Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1301 r. (osada istniała prawdopodobnie już w XII w.), kiedy to książęWładysław Łokietek ustanowił właścicielami wsi Władysława Burzę i Wawrzyńca Kielanowskiego. W XIV w. w Ryglicach ustanowiono parafię. Znaczny rozwój wsi nastąpił za czasów panowaniaKazimierza Wielkiego. Przybyli wówczas pierwsiŻydzi, rozwijały się handel i rzemiosło. W XVII w. rozwój został zahamowany z powodu powodzi,epidemiicholery, najazdów Szwedów, Tatarów i Kozaków. W 1656 roku w Ryglicach pobito Szwedów – na pamiątkę tego wydarzenia potok przepływający przez miasto nosi nazwę Szwedka.
Wrzezi galicyjskiej 1846 r. brali udział chłopi z Ryglic i okolicznych wsi (4 osoby zamordowano, 5 zostało aresztowanych przez władze austriackie). W listopadzie 1914 r. do miasta wkroczyły wojska rosyjskie, które okupowały miejscowość do maja 1915 roku. 24 grudnia 1914 na terenie Ryglic miała miejsce bitwa między Rosjanami awojskami austro-węgierskimi. Kolejna bitwa rozegrała się 2 maja 1915 r. PoI wojnie światowej w okolicy pozostało 86cmentarzy wojennych, także wRyglicach[5].
Rynek, ratusz
Rynek, fontanna z pomnikiemPogórzańska Penelopa
Pałac Leśniowskich i Ankwiczów
W czasieII wojny światowej, od maja 1940 r. do czerwca 1941 r., stacjonowały w Ryglicachwojska niemieckie. 22 lipca 1942 r. wszyscyŻydzi z Ryglic (przed wojną mieszkało ich tutaj 412) zostali wywiezieni do getta wTuchowie, a stamtąd najprawdopodobniej doobozu zagłady w Bełżcu[6]. Wcześniej, w 1940 r., spalona została przez żandarmów zTarnowa żydowska bożnica. Świadkiem niemal 600-letniej obecności Żydów w Ryglicach pozostałcmentarz (kirkut), który po latach zapomnienia został odnowiony w 2006 r. W 1944 i 1945 r. wojska niemieckie spaliły dużą część miasteczka (m.in. ratusz z wieżą zegarową, XVIII-wieczne zabudowania) oraz wysadziły wszystkie 3 mosty. Ostatnie oddziały opuściły Ryglice 17 stycznia o godzinie 11.30. W czasie II wojny życie straciło niemal 500 obywateli Ryglic (75 Polaków oraz bez mała wszyscy Żydzi). Po wojnie Ryglice otrzymują prąd oraz asfaltowe drogi, natomiast w latach 90. XX w. przeprowadzono gazyfikację i telefonizację całejgminy.
21 września 2008 r. na odnowionym Rynku odsłonięto fontannę z pomnikiemPogórzańska Penelopa (zwanym pomnikiem emigranta) autorstwaJacka Kucaby[7].
↑Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2000 r. w sprawie nadania statusu miasta miejscowościom i określenia ich granic oraz zmiany granic niektórych miast (Dz.U. z 2000 r. nr 117, poz. 1231)
Legenda: (1) w nawiasach podano okrespraw miejskich /praw miasteczka /praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4)OTP –osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła:Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294,Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422,Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015,Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds),Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.