Dryfująca stacja „Siewiernyj Polus-1” (ros. Северный полюс-1. Inne nazwy: «Siewiernyj Polus», «SP», «SP-1») – pierwsza na świecie radziecka załogowa stacja dryfująca do badań polarnych założona naOceanie Arktycznym.
Wyprawa, która założyła stację, wylądowała na lodzie 21 maja 1937, zaś oficjalne otwarcie stacji nastąpiło 6 czerwca 1937 (w pobliżubieguna północnego), kiedy samoloty, które dostarczyły polarników i sprzęt, opuściły lód. Personel stacji stanowili:Iwan Papanin – kierownik stacji,Jewgienij Fiodorow –meteorolog igeofizyk,Ernst Krenkel – radiooperator,Piotr Szyrszow –hydrobiolog ioceanograf.
Po 9 miesiącach dryfowania (274 dni) na południe, stacja pokonała około 2000 km i dotarła doMorza Grenlandzkiego. 19 lutego 1938 personel stacji został zabrany przez lodołamacze „Tajmyr” i „Murman”; stacja znajdowała się wówczas u wschodnich wybrzeżyGrenlandii, na południe od równoleżnika 70°N.
Wyniki naukowe uzyskane w trakcie dryfu zostały zaprezentowane 6 marca 1938 w trakcie ogólnego zebraniaAkademii Nauk ZSRR, uzyskując wysoką ocenę ekspertów.
Wszyscy czterej polarnicy zostali odznaczeni tytułemBohatera Związku Radzieckiego za wybitny wyczyn w eksploracji Arktyki. Tytuł ten otrzymali również piloci, którzy uczestniczyli w przygotowaniach do wyprawy:Anatolij Aleksiejew,Pawieł Gołowin,Ilja Mazuruk iMark Szewielow.
 | Zobacz multimedia związane z tematem:Siewiernyj Polus-1 |