Sanhedryn (hebr.סַנְהֶדְרִין,gr.συνέδριονSynedrion odσυν „współ-” iέδρα „(po)siedzenie”)[1], inaczejWysoka Rada lubWielki Sanhedryn (hebr.Sanhedrin Ha-Gdola) – najwyższa żydowska instytucja religijna i sądownicza w starożytnejJudei, wspomniana w źródłach po raz pierwszy w 203 p.n.e.
Początkowo sanhedryn był organem doradczym przyarcykapłanie lub królu, od przejścia Judei pod administracjęrzymską (6) stał się najwyższym – oprócz arcykapłana – autorytetem religijnym i prawnym w kraju. Prócz Wielkiego Sanhedrynu istniało jeszcze w Judei 5 sanhedrynów okręgowych po 23 członków (Jerozolima,Gadara, Amatus,Jerycho iSeforis)[4] oraz liczne trzyosobowe sądy gminne.
Po upadku Jerozolimy (70) nazwę Wielkiego Sanhedrynu zachowały do 358 roku kolegia uczonych w Piśmie (rabinów) rezydujące kolejno w miejscowościach:Jawne (od 68),Usza(inne języki),Szefaram,Bet Sze’arim, Seforis iTyberiada. Urząd nasiego – przewodniczącego Sanhedrynu i patriarchy Żydów przetrwał do 425 r.
Według tradycji rabinicznej Wielki Sanhedryn istniał nieprzerwanie od czasówMojżesza do IV w. n.e.
W 2004 w Izraelu zainaugurował działalność nowy Sanhedryn, który znajduje się w fazie organizacji i z tego względu nie nosi nazwy Wielkiego Sanhedrynu, lecz nazwę – „Powstający Sanhedryn”. 2005–2008 jego przewodniczącym byłrabin Adin Even-Israel Steinsaltz[5].