Po reformie terytorialnej w 1929 w wyniku włączenia okolicznych gmin w granice miasta, liczba mieszkańców przekroczyła 100 000, zyskując tym samym status dużego miasta (Großstadt).
Miasto jest znane z produkcji noży. Unikatowa jest też siećtrolejbusowa, która funkcjonuje jeszcze tylko w dwóch innych niemieckich miastach.
Solingen leży na południowy zachód odWuppertalu wBergisches Land. Obszar miasta liczy 89,48 km². Połowa tej powierzchni to tereny rolnicze, ogrody lub lasy. Granica miasta ma 62 km długości. Największe rozciągnięcie obszaru miasta w linii wschód-zachód to 15,6 km, a w kierunku północ-południe 11,7 km. Przez miasto przepływa rzekaWupper – jej odcinek w granicach Solingen ma długość 26 km. Najwyższy punkt w mieście znajduje się na wys. 276 m n.p.m. w dzielnicyGräfrath przy dawnej wieży ciśnień, a dzisiaj latarni. Najniższy punkt leży na zachód od Götsche i na południe od Verlach 53 m n.p.m.
Nazwa miasta została po raz pierwszy przypuszczalnie użyta w roku 1067 przez westfalskiego pisarza w formieSolonchon.Odtąd wzmiankowane były różne pisownie:Solonchon –Solengen (1168, 1172) –Soileggen (1363, 1366, 1377) czy teżSoleggen (1365) –Solingen (1174);Solungun –Solonchon (1067) –Solungen (1356, 1382) –Solingen.
Odśredniowiecza Solingen jest centrum niemieckiego wytwórstwa mieczy, noży, przyrządów do cięcia i brzytew.
Od 1994 r. nazwa Solingen jest zastrzeżoną marką produktów tego typu. PoII wojnie światowej przesiedleni zostali tutaj dotychczasowiniemieccy mieszkańcyZłotoryi.
W światowych mediach nazwa Solingen pojawiła się w 1993 r., kiedy pięćtureckich dziewcząt i kobiet zginęło w pożarze umyślnie wywołanym przezneonazistów.
Dzielnice dzielą się jeszcze na osiedla, których granice często nie są dokładnie określone. Są to m.in.: Balkhausen, Brabant, Broßhaus, Central, Dahl, Demmeltrath, Dorperhof, Flachsberg, Fürk, Fürkeltrath, Fuhr, Glüder, Gosse, Hackhausen, Haasenmühle, Hasseldelle, Hästen, Ittertal, Kannenhof, Katternberg, Ketzberg, Kohlfurth, Kotzert, Krahenhöhe, Külf, Landwehr, Mangenberg, Mankhaus, Maubes, Meigen, Müngsten, Nümmen, Papiermühle, Piepersberg, Rüden, Schaberg, Schieten, Schnittert, Theegarten, Unterland, Weyer, Widdert, Wilzhaus, Zum Holz.
Obszar miasta powiększył się w 1889 o miastoDorp (prawa miejskie od 1856). W 1896 r. Solingen zostało wyłączone z powiatu i stało sięmiastem na prawach powiatu, ale nadal pozostało siedzibą otaczającego je teraz powiatuSolingen. Kiedy 1 sierpnia 1929 w życie weszła ustawa o nowym podziale komunalnym obszaru przemysłowego [Gesetz über die kommunale Neugliederung des rheinisch-westfälischen Industriegebietes], miasto zostało połączone zGräfrath,Höhscheid,Ohligs (do 1891 r.Merscheid) iWald, które od 1856 posiadały prawa miejskie i znajdowały się w powiecie Solingen. W ten sposób powstało nowe miastoSolingen.Ostatnie powiększenie granic miasta miało miejsce 1 stycznia 1975 roku, przyłączone zostały: miastoBurg an der Wupper i dzielnicaHöhrath, należąca dotąd do miastaWermelskirchen – oba położone do tej pory w sąsiednim powiecieRhein-Wupper-Kreis.
Od początku miasto podlegało katolickiemu biskupowi wKolonii.Od 1827 r. Solingen jest siedzibądekanatu katolickiego w na nowo ukształtowanym biskupstwie kolońskim.
W wynikureformacji i przyjęciu przez grafówvon Berg nowej religii, w Solingen pojawili się protestanci. W 1590 r. powstała pierwsza parafia protestancka (ewangelicy reformowani). Luteranie pojawili się w mieście na początku XVII wieku. Obie ewangelickie gminy połączyły się w 1838 r. Taka unia miała miejsce w całychPrusach już w 1817 r.
Dziś ok. 34% mieszkańców Solingen należy do kościoła ewangelickiego, a ok. 26% do rzymskokatolickiego. Oprócz tego w mieście działają też: gmina kościoła greckokatolickiego, baptyści, metodyści,adwentyści,świadkowie Jehowy[2] i wiele innych o protestanckich korzeniach.
