Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Rokitno (osiedle typu miejskiego)

Na mapach:Ziemia51°17′14″N 27°12′37″E/51,287222 27,210278
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rokitno
Рокитне
ilustracja
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 rówieński

Rejon

sarneński

Powierzchnia

5.52 km²

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


7367[1]
1 334,60 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3635

Kod pocztowy

34200

Położenie na mapie obwodu rówieńskiego
Mapa konturowa obwodu rówieńskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Rokitno”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Rokitno”
Ziemia51°17′14″N 27°12′37″E/51,287222 27,210278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Rokitno (ukr. Рокитне, Rokytne), do 1922Ochotnikowoosiedle typu miejskiego naUkrainie wobwodzie rówieńskim, dawna siedziba administracyjnarejonu zlikwidowanego w 2020 r. Miejscowość obecnie znajduje się w rejonie sarneńskim. Centrum administracyjne hromady terytorialnej Rokitno. Stacja kolejowaRokitno Wołyńskie na liniiLublinKowelSarnyKorosteńKijów.

Historia

[edytuj |edytuj kod]

Pod koniec XIX w. rosyjski generał Ochotnikow, właściciel miejscowego majątku, doprowadził do wybudowania przy wsi Rokitno huty szkła i osiedla robotniczego; kilka lat później przy hucie powstała stacja kolejowa. Zapoczątkowało to rozwój miejscowości, którą od nazwiska założyciela nazwano Ochotnikowem (wieś Rokitno zachowała odrębność administracyjną)[2].

15 kwietnia 1927 miejscowość otrzymała prawa miejskie[3]. 1 października 1933 włączono do niej obszar koszarKorpusu Ochrony Pogranicza zgminy Kisorycze[4].

Do 1945 roku miasto znajdowało się w ówczesnympow. sarneńskim w dawnymwojewództwie wołyńskim. Stanowiłogarnizon macierzystybatalionu KOP „Rokitno” iplacówki wywiadowczej KOP nr 7.

PodczasII wojny światowej 15 kwietnia 1942 roku Niemcy założyli w Rokitniegetto dla ludności żydowskiej, do którego przesiedlili także Żydów z okolicznych wsi. 26 sierpnia 1942 roku getto zostało zlikwidowane – na miejscu zginęło około 400 osób, 600 osób przewieziono do getta w Sarnach, zdołało zbiec około 300. W 1943 roku Rokitno było miejscem, do którego kierowali się polscy uchodźcy zrzezi wołyńskiej. Ze stacji kolejowej w RokitnieNiemcy wywozili uchodźców naroboty przymusowe w III Rzeszy. Spośród polskich mężczyzn Niemcy sformowali oddziałpolicji pomocniczej. Stali polscy mieszkańcy i część uchodźców pozostała w miejscowości do czasu ponownego zajęcia jej przez Armię Czerwoną (2–3 stycznia 1944). Polacy zostaliekspatriowani z Rokitna w 1945 roku[5]. Osiedlili się na Dolnym Śląsku, w tym wMinkowicach Oławskich[6].

W 1989 liczyło 7182 mieszkańców[7].

W 2013 liczyło 6789 mieszkańców[8]. W 2022 r. liczba ludności spadła do 6521[9], a następnie w 2023 wzrosłą do 7367 osób[10].

Zabytki

[edytuj |edytuj kod]
  • dawny kościół katolicki pw. św. Teresy powstały w l. 1931–1936, obecnie (2005 r.) dom kultury[2],
  • kwatera żołnierzy polskich poległych wwojnie polsko-bolszewickiej1920 roku na zniszczonym cmentarzu rzymskokatolickim.

Osoby związane z Rokitnem

[edytuj |edytuj kod]

Bruno Wyrobisz (1900–1973) – ksiądz rzymskokatolickidiecezji łuckiej, doktor prawa kanonicznego, w latach 1931–1939 proboszcz w Rokitnie, a następnie wHarbutowicach iSułkowicach[11].

Przemysł

[edytuj |edytuj kod]
  • huta szkła, rozbudowana po II wojnie światowej[2]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Соціальний паспорт 2023
  2. abcGrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG.,Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I, Pruszków: Rewasz, 2005, s. 166–167,ISBN 83-89188-32-5,OCLC 69330692 .
  3. Dz.U. z 1927 r. nr 36, poz. 320.
  4. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 13 września 1933 r. o zmianie granic miasta Rokitna w powiecie sarneńskim, województwie wołyńskiem (Dz.U. z 1933 r. nr 73, poz. 537).
  5. WładysławW. Siemaszko WładysławW.,EwaE. Siemaszko EwaE.,Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 768–769,ISBN 83-87689-34-3,OCLC 749680885 .
  6. JanJ. Kurdybelski JanJ.,Minkowiczanie, 2007, s. 11–12,ISBN 978-83-7031-579-5 .
  7. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  8. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane ztego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  9. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2022 року [online], Державна служба статистики України, 2025, s. 38 [dostęp 2025-08-28] (ukr.).
  10. Соціальний паспорт громади станом на 01.02.2023, 2023, s. 5 [dostęp 2025-08-28] (ukr.).
  11. Bruno Wyrobisz – ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], ogrodywspomnien.pl [dostęp 2023-06-07] .
Powiat sarneński (1921–1939)
  • Siedziba powiatu –Sarny
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
Osiedla typu miejskiegoobwodu rówieńskiego

Kontrola autorytatywna (osiedle typu miejskiego Ukrainy):
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rokitno_(osiedle_typu_miejskiego)&oldid=77499954
Kategorie:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp