 | Zobacz w indeksieSłownika geograficznego Królestwa Polskiego hasłoSobota |
Sobota (sobotaⓘ, skrótsob.[1]) –dzieńtygodnia międzypiątkiem aniedzielą.
Według normy ISO-8601 jest szóstym dniem tygodnia[2].
W tradycjibiblijnej –chrześcijańskiej iżydowskiej, gdzie za pierwszy dzień tygodnia uznawana jestniedziela, sobota jest siódmym, ostatnim dniem tygodnia[3].
W religii żydowskiej sobota jest dniem świątecznym, zwanymszabatem. Biblijna opowieść o stworzeniu świata wyjaśnia jej genezę – ostatniego dnia tygodniaBóg odpoczął po dziele stworzenia. W ortodoksyjnym judaizmie ściśle przestrzegany jest nakaz powstrzymania się od pracy.
Polska nazwa, podobnie jak w wielu innych językach europejskich wywodzi się odszabatu[4] – świątecznego dnia odpoczynku obchodzonego przez wyznawcówjudaizmu i niektórych Kościołów chrześcijańskich, który trwa odzachodu słońca wpiątek do zachodu słońca w sobotę[5]; por. np.hiszp. sábado,wł. sabato,cz. sobota,ros. суббота (subbota),serb.-chorw. subota, równieżniem. Samstag.
W języku niemieckim funkcjonuje również nazwaSonnabend, pochodząca z czasów przedchrześcijańskich i nawiązująca do germańskiej rachuby czasu, w której doba zaczynała się od wieczora:Sonnabend <Sonn +Abend ‛wieczór’, tj. wieczór tej samej doby, coSonntag (niedziela).
Wjęzykach nordyckich oznacza ‛dzień kąpieli’: np.duń. lørdag. Na nazewnictwo niektórych innych języków germańskich i celtyckich wpłynęłałacińska nazwadies Saturni ‛dzieńSaturna’: np.ang. Saturday.
W kulturze zachodniej sobota jest dniem częściowo lub całkowicie wolnym od pracy. Wraz zniedzielą tworzyweekend.
