Schody kuchenne (niem.Hintertreppe^[1]) – niemieckidramat filmowy z 1921 roku w reżyseriiLeopolda Jessnera iPaula Leniego.Premiera filmu miała miejsce 11 grudnia 1921^[1].

Reżyser filmu był uprzednio związany zteatrem, w związku z czym powstały obraz ma charakter tzw.Kammerspielfilmu, czyli dziełakameralnego i mocno teatralnego^[2].

Według historyka kina,Lotte Eisner, talent reżysera (mimo pewnych mankamentów) ujawnił się w tym filmie w pełni. Pokazuje onżałosny dramatsłużącej, przekonanej, że została porzucona przez ukochanego, gdy tymczasem to zakochany w niejlistonosz niszczył jego listy^[2]. Kiedy nieoczekiwanie powraca ukochany, zdesperowany listonosz zabija go, co wywołuje skandal, w wyniku którego służąca traci pracę i w końcu popełniasamobójstwo^[1].

Dramat według Eisner toczy się wolno i ciężko,w sposób nazbyt dosłowny i w typowo niemieckim duchu. W filmie uderzają duże kontrasty, które osiągają szczyt w przedstawieniu tytułowychschodów: główne są pełne przepychu,drobnomieszczańskie, a kuchenne zniszczone, ukazane na sposóbekspresjonistyczny. Również ubogie mieszkanie listonosza kontrastuje z pełnymi przepychu, wypełnionymipluszowymifotelami, salonami państwa^[2].

Henny Porten gra w sposóbsentymentalny, ale jednocześnienaturalistycznie, natomiastWilhelm Dieterle jest tajemniczy i oszczędny w środkach wyrazu, co kontrastuje z jego późniejszą rolą wGabinecie figur woskowych. Najlepszym aktorem zespołu byłFritz Kortner, całkowicie podporządkowany stylistyce ekspresjonizmu filmowego. Jego reakcje są ściśle umotywowane, powolne, pełne niezdecydowania ilęków. Na drugim planie przewijają się postacie wulgarnie uszminkowanych przedstawicieliburżuazji, przywodzące na myśl drewniane figurki zjarmarków, wykonujące mechaniczne, robotyczne gesty^[2].

• Filmy ekspresjonistyczne
• Niemieckie dramaty filmowe
• Niemieckie filmy czarno-białe
• Niemieckie filmy nieme
• Niemieckie filmy z 1921 roku