Rozmiar skoczni (ang.hill size,HS) – pojęcie wskokach narciarskich określające wielkośćskoczni, zależne od innych parametrów obiektu.

Pojęcie rozmiaru skoczni zaczęto stosować do określenia wielkości obiektu w czasieLetniego Grand Prix 2004 – wcześniej służył do tegopunkt konstrukcyjny (punkt K). Podczas zawodów oznaczony jest jako czerwona, prostopadła do osi zeskoku linia.

Po oddaniu skoku na odległość 95% rozmiaru skoczni, jury może zadecydować o zmianiebelki startowej^[1]. Przed wprowadzeniem pojęcia rozmiaru skoczni, ta zasada dotyczyła skoku na 95% odległości sędziowskiej, która była wyznaczana dla danej skoczni każdorazowo przed rozpoczęciem sezonu.^[2]

Zgodnie z normami budowy skoczni, ustalonymi przezMiędzynarodową Federację Narciarską, rozmiar skoczni toodległość od progu do punktu L na zeskoku, oznaczającego koniec strefy lądowania i początek krzywej prowadzącej od niej do wybiegu (inaczej nazywanej wypłaszczeniem)^[3].

Wartość punktu L jest zależna od szeregu innych parametrów skoczni:

• ${\displaystyle K}$ – punkt konstrukcyjny,
• ${\displaystyle w}$ – odległość od progu do punktu K, w przybliżeniu${\displaystyle w=\mathrm{0,885}\cdot HS+1,5,}$
• ${\displaystyle v_K}$ – zakładana prędkość skoczka w punkcie K [m/s]:${\displaystyle v_K=0,68\cdot v_0+12,44,}$
• ${\displaystyle v_0}$ – zakładana prędkości skoczka na progu [m/s]:${\displaystyle v_0=\frac{v_K-12,44}{0,68},}$
• ${\displaystyle l_2}$ – odległość między punktami K i L:${\displaystyle l_2=\frac{1,4\cdot r_L}{v_K},}$
• ${\displaystyle r_L}$ – promień krzywej zeskoku w strefie lądowania:${\displaystyle r_L=\frac{{v_K}^2\cdot w}{380},}$
• ${\displaystyle \beta }$ – kąt nachylenia zeskoku w punkcie K:${\displaystyle \beta ={\beta }_L+\left(\frac{1,4}{v_K}\cdot \frac{180}{\pi }\right),}$
• ${\displaystyle {\beta }_L}$ – kąt nachylenia zeskoku w punkcie L:${\displaystyle {\beta }_L=\beta -\left(\frac{1,4}{v_K}\cdot \frac{180}{\pi }\right).}$

Wartość HS wynosi:

${\displaystyle HS=w+l_2.}$

Rozmiar skoczni nie jest punktem, lecz długością. Ponieważ położenie punktu L jest ściśle zależne nie tylko od wartości punktu K, ale też od zakładanej prędkości osiąganej przez skoczka, rozmiar skoczni o tym samym punkcie K może być różny. Nie jest więc również prawdziwa informacja, że kąt nachylenia zeskoku w punkcie L wynosi zawsze 32°^[4]. Podręcznik FIS podaje przykład fikcyjnej skoczni o rozmiarze 100 m i punkcie K równym 90 m, gdzie: w = 90 m,l₂ = 10 m, β = 33°, β_L = 30,23°, v₀ = 24,25 m/s (87,3 km/h), v_K = 28,93 m/s (104,1 km/h) i r_L ≈ 200 m^[3].

Przykłady trzech skoczni o tym samym punkcie konstrukcyjnym:

Zobacz hasłapunkt HS,punkt J i linia bezpieczeństwa w Wikisłowniku

• Hans-Heini Gasser: Standards for the Construction of Jumping Hills. Application to Rule 411 of ICR Volume III. Międzynarodowa Federacja Narciarska, 2015. [dostęp 2016-02-17]. (ang.). Brak numerów stron w książce
• Tłumaczenie norm budowy skoczni na język polski:Robert Osak: Normy FIS dotyczące budowy skoczni narciarskich. Winterszus.pl, 2013-12-27. [dostęp 2017-02-24].

• Skoki narciarskie

• Szablon cytowania książki – brak numeru strony