7].
Większość swoich rządów król Sosurim spędził próbując utrzymać spokój w kraju, a także wzmacniając władzę królewską[4]. Chociaż nie był w stanie pomścić śmierci swojego ojca i poprzedniego władcy Koguryŏ, króla Kogugwŏna, odegrał ważną rolę w tworzeniu fundamentów pod podboje jego bratanka,Kwanggaet’o Wielkiego[2]. Kolejnym królem zostałKogugyang, młodszy brat Sosurima.