Serbołużyczanie lub Serbowie łużyccy przypuszczalnie mają wspólne pochodzenie z Serbami (Biała Serbia), ale obecnie nic poza wspólną narodowością słowiańską i poza nazwą ich nie łączy.
Według źródełbizantyjskich przodkowie Serbów osiedlili się na obszarze obecnych południowej Serbii,Kosowa,Dalmacji, Bośni i Czarnogóry pod koniec VI wieku lub w latach 20. VII wieku[15], ulegając następnie wymieszaniu z miejscową (częściowozromanizowaną) ludnością tubylczą. Cesarz bizantyjskiHerakliusz[16] najprawdopodobniej pozwolił im na osiedlenie się w środkowej częściIlirii zwanejZagorje.
Dopiero setki lat później, na skutek powtarzających się napaściImperium Osmańskiego, Serbowie zaczęli zasiedlać tereny północne:Wojwodinę,Slawonię iWęgry. Pod rządamiStefana Duszana Serbia była najpotężniejszym mocarstwem naBałkanach, z terytorium rozciągającym się od Adriatyku po morze Egejskie[17].Bitwa na Kosowym Polu w 1389 zakończyła okres świetności średniowiecznego państwa serbskiego i rozpoczął się okres tureckiej dominacji nad Serbami. Serbowie zamieszkiwali tereny na styku Imperium osmańskiego iKrólestwa Węgier, co powodowało wzmożoną migrację między tymi państwami oraz wewnątrz swoich terytoriów, migrowali też do carskiejRosji. Do podobnej wewnętrznej migracji doszło też później wJugosławii, dlatego Serbowie stanowili mniejszość etniczną we wszystkich byłych republikach tego państwa, np. 2 do 3% ludności ich stolic (najwięcej wPodgoricy, 26%). Wielu Serbów osiedliło się w ciągu XIX w. i XX w. w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej (najwięcej Serbów poza byłą Jugosławią mieszka wWiedniu,Chicago iToronto). PoII wojnie światowej niemalże wszyscy Serbowie z Czarnogóry zadeklarowali narodowość czarnogórską, dlatego Czarnogórcy mają wspólny rodowód z Serbami tak jak większość Boszniaków, których przodkami byli Serbowie.
Kultura Serbów ukształtowała się pod wpływem Bizancjum i Cerkwi prawosławnej, jednak ich zachodni i północny obszar osiedlenia uległ znacznym wpływom katolicyzmu i kultury zachodnioeuropejskiej. W XIX w. nastąpił wzrost świadomości narodowej (początkowo w Wojwodinie, później w całej Serbii).
↑Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 493.ISBN 83-7425-368-1.
↑Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 494.ISBN 83-7425-368-1.
↑Barbara Jelavich, Historia Bałkanów wiek XVIII i XIX, str. 31
