 Siegbert Tarrasch, ok. 1900 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 5 marca 1862 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 lutego 1934 | ||
| Obywatelstwo | |||
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1914, nieformalny) | ||
| Ranking FIDE | 2824 (czerwiec 1895) | ||
| FIDE Top 100 | 2 (między październikiem 1890 a listopadem 1906) | ||
| |||
| |||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 | | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Siegbert Tarrasch (ur.5 marca1862 weWrocławiu, zm.17 lutego1934 wMonachium[1]) –niemieckiszachista pochodzenia żydowskiego, uczestnik meczu omistrzostwo świata zEmanuelem Laskerem.
Tarrasch poznał szachy w wieku pięciu lat. W 1880 zdał maturę w gimnazjum św. Elżbiety we Wrocławiu. Podczas swoich studiów medycznych w latach 1880–1885 wolny czas poświęcał szachom. W 1885 ukończył studia na Uniwersytecie Berlińskim i Halle i został doktorem medycyny[2]. W tym samym roku po raz pierwszy wziął udział w turnieju międzynarodowym. Turniej wHamburgu ukończył na piątej pozycji, tylko o pół punktu za zwycięzcą,Isidorem Gunsbergiem.
Po studiach Tarrasch podjął praktykę lekarską w Norymberdze, potem w Monachium, gdzie zamieszkał na stale. W dalszym ciągu grał w szachy, osiągając coraz większe sukcesy[2][3]. W 1890 roku został mistrzem Niemiec. W 1892 roku Tarrasch w dość protekcjonalnych słowach odmówił młodemu Emanuelowi Laskerowi, który proponował mu rozegranie meczu[4].
Najsilniejszy turniej XIX wieku wHastings w 1895 roku zakończył na czwartym miejscu, zaHarrym Pillsburym,Michaiłem Czigorinem iEmanuelem Laskerem[5]. W tym czasie był już czołowym szachistą świata. Uważano go za autorytet w dziedzinie teorii szachów. Do 1903 roku wygrał siedem prestiżowych turniejów z trzynastu rozegranych. Dwóch mistrzów świata zapraszało go do rozegrania meczu o tytuł mistrza. W 1891 roku odmówiłWilhelmowi Steinitzowi ze względu na obowiązki związane z praktyką lekarską. Zamiast Tarrascha ze Steinitzem zagrał Lasker i w 1894 roku odebrał mu tytuł mistrza świata. W 1903 roku Tarrasch nie przystąpił do uzgodnionego meczu z Laskerem z powodu kontuzji, jakiej doznał na nartach.
Po wygranym w 1907 roku turnieju wOstendzie Tarrasch ogłosił się turniejowym mistrzem świata w szachach. Być może ta prowokacja doprowadziła w końcu do meczu z Laskerem, który odbył się rok później, w lecie 1908 roku wDüsseldorfie i Monachium. Lasker obronił tytuł, wygrywając osiem partii przy trzech przegranych i pięciu remisach[6]. Z Laskerem przegrał też kolejny mecz w roku 1916, z wynikiem – 5. = 1, nie wygrywając żadnej partii[7].
W 1914 roku Tarrasch awansował do pięcioosobowego finału sławnego turnieju wPetersburgu i razem z Laskerem,Jose Raulem Capablanką,Aleksandrem Alechinem iFrankiem Marshallem został uhonorowany przez cesarzaMikołaja II tytułemarcymistrza[8].
Życie z Tarraschem nie obchodziło się łaskawie. Stracił trzech synów. Jeden poległ jako porucznik wI wojnie światowej, drugi popełnił samobójstwo, trzeci zginął w wypadkukolejowym.
Po raz ostatni Tarrasch grał w turnieju w Berlinie w 1928 roku, jednak z powodu choroby musiał wycofać się po trzech rundach. Jego ostatnia książkaDas Schachspiel (Gra w szachy) została opublikowana w 1931 roku. Rok później zaczął wydawać własne szachowe czasopismoTarraschs Schachzeitung (Gazeta Szachowa Tarrascha). Umarł w 1934 roku w wieku 71 lat. Został pochowany naCmentarzu Północnym w Monachium.
Tarrasch przyczynił się do rozpowszechnienia gry pozycyjnej[9][10]. Wniósł znaczny wkład w rozwójteorii debiutów. Jego nazwisko nosi jeden z systemówgambitu hetmańskiego, tzw.obrona Tarrascha(inne języki) (1.d4 d5 2.c4 e6 3.Sc3 c5), jeden z podstawowych wariantówobrony francuskiej (1.e4 e6 2.d4 d5 3.Sd2) oraz wariantpartii hiszpańskiej (1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gb5 a6 4.Ga4 Sf6 5.0-0 S:e4).
Według systemuChessmetrics, najwyższyranking osiągnął w czerwcu 1895 r., z wynikiem 2824 zajmował wówczas drugie miejsce na świecie, zaEmanuelem Laskerem[11].
