 | |
| Dane misji | |
| IndeksCOSPAR | 1988-048A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe | Родни́к (Źródło) |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu | 7000 kg |
| Załoga | |
| Załoga | Anatolij Sołowjow (1) |
| Załoga powrotna | |
| Start | |
| Miejsce startu | Bajkonur kompleks 1 |
| Początek misji | 7 czerwca 1988; 14:03:13UTC |
| Orbita okołoziemska | |
| Liczba orbit | ~1475 |
| Apogeum | 241 km |
| Perygeum | 173 km |
| Inklinacja orbity | 51,6° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | 202 km SE odŻezkazganu |
| Lądowanie | 7 września 1988; 00:49:38 UTC |
| Czas trwania misji | 91 d, 10 h, 46 min, 25 s |
| Program Sojuz | |
Sojuz TM-5 –radzieckizałogowy lot kosmiczny, stanowiący piątą ekspedycję nastację kosmicznaMir w ramachprogramu Interkosmos.Aleksandyr Aleksandrow został pierwszymBułgarem na pokładzie radzieckiej stacji kosmicznej (misjaSojuz 33 nie zdołała zacumować do stacjiSalut 6).
Lot bułgarskiegokosmonauty w programie Interkosmos przebiegł według jawnego scenariusza. Aleksandr Aleksandrow37-letni major lotnictwa, dziewięć lat wcześniej był rezerwowym innego kosmonautyGeorgija Iwanowa, któremu nie udało się zrealizować w całości programu lotu. W czasie pobytu na stacji kosmicznej Mir kosmonauta bułgarski przeprowadził czterdzieści doświadczeń, posługując się dziewięcioma urządzeniami przygotowanymi przez specjalistów z Bułgarii. Oprócz aparatury naukowo-badawczej, w tym przeznaczonej do teledetekcji, również żywność zabrana na pokład trzyosobowego Sojuza pochodziła z Bułgarii. Przygotowano ją w Centralnym Laboratorium Kriobiologii i Liofilizacji w Sofii. Powrót nastąpił 17 września 1988 roku w statkuSojuz TM-4[1].
Start misji przyspieszono o dwa tygodnie, aby poprawić warunki oświetleniowe dla eksperymentu astronomicznegoRożen. 5 wrześniaWładimir Lachow iAbdul Ahad Mohmand odłączyli się od stacji, odrzucili moduł orbitalny Sojuza i rozpoczęli przygotowania do wejścia w atmosferę nie wiedząc, że komputer pokładowy uruchomił oprogramowanie dokowania dla bułgarskiej misji z czerwca. Nie doszło do odpalenia w wyznaczonym czasie silników hamujących, gdyżpodczerwony czujnik horyzontu nie mógł potwierdzić, że statek osiągnął właściwe położenie. Siedem minut po przewidzianym czasie czujnik poinformował o prawidłowym położeniu kapsuły i komputer pokładowy uruchomił silnik, lecz Lachow wyłączył go po trzech sekundach. Drugie odpalenie silnika trzy godziny później trwało tylko sześć sekund. Lachow natychmiast spróbował ręcznie sprowadzić statek z orbity, lecz komputer wyłączył silnik po 60 sekundach. Kosmonauci zostali zmuszeni do pozostania na orbicie przez kolejną dobę w ciasnym pomieszczeniu, z minimalnymi zapasami wody i żywności i bez żadnych instalacji sanitarnych. Nie byli w stanie powrócić na Mir, nawet gdyby posiadali dostateczne zapasy paliwa, gdyż system dokujący odrzucili wraz z modułem orbitalnym. Kapsuła powróciła ostatecznie na Ziemię 7 września. Od tej pory moduł orbitalny był odrzucany dopiero po udanym odpaleniu silników hamujących, tak jak to robiono podczas lotów kapsuł drugiej generacji.
| Sojuz 7K-OK (1966–1971) | |
|---|---|
| Sojuz 7KT-OK (1971) | |
| Sojuz 7K-T (1973–1981) | |
| Sojuz 7K-TM (1975–1976) | |
| Sojuz-T (1976–1986) | |
| Sojuz-TM (1986–2003) | |
| Sojuz-TMA (2003–2012) | |
| Sojuz-TMA-M (2010–2016) | |
| Sojuz-MS (2016–trwa) | |
| Loty planowane | |
| Loty bezzałogowe | |
| Rakiety nośne |
