Movatterモバイル変換

[0]ホーム

Przejdź do zawartości

Roberto Maroni

Edytuj linki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Roberto Maroni

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1955
Varese

Data i miejsce śmierci

22 listopada 2022
Lozza

Minister spraw wewnętrznych Włoch

Okres

od 8 maja 2008
do 16 listopada 2011

Przynależność polityczna

Liga Północna

Poprzednik

Giuliano Amato

Następca

Annamaria Cancellieri

Minister spraw wewnętrznych Włoch

Okres

od 8 maja 2008
do 16 listopada 2011

Przynależność polityczna

Liga Północna

Poprzednik

Nicola Mancino

Następca

Antonio Brancaccio

Multimedia w Wikimedia Commons

Roberto Maroni (ur.15 marca 1955 wVarese, zm.22 listopada 2022 wLozzie^[1]) –włoski polityk i prawnik, minister w kilku rządach, parlamentarzysta, w latach 2012–2013 liderLigi Północnej, od 2013 do 2018 prezydentLombardii.

Życiorys

[edytuj |edytuj kod]

W 1979 ukończył studia prawnicze naUniwersytecie Mediolańskim. Dwa lata później uzyskał uprawnieniaadwokackie, rozpoczynając praktykę w tym zawodzie.

W 1990 został radnymVarese oraz sekretarzemLigi Północnej wprowincji. Od 1992 do 2013 zasiadał wIzbie Deputowanych, sprawując mandat posła XI, XII, XIII, XIV, XV i XVI kadencji.

W pierwszym rządzieSilvia Berlusconiego (od 1994 do 1995) był ministrem spraw wewnętrznych. Następnie przez kilka lat pełnił funkcję koordynatora sekretariatu federalnego Ligi Północnej. W 2001, po wygranych przez centroprawicęwyborach, objął stanowisko ministra pracy i opieki społecznej, które zajmował do 2006 w drugim i trzecim gabinecie lideraForza Italia. W 2008, po zwycięskich dla składającego się zLudu Wolności,Ligi Północnej iRuchu dla Autonomii centroprawicowego bloku przedterminowychwyborach parlamentarnych, ponownie wszedł do kolejnego rządu Silvia Berlusconiego, po raz drugi obejmując urząd ministra spraw wewnętrznych. Funkcję tę pełnił do 2011.

1 lipca 2012 zastąpiłUmberta Bossiego na stanowisku sekretarza federalnego Ligi Północnej, przejmując tym samym kierownictwo w tej partii^[2]. Funkcję tę pełnił do 7 grudnia 2013. W przedterminowych wyborach w 2013 Roberto Maroni z powodzeniem jako kandydat centroprawicy ubiegał się o urząd prezydenta Lombardii, wygrywając z poparciem blisko 43% głosujących^[3]. W 2018 nie kandydował na kolejną kadencję.

Zmarł w 2022 w swoim domu w Lozzie na skutek choroby nowotworowej^[1].

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]

↑^a^bMarco Cremonesi: Roberto Maroni è morto, l’ex ministro dell’Interno aveva 67 anni. corriere.it, 22 listopada 2022. [dostęp 2022-11-22]. (wł.).
↑Roberto Maroni new leader of Italy's Northern League. bbc.co.uk, 2 lipca 2012. [dostęp 2013-01-07]. (ang.).
↑Elezioni 2013: Regione Lombardia. corriere.it. [dostęp 2013-02-27]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj |edytuj kod]

Roberto Maroni. camera.it. [dostęp 2022-09-01]. (wł.).

Czwarty rząd Silvia Berlusconiego (2008–2011)

W dniu powstania	Silvio Berlusconi (PdL) Franco Frattini (PdL) Roberto Maroni (LN) Giulio Tremonti (PdL) Ignazio La Russa (PdL) Angelino Alfano (PdL) Claudio Scajola (PdL) Luca Zaia (LN) Stefania Prestigiacomo (PdL) Sandro Bondi (PdL) Mariastella Gelmini (PdL) Maurizio Sacconi (PdL) Andrea Ronchi (PdL) Umberto Bossi (LN) Elio Vito (PdL) Renato Brunetta (PdL) Roberto Calderoli (LN) Raffaele Fitto (PdL) Gianfranco Rotondi (PdL) Mara Carfagna (PdL) Giorgia Meloni (PdL)
Późniejsi członkowie rządu	Nitto Francesco Palma (PdL) Paolo Romani (PdL) Giancarlo Galan (PdL) Francesco Saverio Romano (PID) Ferruccio Fazio (PdL) Anna Maria Bernini (PdL) Michela Vittoria Brambilla (PdL) Aldo Brancher (PdL)

W dniu powstania

Późniejsi członkowie rządu

Trzeci rząd Silvia Berlusconiego (2005–2006)

W dniu powstania	Silvio Berlusconi (FI) Gianfranco Fini (AN) Giulio Tremonti (FI) Domenico Siniscalco (bezp.) Giuseppe Pisanu (FI) Antonio Martino (FI) Roberto Castelli (LN) Claudio Scajola (FI) Gianni Alemanno (AN) Letizia Moratti (FI) Francesco Storace (AN) Roberto Maroni (LN) Pietro Lunardi (FI) Altero Matteoli (AN) Rocco Buttiglione (UDC) Mario Landolfi (AN) Giorgio La Malfa (PRI) Roberto Calderoli (LN) Carlo Giovanardi (UDC) Gianfranco Micciché (FI) Mario Baccini (UDC) Lucio Stanca (FI) Enrico La Loggia (FI) Stefano Caldoro (NPSI) Stefania Prestigiacomo (FI) Mirko Tremaglia (AN)

W dniu powstania

Drugi rząd Silvia Berlusconiego (2001–2005)

W dniu powstania	Silvio Berlusconi (FI) Gianfranco Fini (AN) Marco Follini (UDC) Renato Ruggiero (bezp.) Claudio Scajola (FI) Giulio Tremonti (FI) Antonio Martino (FI) Roberto Castelli (LN) Antonio Marzano (FI) Gianni Alemanno (AN) Letizia Moratti (FI) Girolamo Sirchia (FI) Roberto Maroni (LN) Pietro Lunardi (FI) Altero Matteoli (AN) Giuliano Urbani (FI) Maurizio Gasparri (AN) Rocco Buttiglione (UDC) Umberto Bossi (LN) Carlo Giovanardi (UDC) Franco Frattini (FI) Lucio Stanca (FI) Enrico La Loggia (FI) Giuseppe Pisanu (FI) Stefania Prestigiacomo (FI) Mirko Tremaglia (AN)
Późniejsi członkowie rządu	Domenico Siniscalco (bezp.) Roberto Calderoli (LN) Luigi Mazzella (bezp.) Mario Baccini (UDC)

W dniu powstania

Późniejsi członkowie rządu

Pierwszy rząd Silvia Berlusconiego (1994–1995)

W dniu powstania	Silvio Berlusconi (FI) Roberto Maroni (LN) Giuseppe Tatarella (AN) Antonio Martino (FI) Lamberto Dini (bezp.) Giancarlo Pagliarini (LN) Giulio Tremonti (FLD) Cesare Previti (FI) Alfredo Biondi (UdC) Vito Gnutti (LN) Adriana Poli Bortone (AN) Francesco D’Onofrio (CCD) Stefano Podestà (FI) Raffaele Costa (UdC) Clemente Mastella (CCD) Roberto Maria Radice (FI) Publio Fiori (AN) Altero Matteoli (AN) Domenico Fisichella (AN) Giorgio Bernini (FI) Domenico Comino (LN) Francesco Speroni (LN) Giuliano Ferrara (bezp.) Giuliano Urbani (FI) Antonio Guidi (FI) Sergio Berlinguer (bezp.)

W dniu powstania

Wicepremierzy Włoch

Luigi Einaudi (1947–1948)
Randolfo Pacciardi (1947–1948)
Giuseppe Saragat (1947–1948)
Attilio Piccioni (1948–1950)
Giovanni Porzio (1948–1950)
Giuseppe Saragat (1948–1950)
Attilio Piccioni (1951–1953)
Giuseppe Saragat (1954–1957)
Giuseppe Pella (1957–1958)
Antonio Segni (1958–1959)
Attilio Piccioni (1960–1963)
Pietro Nenni (1963–1968)
Francesco De Martino (1968–1969)
Paolo Emilio Taviani (1969–1970)
Francesco De Martino (1970–1972)
Mario Tanassi (1972–1973)
Ugo La Malfa (1974–1976; 1979)
Arnaldo Forlani (1983–1987)
Giuliano Amato (1987–1988)
Gianni De Michelis (1988–1989)
Claudio Martelli (1989–1992)
Roberto Maroni (1994–1995)
Giuseppe Tatarella (1994–1995)
Walter Veltroni (1996–1998)
Sergio Mattarella (1998–1999)
Gianfranco Fini (2001–2005)
Marco Follini (2004–2005)
Gianfranco Fini (2005–2006)
Giulio Tremonti (2005–2006)
Massimo D’Alema (2006–2008)
Francesco Rutelli (2006–2008)
Angelino Alfano (2013–2014)
Luigi Di Maio (2018–2019)
Matteo Salvini (2018–2019; od 2022)
Antonio Tajani (od 2022)

Ministrowie spraw wewnętrznych Republiki Włoskiej

Alcide De Gasperi (1946–1947)
Mario Scelba (1947–1953)
Amintore Fanfani (1953–1954)
Giulio Andreotti (1954)
Mario Scelba (1954–1955)
Fernando Tambroni (1955–1959)
Antonio Segni (1959–1960)
Giuseppe Spataro (1960)
Mario Scelba (1960–1962)
Paolo Emilio Taviani (1962–1963)
Mariano Rumor (1963)
Paolo Emilio Taviani (1963–1968)
Franco Restivo (1968–1972)
Mariano Rumor (1972–1973)
Paolo Emilio Taviani (1973–1974)
Luigi Gui (1974–1976)
Francesco Cossiga (1976–1978)
Giulio Andreotti (1978)
Virginio Rognoni (1978–1983)
Oscar Luigi Scalfaro (1983–1987)
Amintore Fanfani (1987–1988)
Antonio Gava (1988–1990)
Vincenzo Scotti (1990–1992)
Nicola Mancino (1992–1994)
Roberto Maroni (1994–1995)
Antonio Brancaccio (1995)
Giovanni Rinaldo Coronas (1995–1996)
Giorgio Napolitano (1996–1998)
Rosa Russo Iervolino (1998–1999)
Enzo Bianco (1999–2001)
Claudio Scajola (2001–2002)
Giuseppe Pisanu (2002–2006)
Giuliano Amato (2006–2008)
Roberto Maroni (2008–2011)
Annamaria Cancellieri (2011–2013)
Angelino Alfano (2013–2016)
Marco Minniti (2016–2018)
Matteo Salvini (2018–2019)
Luciana Lamorgese (2019–2022)
Matteo Piantedosi (od 2022)

Ministrowie pracy Republiki Włoskiej

Ludovico D’Aragona (1946–1947)
Giuseppe Romita (1947)
Amintore Fanfani (1947–1950)
Achille Marazza (1950–1951)
Leopoldo Rubinacci (1951–1954)
Luigi Gui (1954)
Ezio Vigorelli (1954–1957)
Luigi Gui (1957–1958)
Ezio Vigorelli (1958–1959)
Benigno Zaccagnini (1959–1960)
Fiorentino Sullo (1960–1962)
Virginio Bertinelli (1962–1963)
Umberto Delle Fave (1963)
Giacinto Bosco (1963–1964)
Umberto Delle Fave (1964–1966)
Giacinto Bosco (1966–1968)
Giacomo Brodolini (1968–1969)
Carlo Donat-Cattin (1969–1972)
Dionigi Coppo (1972–1973)
Luigi Bertoldi (1973–1974)
Mario Toros (1974–1976)
Tina Anselmi (1976–1978)
Vincenzo Scotti (1978–1980)
Franco Foschi (1980–1981)
Michele Di Giesi (1981–1982)
Vincenzo Scotti (1982–1983)
Gianni De Michelis (1983–1987)
Ermanno Gorrieri (1987)
Rino Formica (1987–1989)
Carlo Donat-Cattin (1989–1991)
Rosa Russo Iervolino (1991)
Franco Marini (1991–1992)
Nino Cristofori (1992–1993)
Gino Giugni (1993–1994)
Clemente Mastella (1994–1995)
Tiziano Treu (1995–1998)
Antonio Bassolino (1998–1999)
Cesare Salvi (1999–2001)
Roberto Maroni (2001–2006)
Cesare Damiano (2006–2008)
Maurizio Sacconi (2008–2011)
Elsa Fornero (2011–2013)
Enrico Giovannini (2013–2014)
Giuliano Poletti (2014–2018)
Luigi Di Maio (2018–2019)
Nunzia Catalfo (2019–2021)
Andrea Orlando (2021–2022)
Marina Calderone (od 2022)

Kontrola autorytatywna (osoba):

Encyklopedie internetowe:

Treccani: roberto-maroni

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roberto_Maroni&oldid=68827068”

Kategorie:

[8]ページ先頭