41°37′N 45°55′E/41,616667 45,916667 | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Prawa miejskie | 1801 | ||
| Powierzchnia | 2,978 km² | ||
| Wysokość | 790 m n.p.m. | ||
| Populacja (2014) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy | +995 99 | ||
| Kod pocztowy | 4200 | ||
Położenie na mapie Kachetii  | |||
Położenie na mapie Gruzji  | |||
| 41°37′N 45°55′E/41,616667 45,916667 | |||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Sighnaghi (gruz. სიღნაღი) – miasto w regionieKachetia we wschodniejGruzji, administracyjne centrum prowincji Sighnaghi. Jest jednym z najmniejszym miast w kraju, jego populacja w 2014 r. wynosiła 1485 mieszkańców[1]. Gospodarka Sighnaghi opiera się głównie na produkcjiwina i tradycyjnychdywanów. Miasto i jego okolica znana jest z pięknych krajobrazów oraz zabytków. Po rekonstrukcji miasta stało się ono ważnym ośrodkiem turystycznym Gruzji.
Aktualne terytorium miasta zostało zasiedlone w okresiepaleolitu i było znane jako Hereti wśredniowieczu i jako Kiziqi odXV wieku. Pierwsza wzmianka o Sighnaghi (wjęzyku tureckim oznacza "fort") jako osadzie została zarejestrowana w późnymXVIII wieku. W 1762 r.,Herakliusz II zlecił wykonanie planu miasta oraz budowę fortecy, by uchronić osadę przed atakamiDagestańczyków. Według spisu ludności z 1770 r. Sighnaghi zamieszkiwało 100 rodzin, głównie trudniących się handlem i rzemiosłem. Kiedy Gruzja została przyłączona doImperium Rosyjskiego w 1801 r., Sighnaghi uzyskało oficjalnie status miasta, dodatkowo stało się stolicą prowincji Sighnaghi. Miasto szybko rozrastało się w czasachZwiązku Radzieckiego, było ważnym ośrodkiem rolniczym w okolicy. Jednak ciężki kryzys ekonomiczny post-radzieckiej Gruzji znacząco odbił się na Sighnaghi. Miasto zostało objęte rządowym (i współfinansowanym przez organizacje międzynarodowe) programem rekonstrukcji zabytkowego centrum oraz infrastruktury. Spowodowało to znaczący rozwój turystyki w regionie[2].
Miasto ma powierzchnię 2,978 km², zamieszkaną przez 2146 osób[2]. Sighnaghi leży około 113 km na południowy wschód odTbilisi, stolicy Gruzji, położone jest na wschodnim wzgórzu pasma górskiego Gombori, pomiędzy dolinami rzekIori iAlazani, w regionie rolniczo-sadowniczym. Usytuowane na wysokości 790 m n.p.m., skąd roztacza się widok na Alzańską równinę oraz w oddali na szczytyWysokiego Kaukazu.
Sighnaghi leży w strefie łagodnego, wilgotnego klimatu. Występują tutaj cztery pory roku, z łagodnymi zimami oraz gorącymi latami. Najwyższa średnia temperatura występuje w lipcu i wynosi 24,3°C, podczas gdy najniższa średnia temperatura notowana jest w styczniu u wynosi 0,2 °C. Przeciętne roczne opady wynoszą od 602,1 do 949,7mm[2], najbardziej deszczową porą roku jest wiosna i wczesne lato.
W Sighnaghi i jego okolicach znajduje się wiele historycznych i kulturowych zabytków, dlatego też od 1975 r. są one szczególnie chronione przez państwo gruzińskie.W 1762 r. powstały mury obronne miasta. Sighnaghijska twierdza była uważana za jeden z najbardziej solidnych systemów obronnych w całejKachetii. W budowie twierdzy, oprócz miejscowych wzięli udział również mieszkańcy wszystkich okolicznych wsi. Podczas wrogich ataków ukrywali się oni w twierdzy wraz ze swoim dobytkiem, a ci chłopi, którzy mogli walczyć mieli obowiązek bronić wyznaczonego im terytorium.Twierdza zajmowała powierzchnię około 40 ha. W swoim ogólnym planie twierdza przypomina zamkniętą łamaną krzywą, ponieważ odpowiada ona kształtowi góry, na której została wybudowana. Południowa część twierdzy znajduje się na wzniesieniu, dlatego mury twierdzy biegną zgodnie z grzbietem zachodniego i wschodniego stoku, po czym nagle skręcają do głębokiej przepaści, gdzie łączą się w całość. Całkowita długość murów twierdzy wynosi 2,5 km. Mury posiadają 23 wieże obronne, 5 wejść. Główne wejście, znane jako Magaros Wiszkari, łączy twierdzę bezpośrednio z miastem i jest chronione przez dwie boczne wieże obronne. Punkty obronne usytuowane są tak, aby razić wroga ogniem krzyżowym. Budowa wieży pozwalała także na odparcie ataków wewnątrz twierdzy. WXIX wieku w związku z rozbudową miasta, część twierdzy została zagospodarowana pod zabudowę mieszkalną.
W Sighnaghi znajdują się dwie cerkwie –Świętego Jerzego orazŚwiętego Szczepana. Natomiast 2 km od Sighnaghi znajduje sięmonastyr Bodbe z relikwiamiŚwiętej Nino, miejsce pielgrzymek Gruzinów.
Lokalne muzeum etnografii i archeologii istniejące od lat 50. XX wieku, stale rozwijane, zostało przemianowane w 2007 r. na Muzeum w Sighnaghi[3].
_(1).jpg)
.jpg)
