| Państwo | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1976 | |||||||||||||||||||||
| Wzrost | 170 cm | |||||||||||||||||||||
| Gra | praworęczna | |||||||||||||||||||||
| Status profesjonalny | 1997 | |||||||||||||||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 9 ITF | |||||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 21(18 kwietnia 2005) | |||||||||||||||||||||
| Australian Open | 2R (2005, 2006) | |||||||||||||||||||||
| Roland Garros | 4R (2004) | |||||||||||||||||||||
| Wimbledon | 4R (2003) | |||||||||||||||||||||
| US Open | QF (2004) | |||||||||||||||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||||||||||||||
| Wygrane turnieje | 8 WTA, 10 ITF | |||||||||||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 13(8 maja 2006) | |||||||||||||||||||||
| Australian Open | SF (2006) | |||||||||||||||||||||
| Roland Garros | QF (2002, 2005) | |||||||||||||||||||||
| Wimbledon | 3R (2003, 2005) | |||||||||||||||||||||
| US Open | 3R (2005, 2006) | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Shinobu Asagoe (jap. 浅越しのぶ Asagoe Shinobu; ur.28 czerwca 1976 r. wKamigōri, wprefekturzeHyōgo) –tenisistkajapońska, zwyciężczyni turniejów deblowych, reprezentantka wPucharze Federacji.
Status tenisistki zawodowej posiada od 1 lutego 1997 r. W tym samym roku debiutowała w cykluWTA Tour, w turnieju wTokio (Princess Cup), już w pierwszym meczu pokonując jedną z czołowych zawodniczek,AmerykankęRubin (w II rundzie przegrała zHiszpankąSánchez Vicario).
W kolejnych latach grała w większości w turniejach niższej rangi, w cykluWTA występując sporadycznie. W 2000 r. awansowała po raz pierwszy do czołowej setki rankingu światowego. W 2001 r. odniosła pierwsze zwycięstwo nad zawodniczką z czołowej dziesiątki na świecie (Amandą Coetzer zRPA) oraz dotarła do pierwszego półfinału turniejowego (w Oklahoma City). Rok później wygrała swoje pierwsze turnieje w grze podwójnej (Birmingham, w parze z BelgijkąEls Callens;Tokio,Japan Open, z rodaczkąNaną Miyagi).
W 2003 r. awansowała do czołowej pięćdziesiątki rankingu światowego, głównie dzięki dwóm wynikom z kortów trawiastych – finałowi w Birmingham (w półfinale pokonała RosjankęMariję Szarapową, w finale przegrała z BułgarkąMagdaleną Maleewą) oraz w IV rundzie (1/8 finału)wielkoszlemowegoWimbledonu (pokonała m.in.SłowaczkęHantuchovą).
Była także w III rundzieUS Open (w I rundzie zrewanżowała się Maleewej za porażkę w Birmingham). Kontynuowała udane występy w 2004 r., osiągając ćwierćfinałUS Open. Pokonała w tym turnieju m.in. reprezentantkęIzraelaAnnę Smasznową orazArgentynkęPaolę Suárez, a przegrała zAmerykankąLindsay Davenport. W finale turnieju w Hobart przegrała zAmerykankąAmy Frazier.
W styczniu 2005 r. doszła do finału turnieju wAuckland. Imprezę tę udało się jej wygrać w deblu, a partnerowała jejSłowenka,Katarina Srebotnik – finałowa rywalka w singlu. Tego samego roku dotarła także m.in. do półfinału turnieju wTokio (Pan Pacific), jako pierwsza Japonka od czasuKimiko Date w 1995 r. Występy te zapewniły jej dalszy awans w rankingu – w kwietniu 2005 r. była klasyfikowana na pozycji nr 21 w singlu, a w czerwcu – jako nr 18 w deblu.
Do września 2005 r. wygrała sześć turniejów deblowych, w dalszych dwóch była w finałach. Jednym z jej bardziej znaczących sukcesów był półfinał deblaIgrzysk Olimpijskich w Atenach (2004 r.), w parze zSugiyamą. Japonki przegrały półfinał z HiszpankamiConchitą Martínez iRuano Pascual. Nie udało im się również zdobyć brązowego medalu po porażce zArgentynkamiPaolą Suárez iPatricią Tarabini.
Od 1999 r. Asagoe jest regularną reprezentantką Japonii w Pucharze Federacji. Występuje zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.
