To jest wersja przejrzana tej strony
| |||
 | |||
| Szczegóły wyścigu | |||
| Dyscyplina | Kolarstwo szosowe | ||
| Data powstania | 1913 | ||
| Liczba edycji | 109 (in 2025) | ||
| Częstotliwość | co roku (kwi) | ||
| Typ | Wyścig jednodniowy | ||
| Państwo | .svg) Belgia | ||
| Organizator | Flanders Classics | ||
| Kategorie | CDM(1989-2004) 1.PT(2005-2010) 1.UWT(2011-) | ||
| Cykl | UCI World Tour | ||
| Strona internetowa | Oficjalna strona | ||
| Zwycięzcy | |||
| Ostatni zwycięzca |  Tadej Pogačar | ||
| Najwięcej zwycięstw |  Fiorenzo MagniJohan Museeuw Fabian CancellaraTom Boonen Mathieu van der PoelAchiel BuysseEric Leman(3 zwycięstwa) | ||
 | Dokumentacja | ||
Ronde van Vlaanderen (pol. Dookoła Flandrii,fr. Tour des Flandres) – jednodniowy wyścigkolarski, rozgrywany corocznie wbelgijskiejFlandrii.
Jeden z najsłynniejszychklasycznych wyścigów, jest zaliczany do pięciu tzw. kolarskich monumentów, do których należą ponadto:Mediolan-San Remo,Paryż-Roubaix,Liège-Bastogne-Liège iGiro di Lombardia. Inauguracja miała miejsce w 1913 z inicjatywy dziennikarza Karela Van Wynendaele, a pierwszym zwycięzcą został BelgPaul Deman. Od 2005 decyzjąUCI wyścig został włączony do cykluProTour (od 2011UCI World Tour).
Jest to jeden z najcięższych wyścigów jednodniowych w całym kolarstwie. Trasa prowadzi po pagórkowatych terenachFlandrii, kolarze mają do pokonania kilkanaście krótkich, stromych podjazdów, z których duża część wyłożona jest brukiem. Poziom trudności zwiększa jeszcze fakt, że większość dróg jest wąska, a wyścig często odbywa się przy wietrznej wiosennej pogodzie. Znany kolarz,Andrea Tafi powiedział kiedyś, żetylko ci, którzy są w najwyższej formie mogą powiedzieć, że Ronde nie jest ciężka. Dla pozostałych jest to droga krzyżowa[1].
| lp. | km | Nazwa | Długość podjazdu | Nachylenie średnie | Nachylenie max. | Nawierzchnia |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 134 | Molenberg | 463 m | 7% | 14,2% | bruk |
| 2 | 143 | Wolvenberg | 645 m | 7,9% | 17,3% | asfalt |
| 3 | 165 | Kluisberg | 925 m | 6,8% | 14,5% | asfalt |
| 4 | 173 | Knokteberg | 1260 m | 7,3% | 13,3% | asfalt |
| 5 | 180 | Oude Kwaremont | 2200 m | 4% | 11,6% | bruk |
| 6 | 183 | Paterberg | 360 m | 12,9% | 20,3% | bruk |
| 7 | 188 | Kortekeer | 1000 m | 6,4% | 17,1% | asfalt |
| 8 | 192 | Steenbeekdries | 700 m | 5,3% | 6,7% | bruk |
| 9 | 194 | Taaienberg | 530 m | 6,6% | 15,8% | bruk |
| 10 | 199 | Eikenberg | 1000 m | 6,2% | 10% | bruk |
| 11 | 203 | Boigneberg | 1050 m | 5,1% | 12,4% | asfalt |
| 12 | 211 | Leberg | 950 m | 4,2% | 13,8% | asfalt |
| 13 | 215 | Berendries | 940 m | 7% | 12,3% | asfalt |
| 14 | 220 | Valkenberg | 540 m | 8,1% | 12,8% | asfalt |
| 15 | 226 | Tenbosse | 455 m | 6,4% | 8,7% | asfalt |
| 16 | 232 | Eikenmolen | 610 m | 5,9% | 12,5% | asfalt |
| 17 | 243 | Muur – Kapelmuur | 1075 m | 9,3% | 19,8% | bruk |
| 18 | 247 | Bosberg | 980 m | 5,8% | 11% | bruk |
Najwięcej zwycięstw w wyścigu – trzy – odnieśli: BelgowieAchiel Buysse (1940–1941 i 1943),Eric Leman (1970, 1972-1973),Johan Museeuw (1993, 1995 i 1998) iTom Boonen (2005, 2006, 2012), WłochFiorenzo Magni (1949-1951) oraz SzwajcarFabian Cancellara (2010, 2013, 2014).
Opracowano na podstawie:[2][3][4]
| Edycje | |
|---|---|
| Wielkie toury | |
| Wyścigi etapowe | |
| Wyścigi jednodniowe |
|
| Wyścigi wycofane z cyklu |
|
| Wielkie Toury | |
|---|---|
| Wyścigi wielodniowe | |
| Wyścigi jednodniowe |
_pictogram.svg)
.svg)
