| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1958 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 168 cm | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Rudi Fink (ur.6 lipca1958 wChociebużu[1]) –wschodnioniemieckibokser,mistrz olimpijski z 1980.
Jako junior zwyciężył w wadze koguciej (do 54 kg) w Turnieju Przyjaźni w 1975 wHalle[2]. Zdobył srebrny medal w tej samej kategorii wagowej namistrzostwach Europy juniorów w 1976 w Izmirze[3].
Namistrzostwach Europy w 1979 wKolonii odpadł w ćwierćfinale wagi piórkowej (do 57 kg) po przegranej z późniejszym mistrzemWiktorem Rybakowem z ZSRR[4].
Naletnich igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie zdobył złoty medal w wadze piórkowej wygrywając półfinale z Rybakowem i w finale zAdolfo Hortą z Kuby[1]. Startował w wadze lekkiej (do 60 kg) namistrzostwach Europy w 1981 w Tampere, ale przegrał pierwszą walkę[5]. Wkrótce potem zakończył karierę bokserską.
Był mistrzem NRD w wadze piórkowej w 1977 i 1979 oraz w wadze lekkiej w 1980[6].
1904: 52,2–56,7 kg, 1908: 52,6–57,2 kg, 1920–1928: 53,5–57,2 kg, 1932–1936: 54–57,2 kg, 1948: 54–58 kg, 1952–2008: 54–57 kg
