 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 września 1912 |
| Data i miejsce śmierci | 27 lutego 1996 |
| Gra | praworęczna |
| Gra pojedyncza | |
| Najwyżej w rankingu | 4 (1934) |
| Roland Garros | QF (1939) |
| Wimbledon | SF (1939) |
| US Open | W (1941, 1945) |
| Gra podwójna | |
| Roland Garros | F (1934) |
| Wimbledon | W (1938, 1939) |
| US Open | W (1930, 1932, 1934, 1935, 1935–1941) |
Sarah Hammond Palfrey, I voto Fabyan, II voto Cooke, III voto Danzig (ur.18 września1912 wSharon, zm.27 lutego1996 wNowym Jorku) –tenisistkaamerykańska, 18-krotna zwyciężczyniturniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, w tym dwukrotniemistrzostw USA w grze pojedynczej.
Sarah Palfrey była trzecią z pięciu sióstr, z których każda grała w tenisa i mogła się pochwalić przynajmniej jednym tytułem mistrzyni USA juniorek. Najbardziej utytułowana z rodzeństwa, Sarah triumfowała w rozgrywkach juniorskich łącznie 13 razy – trzy razy była mistrzynią do lat 18 w grze pojedynczej (1928, 1929, 1930), trzy razy mistrzynią do lat 18 w grze podwójnej (1926, 1928, 1928, z siostrąMary Ann), trzy razy halową mistrzynią do lat 18 w grze pojedynczej (1927, 1928, 1930), wreszcie cztery razy halową mistrzynią do lat 18 w grze podwójnej (1927, 1928 i 1929 z Mary Ann, 1930 z najmłodszą siostrąJoanną). W dorosłych mistrzostwach USA (obecne US Open) debiutowała jako 15-latka w1928, bez większych sukcesów, natomiast po raz pierwszy poza Ameryką wystąpiła w1930.
W pierwszych latach kariery wiele zawdzięczała radomHazel Hotchkiss Wightman, z którą tworzyła parę deblową. Ze starszą o prawie 30 lat Wightman triumfowała pięć razy w halowych mistrzostwach USA (1928, 1929, 1930, 1931, 1933). Właśnie Hazel Wightman namówiła praworęczną Palfrey do gry ofensywnej, z częstymi atakami wolejowymi. Umiejętności gry przy siatce, elegancki bekhend i uśmiech, towarzyszący zawodniczce zarówno w chwilach sukcesu, jak i sportowej porażki, zjednały Sarah Palfrey wielu kibiców.Bud Collins określił ją mianem „Mary Pickford kortów”.
Po raz pierwszy Palfrey dotarła do finału mistrzostw USA w singlu w1934, ale musiała uznać wyższośćHelen Jacobs. Sytuacja powtórzyła się rok później. Dopiero w swoim trzynastym starcie w1941 Palfrey odniosła końcowe zwycięstwo, w finałowym meczu pokonującPauline Betz. Ze względu na ciążę, a także sprawy rodzinne (mąż, tenisistaElwood Cooke, przebywał na froncie), nie broniła tytułu w1942. Na nowojorskie korty powróciła już po urodzeniu dziecka, wygrywając po raz drugi mistrzostwa USA w1945 (tym samym powtórzyła osiągnięcie Hazel Wightman, pierwszej tenisistki-matki z tytułem mistrzyni USA). W finale 1945 Palfrey ponownie pokonała Pauline Betz, po dramatycznym pojedynku 3:6, 8:6, 6:4 (wygrała ostatnie trzy gemy, odrabiając stratę jednego przełamania serwisu). Betz występowała nieprzerwanie w finałach mistrzostw USA (jedynej imprezy wielkoszlemowej rozgrywanej w okresieII wojny światowej) w latach 1941–1946 i właśnie Sarah Palfrey była jej jedyną pogromczynią.
W rankingu amerykańskim Palfrey figurowała na czele w latach swoich triumfów w mistrzostwach USA – w 1941 i 1945, a w czołowej dziesiątce łącznie trzynaście razy. W nieoficjalnym rankingu światowym była w pierwszej dziesiątce w latach1933–1939 (nie prowadzono klasyfikacji w okresie wojny). Inne turnieje wielkoszlemowe (wAustralii nie startowała) nie przyniosły jej tak bogatych sukcesów jak mistrzostwa USA. Dwukrotnie wygrałaWimbledon w deblu, partnerującAlice Marble (w tym w 1939, kiedy Marble wygrała wszystkie trzy konkurencje), raz triumfowała wmistrzostwach Francji w grze mieszanej (1939, z Elwoodem Cooke). Gry podwójne na mistrzostwach USA przyniosły jej łącznie trzynaście tytułów (dziewięć debel, cztery mikst). W1945 Palfrey wygrała grę podwójną na turnieju wCincinnati w parze zDorothy Cheney, ale została również dopuszczona do męskiego debla, w parze z mężem Elwoodem. Ten nietypowy występ zakończyła porażką dopiero w finale zBillem Talbertem iHalem Surface.
W latach 1930–1939 nieprzerwanie znajdowała się w reprezentacji amerykańskiej wPucharze Wightman. Partnerowała w deblu Helen Jacobs,Helen Wills, Alice Marble, ale grała także single. Bilans jej występów w grze pojedynczej to 7 zwycięstw i 4 porażki, w grze podwójnej 7 zwycięstw i 2 porażki, a z wszystkich lat, w których występowała, jedynie w 1930 trofeum nie przypadło Amerykankom (Palfrey uległa wówczas zdecydowanie w singluPhyllis Mudford).
Karierę amatorską zakończyła w1946. Próbowała sił jako zawodowa trenerka, pracowała w sektorze prywatnym, publikowała artykuły o tematyce tenisowej. Na przełomie lat 40. i 50. zaangażowała się razem z Alice Marble w walkę z rasizmem w tenisie, dzięki czemu w1950 w mistrzostwach USA mogła wystąpić czarnoskóraAlthea Gibson. W1963 Sarah Palfrey została wpisana doMiędzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1902–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1939 | |
| 1940–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
| 1901–1910 | |
|---|---|
| 1911–1920 | |
| 1921–1930 | |
| 1931–1940 | |
| 1941–1950 | |
| 1951–1960 | |
| 1961–1970 | |
| 1971–1980 | |
| 1981–1990 | |
| 1991–2000 |
