 | |||
| Data i miejsce urodzenia | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przewodniczący Komisji Europejskiej | |||
| Okres | od 18 sierpnia 1977 | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Minister spraw wewnętrznych | |||
| Okres | od 5 marca 1974 | ||
| Przynależność polityczna | |||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Kanclerz skarbu | |||
| Okres | od 30 listopada 1967 | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Minister spraw wewnętrznych | |||
| Okres | od 23 grudnia 1965 | ||
| Poprzednik | |||
| Następca | |||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
Roy Harris Jenkins, baron Jenkins of Hillhead (ur.11 listopada1920 wAbersychan wMonmouthshire, zm.5 stycznia2003 wOxfordshire) –brytyjski polityk, członekPartii Pracy,Partii Socjaldemokratycznej iLiberalnych Demokratów, przewodniczącyKomisji Europejskiej w latach 1977–1981, minister w rządachHarolda Wilsona iJamesa Callaghana.
Był synem Arthura Jenkinsa, działacza Narodowego Związku Górników i późniejszego deputowanego, oraz Harriet Haris. Wykształcenie odebrał w Abersychan County School, w University College wCardiff oraz wBalliol College naUniwersytecie Oksfordzkim, gdzie uzyskał dyplom z filozofii, politologii i ekonomii. Dwukrotnie kandydował na przewodniczącego Oxford Union, dwukrotnie bez powodzenia. PodczasII wojny światowej walczył w szeregachKrólewskiej Artylerii. Następnie służył wBletchley Park. Dosłużył się rangikapitana. 20 stycznia 1945 poślubił Jennifer Morris.
W 1945 podjął nieudaną próbę dostania się doIzby Gmin z okręguSolihull. W 1948 zasiadł w ławach parlamentu, wygrywając wybory uzupełniające w okręguSouthwark Central. Został jednocześnie najmłodszym deputowanym w Izbie (Baby of the House). Po zmianie granic okręgów wyborczych w 1950, reprezentowałBirmingham Stechford. Jenkins należał do stronnikówHugh Gaitskella. Po jego śmierci w 1963 i wyborze Harolda Wilsona na lidera laburzystów został odsunięty na boczny tor.
Po wygranych przez laburzystów wyborach z 1964 Jenkins został ministrem lotnictwa. 22 grudnia 1965 został członkiem gabinetu jako minister spraw wewnętrznych. Na tym stanowisku przeprowadził liberalizację prawa dotyczącego rozwodów, zlikwidował cenzurę widowisk teatralnych oraz udzielił rządowego poparcia inicjatywom deputowanychDavida Steela (legalizacja aborcji) iLeo Abse'ego (depenalizacja kontaktów homoseksualnych). W 1967 zostałKanclerzem Skarbu. Pozostawał na tym stanowisku do porażki Partii Pracy w wyborach z 1970. W lipcu 1970 został wybrany wiceprzewodniczącym partii. Z tego stanowiska zrezygnował w 1972. Po powrocie laburzystów do władzy w 1974 ponownie został ministrem spraw wewnętrznych. Na tym stanowisku odpowiadał za uchwalenie Prevention of Terrorism Act, który wydłużał czas przez który podejrzani o terroryzm mogli być przetrzymywani w aresztach.
Jenkins był jednym z kandydatów na lidera Partii Pracy po rezygnacji Wilsona w 1976. W wyborach zajął jednak trzecie miejsce, za późniejszym zwycięzcąJamesem Callaghanem iMichaelem Footem. We wrześniu 1976 przestał być ministrem spraw wewnętrznych. Rok później został przewodniczącym Komisji Europejskiej. Za jego kadencji utworzono w 1979Europejski System Monetarny (do którego przystąpiły wszystkie krajeEWG oprócz Wielkiej Brytanii). Jenkins był pierwszym przewodniczącym KE, który reprezentował Wspólnoty Europejskie na szczytach państw grupyG8. Na czele Komisji Jenkins stał do 1981.
Po powrocie do Wielkiej Brytanii w styczniu 1981 założyłPartię Socjaldemokratyczną, w skład której weszli przedstawiciele prawego skrzydła Partii Pracy, na czele zDavidem Owenem,Billem Rodgersem iShirley Williams. Jenkins już w 1981 podjął próbę powrotu do Izby Gmin, ale przegrał z laburzystami wybory uzupełniające w okręguWarrington. Dopiero w 1982 wygrał inne wybory uzupełniające w okręguGlasgow Hillhead. Kampanię wyborczą 1983 roku prowadził jako kandydat na premiera porozumienia socjaldemokratów iliberałów. Od 1982 stał na czele SDP, jednak po wyborach z 1983 zastąpił go David Owen. Jenkins zasiadał w Izbie Gmin do 1987, kiedy przegrał wybory z kandydatem Partii PracyGeorge’em Gallowayem.
W 1987 Jenkins został kreowany parem dożywotnim jako baron Jenkins of Hillhead i zasiadł wIzbie Lordów. W tym samym roku został kanclerzem Uniwersytetu Oksfordzkiego. W 1993 został odznaczony Orderem Zasługi. W latach 1988–1997 stał na czele Liberalnych Demokratów w Izbie Lordów. W grudniu 1997 stanął na czele tzw. „Komisji Jenkinsa”, która miała za zadanie rozważyć alternatywne systemy ustalania wyników wyborów w Wielkiej Brytanii. W 2000 Jenkins dostałzawału serca. Następny zawał miał miejsce w 2001. 5 stycznia 2003 o godzinie 9.00 doznał kolejnego zawału serca, który zakończył się śmiercią.
Jenkins był autorem 19 książek, w tym biografii byłych premierów:Gladstone’a,Balfoura,Asquitha,Baldwina iChurchilla. Za biografię Gladstone’a dostał w 1995nagrodę Whitbreada.
| Przewodniczący Wysokiej Władzy Wspólnoty Węgla i Stali |
|
|---|---|
| Przewodniczący Komisji Wspólnoty Energii Atomowej |
|
| Przewodniczący Komisji Wspólnoty Gospodarczej |
|
| Przewodniczący Komisji Wspólnot |
|
| Przewodniczący Komisji |
|
.svg)
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
