 Fragment Septizonium na rycinie z 1582, na kilka lat przed jego rozbiórką | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||
| Typ budynku | |||
| Styl architektoniczny | |||
| Fundator | |||
| Ukończenie budowy | 203 | ||
| Rozebrano | 1588 | ||
| Pierwszy właściciel | Septymiusz Sewer | ||
| Kolejni właściciele | familiaFrangipani (XII–XIII wiek) | ||
Położenie na mapie Rzymu  | |||
Położenie na mapie Włoch  | |||
Położenie na mapie Lacjum  | |||
| 41°53′08,28″N 12°29′19,39″E/41,885633 12,488719 | |||
| |||
Septizonium (zwana też m.in. jakoSeptizodium lubSepticodium;wł.Settizonio) – niezachowana budowla wzniesiona w 203 roku w starożytnymRzymie na zlecenie cesarzaSeptymiusza Sewera.
Nazwa obiektu pochodzi od słowaSeptisolium, oznaczającego włacinie świątynię siedmiuSłońc[1], nadana prawdopodobnie na cześć siedmiu bóstw planetarnych (Saturnowi,Solowi,Lunie,Marsowi,Merkuremu,Jowiszowi,Wenus)[2] lub z tego względu, że budowla składała się z siedmiu części. Septizonium nie miało żadnego praktycznego zastosowania i prawdopodobnie służyło jako ozdobnafasada. Budowla była położona w miejscu, gdzieVia Appia dochodzi doPalatynu. Istnieją też relacje historyczne o podobnych konstrukcjach, wszystkie położone były w Afryce[3].
Ammianus Marcellinus w zagadkowy sposób opisuje budowlę: „Plebs (..) zebrał się w Septemzodium, popularnym miejscu, gdzieMarek Aureliusz zbudowałnimfeum o dość pretensjonalnym stylu”[4].
W VIII wieku znajdujące się w stanie ruiny Septizonium zostało włączone w obręb średniowiecznej twierdzy, która w XII i XIII wieku znajdowała się w rękach roduFrangipani. W sierpniu 1241 roku, po śmierci papieżaGrzegorza IX, dziesięciu kardynałów, przedzierając się przez oblegające Wieczne Miasto wojska cesarzaFryderyka II Hohenstaufa, zdołało dotrzeć do Rzymu. Elektorzy zebrali się w rozpadającym się Septizonium.Papieska elekcja 1241 roku była uciążliwa dla jej uczestników nie tylko ze względów politycznych, lecz również klimatycznych. W Rzymie panował wtedy dokuczliwy upał, a w dni deszczowe przez dziurawy dach Septizonium na pomieszczenie, w którym przebywali kardynałowie, spływał deszcz zmieszany z moczem stacjonujących na dachu strażników, rozmieszczonych tam przez senatoraMatteo Rosso Orsiniego[5]. W trakcie konklawe zachorował i zmarł angielski kardynałRobert Somercote. Nowo wybrany papież,Celestyn IV, również był wyczerpany dwumiesięczną elekcją i zmarł po szesnastodniowym pontyfikacie.
W 1588 roku, podczas pontyfikatuSykstusa V, wschodnia fasada Septizonium została wyburzona pod kierownictwemDomenico Fontany. Uzyskane w ten sposób materiały budowlane zostały wykorzystane jako podstawa egipskiego obelisku naPiazza del Popolo, do odnowieniaKolumny Marka Aureliusza, papieskiego nagrobka wbazylice Matki Bożej Większej i w innych konstrukcjach[6].
