Wyspa była zasiedlona już 2000 lat p.n.e.[potrzebny przypis] Wsagach wyspa jest znana jakoEysysla. Na przełomie XI i XII wieku Sarema była najzamożniejszą zestońskich prowincji. W 1227 podobnie jak sąsiedniaMuhu należała dozakonu kawalerów mieczowych. Pod koniec XIII wieku centralna i południowa część wyspy przeszła we władaniebiskupstwa Ozylii, aArensburg stał się drugą co do ważności (poHaapsalu)twierdzą biskupstwa.PoI wojnie północnej (1563) wyspę objęła w posiadanieDania. Zaledwie 85 lat później, w 1648 roku wyspa została scedowanaSzwecji.[potrzebny przypis] Podczas szwedzkiego panowania wyspę zdziesiątkowała epidemiadżumy. W 1710, podczasIII wojny północnej Sarema znalazła się w granicachImperium Rosyjskiego, co zostało potwierdzone podczaspokoju w Nystad. W drugiej połowie XIX wieku wyspa przeżywała swoje prosperity – zostały uruchomione połączenia morskie zRygą iPetersburgiem (1858). W 1891 w Kuressaare utworzono szkołę morską. W 1896 Saremę połączono z Muhugroblą, na której zbudowano drogę, a w 1912 na wyspie zbudowanoelektrownię.
Rosjanie władali wyspą aż do 1917 roku. W październiku 1917 wyspę zdobyli Niemcy (Operacja Albion). Pół roku później, 24 lutego 1918 roku Sarema stała się częścią niepodległejEstonii. Był to wówczas jeden z najintensywniej rolniczo wykorzystywanych obszarów w kraju. Na wyspie istniało wówczas ponad 10 tys. gospodarstw, specjalizujących się głównie w produkcjimleka i jego przetworów. Rybołówstwem zajmowało się jedynie 2 proc. mieszkańców. W 1919 na wyspie otworzono szkołę rolniczą. Na mocypaktu Ribbentrop-Mołotow w czerwcu 1940 roku na wyspę wkroczyłaArmia Czerwona. Ponad tysiąc wyspiarzy zostałodeportowanych naSyberię. Od października 1941 do 1944 r. wyspa była okupowana przezNiemcy. Przez okresII wojny światowej wielu mieszkańców Saremy zostało wywiezionych do Niemiec, bądź też uciekło do Szwecji. Populacja wyspy zmniejszyła się o 1/3. W latach 1944–1990 wyspa należała doEstońskiej SRR. Przeprowadzonokolektywizację rolnictwa.Armia Czerwona zrobiła z wyspy fortecę, budując ponad 30 baz wojskowych. Prawa do swobodnego przemieszczania się mieszkańców na wyspę były ściśle ograniczane. Od 20 sierpnia 1991 r. Sarema należy do niepodległejEstonii.
W pobliżu wioskiKaali znajduje się rezerwat geologiczny, obejmującykrater uderzeniowy Kaali. Ważący co najmniej 400 tonmeteoryt uderzył z prędkością 10-20 km/s wdolomitową skałę. Wskutek uderzenia powstało kilka istniejących do dzisiaj kraterów. Średnica największego z zagłębień wynosi 110 metrów, a maksymalna głębokość jeziora Kaalijärv to 6 m. Jezioro to otacza wał ziemny o wysokości 16 m. W pobliżu znajduje się jeszcze 8 mniejszych kraterów. Materiał z ich pobliża nie zawiera osadów morskich, więc ich wiek nie może być większy, niż 10000 lat (Sarema wynurzyła się z Bałtyku 10000 lat temu). Datowanie na podstawie osadówtorfowych pozwoliło oszacować powstanie na rok ok. 5500 p.n.e. Nowsze pomiary (datowanie radiowęglowe torfu wzbogaconego wiryd) wskazują, że zderzenie miało miejsce w latach 800 - 400 p.n.e.[2].
W 2008 roku Saremę zamieszkiwało około 39,2 tys. ludzi. Zdecydowaną większością byliEstończycy (98%), a największą mniejszościąRosjanie (1,2%) orazFinowie (0,25%). Głównym wyznaniem na wyspie jestluteranizm, w mniejszej skaliprawosławie. Ludność zajmuje się głównierolnictwem irybołówstwem.
wiatraki wAngla – symbol wyspy. Niegdyś bardzo popularne, dziś w tej miejscowości znajduje się ich zaledwie 5. Największy z nich toholender, obok znajdują się takżekoźlaki
↑Siim Veski, Atko Heinsalu, Kalle Kirsimäe, Anneli Poska, Leili Saarse, "Ecological catastrophe in connection with the impact of the Kaali meteorite about 800–400 BC on the island of Saaremaa, Estonia", Meteoritics & Planetary Science, vol.36, 3, ss.1367–1375, 2001(dostęp www)
