 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 2 czerwca 1965 | ||
|---|---|---|---|
| Przewodniczący Senatu | |||
| Okres | od 2019 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Minister rolnictwa Belgii | |||
| Okres | od 2003 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| |||
Sabine Laruelle (ur.2 czerwca1965 wHuy) –belgijska iwalońskapolityk orazinżynier rolnictwa, od 2003 do 2014 minister rolnictwa w kolejnych rządach, parlamentarzystka, od 2019 do 2020 przewodniczącaSenatu.
Ukończyła inżynierskie studia rolnicze na uniwersytecie rolniczym wGembloux – FSAGx (Faculté Universitaire des Sciences Agronomiques de Gembloux). Uzyskała także dyplom z zakresu administracji naUniwersytecie w Liège.
Była naukowcem w fundacji Uniwersytetu Luksemburskiego i doradcą w fundacji nazwanej na cześćkróla Baldwina. Pełniła kierownicze stanowiska w organizacjach rolniczych jako dyrektor generalny belgijskiejAlliance Agricole Belge (od listopada 1999 do grudnia 2000) i walońskiejFédération Wallonne de l'Agriculture (od stycznia 2001 do maja 2003).
Zaangażowana w działalnośćPartii Reformatorsko-Liberalnej i współtworzonego przez niąRuchu Reformatorskiego. W latach 90. pełniła funkcję doradcy regionalnego ministra rolnictwa. W 2003, 2007 i 2010 była wybierana w składIzby Reprezentantów.
W lipcu 2003Guy Verhofstadt powierzył jej stanowisko ministra ds. małej i średniej przedsiębiorczości w tym samozatrudnienia (PME) oraz rolnictwa. Od lipca 2007 odpowiadała dodatkowo za współpracę na rzecz rozwoju. W grudniu 2007 w gabinecie przejściowym tego samego premiera została ministrem gospodarki i rolnictwa. Od marca 2008 ponownie sprawowała urząd ministra ds.PME oraz rolnictwa, pełniąc też funkcję ministra nauki. W grudniu 2011 została natomiast ministrem ds. samozatrudnienia i polityki rolnej w rządzie, na czele którego stanąłElio Di Rupo[1]. Zakończyła urzędowanie w październiku 2014.
W 2019 wybrana do Parlamentu Walońskiego[2], a następnie powołana w składSenatu[3]. W lipcu tegoż roku objęła funkcję przewodniczącej izby wyższej belgijskiego parlamentu[4], która kierowała do października 2020.
