 | |||
| Dane misji | |||
| IndeksCOSPAR | 1983-089A | ||
|---|---|---|---|
| Zaangażowani | |||
| Oznaczenie kodowe | STS-8 | ||
| Pojazd | |||
| Wahadłowiec | |||
| Załoga | |||
 L-P: Brandenstein, Gardner, Truly, Thornton, Bluford Jr. | |||
| Dowódca | |||
| Start | |||
| Miejsce startu | |||
| Początek misji | 30 sierpnia 1983 06:32:00UTC | ||
| Orbita okołoziemska | |||
| Apogeum | 313 km | ||
| Perygeum | 306 km | ||
| Okres orbitalny | 90,7 min | ||
| Inklinacja orbity | 28,5° | ||
| Lądowanie | |||
| Miejsce lądowania | Edwards AFB, pas startowy 22 | ||
| Lądowanie | 5 września 1983 07:40:43 UTC | ||
| Czas trwania misji | 6 dni, 1 godz, 8 min, 43 sek | ||
| Przebyta odległość | 4 046 660 km | ||
| Liczba okrążeń Ziemi | 98 | ||
| Program lotów wahadłowców | |||
| |||
STS-8 (ang.Space Transportation System) – trzecia misjawahadłowca kosmicznegoChallenger i ósmaprogramu lotów wahadłowców[1].
Umieszczenie naorbicie geostacjonarnejindyjskiegosatelity telekomunikacyjnegoINSAT 1B[1][2].
Lot 8-dniowy z po raz pierwszy zrealizowanym nocnym startem i lądowaniem. Wprowadzono na orbitę geostacjonarną indyjskiego satelitę telekomunikacyjnego i wykonano szereg badań. Na pokładzie znalazło się 200 000 kopert okolicznościowych[3].
Załoga była nieświadoma, że w pierwszej fazie lotu, po starcie groziła jej awaria mogąca mieć katastrofalne skutki[2]. Po wyłowieniu z wodypomocniczych rakiet na paliwo stałe oraz przetransportowaniu ich do bazyNASA okazało się, że doszło do awarii prawej rakiety, w której ochrona żaroodporna stalowej dyszy silnika została prawie na wylot przepalona. Z zewnętrznej strony jest ona chroniona przed gorącymi spalinami przez warstwęablacyjną o grubości 7,5 cm. Podczas dwóch minut pracy silnika część warstwy wyparowuje, a jej grubość zmniejsza się o około połowę. Przy starcie STS-8 warstwa ochronna zbyt szybko wyparowała – pozostało 5 mm, co mogło doprowadzić do przepalenia dyszy. Efektem byłoby zmniejszenie ciągu silnika, zboczenie promu z kursu, a następnie destrukcja. Za przyczynę awarii uznano nieodpowiednią żywicę użytą do produkcji warstwy ablacyjnej w silnikach SRB. Wobec tej awarii wstrzymano następny lot wahadłowca planowany na 30 września 1983 roku. Następnie przesunięto raz jeszcze o miesiąc, aby znaleźć przyczynę awarii i sprawdzić czy przy kolejnych egzemplarzach rakiet nie powtórzy się podobna sytuacja. Pomyślne badania pozwoliły na następny start w dniu 28 listopada 1983 roku[2].
Po raz pierwszy czarnoskóry mieszkaniecUSA poleciał w kosmos, przeprowadzając tam badania i obserwacje. Astronauta pochodzi zFiladelfii, gdzie jego ojciec był inżynierem, a matka nauczycielką. Od najmłodszych lat przejawiał zainteresowania modelarstwem, konstruując modele samolotów. Wstąpił do szkoły lotniczej, gdzie uzyskał licencję pilota. Wcielony do wojska, brał udział jako pilot wwojnie wietnamskiej. W roku 1978 obronił doktorat w Instytucie Technologii Lotniczej, a następnie złożył podanie o przyjęcie w poczet kandydatów do lotów w wahadłowcach. Był jednym z czterech czarnoskórych lotników szkolonych przez NASA. Bardzo dobre wyniki szkolenia spowodowały, że jako pierwszy z nich poleciał w kosmos.
Premier Indii,Indira Gandhi oddała w połowie lutego 1984 roku oficjalnie satelitę INSAT-1B do użytku publicznego. Satelita służył telekomunikacji, zapewniał łączność telewizyjną, radiową i telefoniczną, był wykorzystywany do prognozowania pogody nad subkontynentem indyjskim, badań meteorologicznych, śledzenia wędrówek huraganów oraz co 30 minut fotografował cały półwysep i linię brzegowąOceanu Indyjskiego.
