 Shorty Rogers (1955) | |||
| Imię i nazwisko | Milton Michael Rogers | ||
|---|---|---|---|
| Pseudonim | „Shorty” | ||
| Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1924 | ||
| Data i miejsce śmierci | 7 listopada 1994 | ||
| Instrumenty | |||
| Gatunki | |||
| Zawód | muzyk | ||
| Wydawnictwo | |||
| Powiązania | |||
| Zespoły | |||
| The Woody Herman Orchestra The Innovations in Modern Music Orchestra Shorty Rogers and His Giants | |||
| |||
Milton Michael Rogers,ps. „Shorty” (ur. jakoMilton Michael Rajonsky14 kwietnia1924 wGreat Barrington, zm.7 listopada1994 wPortland)[1] – amerykański muzykjazzowy, pochodzeniażydowskiego, trębacz,fugelhornista, kompozytor, aranżer i bandlider. Współtwórca styluWest Coast[2].
Karierę muzyczną zaczynał grając nasygnałówce wskautowskim korpusie trąbek idoboszy The Furriers Post of Jewish War Veterans wnowojorskimBronksie[2]. Uczęszczał do renomowanejThe High School of Music & Art naManhattanie. W wieku szesnastu lat grał już na trąbce zawodowo w zespołach puzonisty Willa Bradleya iwibrafonistyReda Norvo, który później poślubił jego siostrę – Eve[2].
PodczasII wojny światowej służył wU.S. Army, grając w orkiestrze wojskowej. Po zwolnieniu ze służby pracował wbig-bandachWoody’ego Hermana: The First Herd (1945–1946) i The Second Herd (1947–1949)[1], zyskując uznanie zarówno jako instrumentalista, jak aranżer. W latach 1951–1952 grał w trzydziestodziewięcioosobowej The Innovations in Modern Music OrchestraStana Kentona. Stał się jej gwiazdą dzięki swojej grze, ale przede wszystkim za sprawą nowoczesnych aranżacji. M.in. pisząc partie dla trębaczaMaynada Fergusoba, eksponował jego umiejętność gry niezwykle wysokich nut[1].
Po rozstaniu z Kentonem osiadł wLos Angeles, gdzie założył i prowadził zespoły o zmiennym składzie (kwartet,nonet, big-band). Formacje występowały jako Shorty Rogers Orchestra oraz Shorty Rogers and His Giants. Grali w nich m.in. saksofonistaArt Pepper, klarnecistaJimmy Giuffre, pianistaHampton Hawes i perkusistaShelly Manne[2]. W tym czasie nagrał kilka wysoko ocenionych płyt w konwencji West Coast. Zaprezentował na nich zwarte, nowatorskie aranżacje, niekiedy bliskie wczesnej awangardzie jazzowej, za którą uważano wówczas także stylcool[2].
7 czerwca 1953 wystąpił ze swoją orkiestra, w składzie której znajdował się m.in.Johnny „Guitar” Watson, w dziewiątej edycji słynnego festiwalu Cavalcade of Jazz, odbywającego się w parku rozrywki Wrigley Field w Los Angeles. Organizatorem corocznych Kawalkad Jazzu był producent muzyczny i przedsiębiorca Leon Hefflin. Tego samego dnia wystąpili również:Roy Brown z zespołem, Tosti and His Mexican Jazzmen,Earl Bostic,Nat „King” Cole orazLouis Armstrong i jego All Stars z wokalistkąVelmą Middleton[2].
Kiedy na początkulat 60. jazz naZachodnim Wybrzeżu zaczął tracić na popularności, Rogers podjął współpracę z kinematografią i telewizją. Już w 1957 opatrzył muzyką kreskówkęThree Little BopsFriza Frelenga, pomysłodawcy i realizatora m.in.Zwariowanych melodii (Loony Toones)[3]. Ponadto był twórcąsoundtracków lub aranżacji muzycznej do takich filmów fabularnych jakTarzan, the Ape Man (1959),Fools (1970),The Teacher (1974),The Specialist iDr. Minx (1975), orazNajlepszy mały burdelik w Teksasie (1982, aranżer)[4]. Skomponował też muzykę do poszczególnych odcinków seriali telewizyjnych:The Partridge Family,The Mod Squad,Starsky i Hutch, orazStatek miłości. W 1955 jako on sam wystąpił w epizodzie w dramacie kryminalnymZłotoręki w reżOtto Premingera[4].
W 1982 powrócił do występów i nagrywania płyt. Pojawił się w składzie brytyjskiej National Youth Jazz Orchestra[2]. Następnie często współpracował z saksofonistąBudem Shankiem. Na początkulat 90. reaktywował i stanął na czele ostatniego składu zespołu The Lighthouse All Stars. Obok niego znaleźli się w nim m.in. Bud Shank,Bill Perkins iBob Cooper.
Zmarł wskutek choroby nowotworowej (miałczerniaka) w Valley Presbyterian Hospital wkalifornijskim Van Nuys. Miał 70 lat. Został pochowany w Mount Sinai Memorial Park wHollywood Hills[5].
Zestawienie wg dat wydania płyt
