Występuje w górach Europy: w Alpach, Jurze, Karpatach i górach Półwyspu Bałkańskiego. W Polsce dziko rośnie wyłącznie wPieninach i jest tam rośliną pospolitą, występującą w całym paśmie Pienin. W dużych ilościach rośnie m.in. zarówno na skale, na której wznoszą się ruinyzamku czorsztyńskiego, jak i w szczelinach samych murów. W Europie Zachodniej czasami dziczeje i jest tamkenofitem[6]. Według niektórych danych występuje również w Turcji[7]. Poza tym jest uprawiana jakoroślina ozdobna[8].
Tworzą gęstą różyczkę. Liście łodygowe łopatkowate do równowąskich, ze zwężoną nasadą, znacznie mniejsze od liści różyczkowych. Wszystkie liście pokryte gęstym, gwiazdkowatymkutnerem[6].
Liczne,promieniste, żółte, zebrane wbaldachogrona na górnej, nieulistnionej części łodygi. Tworzą rozetę. U nasady nitek pręcików uszkowate skrzydełka[9].
Bylina,chamefit,roślina wapieniolubna. Kwitnie od kwietnia do maja, jest owadopylna. Po suchym i upalnym lecie zakwita jeszcze drugi raz pod koniec lata.Siedlisko: szczeliny i ściany skał wapiennych, szczególnie pionowych i silnie nasłonecznionych, orazpiargi u podnóży wapiennych skał. Rośnie także w szczelinach murów wapiennych – np. naZamku w Czorsztynie[6]. Rośnie na jałowych glebach, wymaga wapnia w podłożu. Przystosowuje się do stanowiska, bardzo silnie się rozrasta. Liczba chromosomów 2n = 16[6].
Roślina ozdobna. Jest jedną z 5 podstawowych ogrodowych bylin wiosennych (pozostałe toubiorek wiecznie zielony,floks szydlasty,gęsiówka kaukaska iżagwin ogrodowy). Nadaje się szczególnie doogrodów skalnych, gdzie ładnie prezentuje się między kamieniami lub na murkach. Bardzo ozdobna w czasie kwitnienia, ale również po przekwitnięciu jej kutnerowate liście stanowią ozdobę ogrodu nawet do późnej jesieni. Może być również sadzona na rabatach w kompozycji z niebieskimi cebulicami, szafirkami, różnobarwnymi tulipanami i in. Zwykle sadzona pojedynczo lub w grupach po 2–3 sztuki. W celu uzyskania zadarnień sadzi się ją w zagęszczeniu do 11 roślin na m²[11].
Może być rozmnażana z nasion, lub sadzonek wierzchołkowych, które najlepiej jest pobrać w czerwcu-lipcu. Bardziej wskazane jest rozmnażanie przez sadzonkowanie, w przypadku bowiem odmian ozdobnych nasiona źle zachowują cechy rośliny matecznej. Najlepiej rośnie na przewiewnej, dość suchej i kamienistej, wapnowanej glebie[8]. Uprawiana z nasion zakwita w drugim roku po ich wysianiu[6]. Wymaga stanowiska słonecznego. Jest odporna na mróz (strefa mrozoodporności 6), suszę i jest długowieczna[12].
↑Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 35.ISBN 978-83-925110-5-2.
↑abcdeZbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008.ISBN 978-83-89648-71-6. Brak numerów stron w książce
↑abEugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007.ISBN 978-83-09-01013-5. Brak numerów stron w książce
↑abcdWładysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce
↑Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016.DOI:10.3372/wi.46.46105.
↑GeoffreyG.BurnieGeoffreyG. i inni,Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005,ISBN 3-8331-1916-0,OCLC271991134.
