Królewskie Siły Powietrzne powstały 1 kwietnia 1918, podczasI wojny światowej, z połączeniaRoyal Flying Corps iRoyal Naval Air Service, stając się tym samym pierwszymi na świecie siłami powietrznymi niezależnymi od dowództwa lądowego lubmarynarki wojennej[2]. W chwili powstania były najliczniejszymi siłami powietrznymi świata, liczącymi 230 000 personelu i 23 000 samolotów[3]. W okresie międzywojennym RAF brało udział w tłumieniu powstań wSomalilandzie i wAdenie[4]. W 1928 roku samoloty RAF wzięły udział w ewakuacji cywilów wAfganistanie[5].
Na początkuII wojny światowej Królewskie Siły Powietrzne liczyły ponad 1900 samolotów i 193 tys. personelu[1]. Podczas tegokonfliktu zbrojnego Królewskie Siły Powietrzne brały udział w realizacji zatwierdzonego w grudniu 1939 roku Planu Szkolenia LotniczegoWspólnoty Brytyjskiej, w związku z którym szkoleni byli zarówno obywatele państwWspólnoty Brytyjskiej, jak i m.in. mieszkańcy okupowanej przezIII RzeszęEuropy iStanów Zjednoczonych[8]. Łącznie szkolenie ukończyły 131 553 osoby, spośród których 42 110 dołączyło do RAF[8].
W latach 1990-1991 zakupiono o sztuk samolotów wczesnego wykrywaniaBoeing E-3D, z planowanym czasem eksploatacji do 2035 roku[22].
Szkolenie pilotów RAF odbywa się na samolotach tłokowych Grob G115E/EA, które zastąpiły samoloty Aviation Bulldog T1[23]. W kolejnym etapie piloci uczyli się na turbośmigłowych samolotach Embrarer Tucano T1, które zostały wycofane w 2019 roku i zastąpione przez samoloty Texan[24]. Zaawansowany poziom pilotażu bojowego przeprowadzany jest na samolotach BAE Hawk T1 zastąpione wersję T2[23].
Piloci i załogi samolotów wielosilnikowych szkoleni są na samolotachBeechcraft King Air B200. Dla szkolenia początkowego pilotów śmigłowców używane są śmigłowceSquirrel HT1, które zastąpiły Eurocopter AS350BB, aby później używać śmigłowców Griffin HT1, które wycofano w 2023 roku[25]. Flota szybowców Viking T1 służy do szkoleń pilotażu wstępnego wraz z motoszybowcami Vigilant T1, gdzie te drugie zostały wycofane w 2019 roku[26].
W 2011 roku najliczniejszym i jedynym myśliwcem używanym na służbie byłEurofighter Typhoon. Początkowe plany zakładały zakup 232 sztuk, redukując zamówienie do poziomu 160 sztuk i sprzedając część do Arabii Saudyjskiej. Dzięki programom wymiany radarów na Captor-E oraz nadania możliwości ataków na cele naziemne planowany czas końca służby przedłużono do 2040 z 2030 roku[28].
SamolotyPanavia Tornado GR4, które stanowiły uzupełnienie dla myśliwców zakończyły służbę w 2019 roku po ponad 30 latach. Po rozwiązaniu pierwszego dywizjonu samoloty zostały porozdzielane pomiędzy pozostałe trzy lub przeznaczono do stanów magazynowych. Samoloty zostały zastąpione przez samolotyF-35 Lightning II, które zostały zostały zamówione w liczbie 48 sztuk. Pierwszy z nich został dostarczony 29 czerwca 2016 roku[29].
W 2015 roku ogłoszono zamiar zakupu 138 samolotów F-35 w celu dozbrojenia Marynarki Wojennej oraz Sił Powietrznych. Ówczesny minister obrony narodowej Earl Howe wydał oświadczenie o zakupie 48 sztukach w wersji F-35B oraz ewentualny zakup większej ilości w zależności od sytuacji[29].
Do zadań transportu używane są na poziomie taktycznym 20 średnich samolotówC-130J Hercules i 16 ciężkichA440M Atlas C1. Poziom strategiczny realizuje osiemC-17A Globemaster III. Airbus A440 po początkowej deklaracji zakupu 25 sztuk, zmniejszono zamówienie do 22. Pierwszą maszynę przyjęto w listopadzie 2014 roku. Transportowce te realizują transport ludzi i ładunków, desantowania skoczków spadochronowych oraz ewakuacji medycznej. Ciężkie transportowce C-17A Globemaster III zakupione zostały przez potrzebę transportu dużych i ciężkich ładunków, które wynikły przez misje w Afganistanie i Iraku. Początkowo wynajęto cztery sztuki, które odkupiono i domówiono następny, aby w grudniu 2007 roku rozszerzyć zamówienie o jedną sztukę i w 2008 o kolejne dwa. Wszystkie samoloty dostarczono do 2012 roku[27].
Do przewozu ważnych osób były używane samolotyBAe 146 CC2, które wycofano w 2002 roku ze względu na koszta[30]. Dla krótkich tras wykorzystuje się śmigłowiec AW109SP Grand New (Nr rejestracyjny G-ZIOO i numer ewidencyjny RAF GZ100), który dostarczono w listopadzie 2015 roku[22].
Samoloty Hercules w wersji C5 do 2022 zostały zastąpione przez Airbusy, a pozostałe w wersji C4 planowanie mały pozostać do 2030 lub 2035 roku[27]. Ostatecznie wycofano je znacznie wcześniej bo już w 2023[31].
↑SzymonS.RutkowskiSzymonS.,MaciejM.HypśMaciejM.,Szymon Rutkowski-MaciejS.R.M.HypśSzymon Rutkowski-MaciejS.R.M.,Cięcia w programie nowych śmigłowców dla RAF-u [online], Konflikty.pl, 17 lipca 2023 [dostęp 2025-07-20].
↑Leszek A. Wieliczko, Royal Air Force, „Lotnictwo” (10–11/2017), Magnum-X, październik-listopad 2017, s. 59, ISSN 1732-5323.
↑abcLeszek A. Wieliczko,Royal Air Force, „Lotnictwo” (10–11/2017), Magnum-X, październik-listopad 2017, s. 56,ISSN 1732-5323.
↑Leszek A. Wieliczko,Royal Air Force, „Lotnictwo” (10–11/2017), Magnum-X, październik-listopad 2017, s. 54,ISSN 1732-5323.
↑abLeszek A. Wieliczko,Royal Air Force, „Lotnictwo” (10–11/2017), Magnum-X, październik-listopad 2017, s. 55,ISSN 1732-5323.
↑ŁukaszŁ.PacholskiŁukaszŁ.,RAF żegna samoloty BAe 146 [online], Wydawnictwo militarne ZBIAM, 24 stycznia 2022 [dostęp 2025-07-20].
.jpg)
_(cropped_and_edited).jpg)
_Sqdn_RAF_Waddington_this_morning.jpg)
_of_32_Sqn_RAF_at_RAF_Northolt%2c_in_its_%2527Global_Britain%2527_livery_-_2022-12-06-1247-01.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_OR-9.svg)
_OR-7.svg)
_OR-6.svg)
