Shintō sekciarskie (jap. 教派神道 kyōha-shintō) – jeden z odłamówjapońskiej religii narodowejshintō, obejmujący różne nieortodoksyjne i eklektyczne szkoły.
Wszystkie ruchy zaliczane do shintō sekciarskiego powstały wokresie Edo, niezależnie od głównego nurtu tej religii, a ich początki związane były z działalnością charyzmatycznych przywódców religijnych. Charakteryzuje je ludowy charakter orazsynkretyzm religijny. Porestauracji Meiji dekretem rządowym z 1876 roku oddzielono je od oficjalnego i tradycjonalistycznego shintō świątynnego (jinja-shintō). Do 1908 roku ustalona została oficjalna lista 13 szkół kyōha-shintō, podzielonych na pięć grup[1]:
Po roku 1945 w łonie kyōha-shintō powstały nowe odłamy wywodzące się z 13 oficjalnych szkół, zaś sekta tenri-kyō oficjalnie zerwała związki ze zorganizowanym shintō, podkreślając swoją niezależność.