 | |||
| Data urodzenia | 1 lutego 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | historyk ekonomii | ||
| |||
Robert Higgs (ur. 1 lutego 1944) – amerykańskihistoryk ekonomii, przedstawicielszkoły austriackiej orazanarchokapitalizmu. Jego dzieła z zakresu ekonomii dotyczą najczęściej znaczenia, przyczyn oraz skutków rozrostu kompetencji rządu.
Higgs jest od września 1994 roku starszym wykładowcą ekonomii politycznej w Independent Institute, a od 1995 redaktoremIndependent Review[1]. Ponadto jest adiunktem-członkiem wydziału w Ludwig von Mises Institute[2], a także adiunktem wCato Institute[3]. Współpracuje z portalem LewRockwell.com[4].Higgs pracował na stanowiskach nauczycielskich naUniwersytecie Waszyngtońskim, Lafayette College oraz Seattle University. Gościnnie wykładał również naUniwersytecie Oksfordzkim orazUniwersytecie Stanforda. Dodatkowo w 2006 roku był tzw. profesorem wizytującym na Wyższej Szkole Ekonomicznej[1] i nadzorował rozprawy doktorskie na Uniwersytecie Francisco Marroquina[5].
Efekt mechanizmu zapadki
Daniel McCarthy uznał i podsumował teorię mechanizmu zapadki w recenzjiPrzeciwko Lewiatanowi (Against Leviathan, zobaczhipotezę Lewiatana), która ukazała się wThe American Conservative. McCarthy zauważa w niej:
Kryzys i Lewiatan (Crisis and Leviathan) to książka, która jest kamieniem milowym ze względu na konsekwencję, z jaką Higgs omawia w niej rozumowanieJamesa Madisona. W 1794 roku Madison ostrzegał przed "starą sztuczką, która polega na takim wykorzystywaniu okazji, aby każda ewentualność stanowiła powód do zwiększenia zakresu władzy rządowej." Dotychczas wielu ekonomistów politycznych badało wzrost władzy rządowej w okresach wojen,kryzysów ekonomicznych i innych rewolucji, jednak żaden z nich nie dokonał tego tak dokładnie i starannie jak Higgs. Higgsa szczególnie interesuje efekt zapadki, który polega na tym, że po okresie kryzysu władza państwowa zwiększa się, nigdy jednak nie powraca do swojego pierwotnego poziomu. Zatem każda sytuacja kryzysowa pozostawia rząd z nieco szerszymi kompetencjami niż te, które dotychczas posiadał[6].
O prawidłowości opisanej przez Higgsa w swoich pracach dyskutowali Jörg Guido Hülsmann[7],Joseph Salerno[8],Lew Rockwell[9] i inni.
Wojna w Iraku
Higgs był zdecydowanym krytykiemWojny w Iraku. W lutowymLos Angeles Chronicle z 2008 roku pisał, że konfliktu nie zakończą żadne racjonalne argumenty. Tym co doprowadzi do końca wojny w Iraku będzie zbyt duża ilość ofiar lub poważne trudności ekonomiczne. Rozwinął tę myśl następująco:
To jasne, że kontynuowanie wojny służy interesom przywódców. Mogą oni twierdzić, że próbują zakończyć wojnę. Podobnie jak wielu Demokratów w obecnymKongresie, będą chcieli zapewnić sobie elekcję bądź reelekcję, obiecując, że zrobią wszystko, co w ich mocy, by zakończyć wojnę. Jednak prawda jest taka, że oszukują wyborców. Kiedy bowiem rozważą wszystkie możliwe konsekwencje jakie spowoduje dla nich zakończenie wojny, okaże się, że bardziej opłaca im się kontynuowanie konfliktu[10].
Fannie Mae, Freddie Mac i pomoc społeczna
Higgs w artykule z 10 września 2008 pt.Tykająca bomba eksploduje, społeczeństwo jest zszokowane (Ticking Time Bomb Explodes, Public Is Shocked) stwierdził:
NiepowodzeniaFannie Mae i Freddie Mac, które uruchomiły największe dotacje i przejęcia w historiiUSA, są smutnym potwierdzeniem przewidywań kompetentnych ekonomistów (…) Naszapolityka ekonomiczna aż roi się od podobnych, czekających w kolejce katastrof. Jednak kiedy nieuchronny staje się dzień rozliczenia a kolejne mieszkanie w państwowym »Hotelu Niespełnionych Obietnic« upada społeczeństwo zawsze wygląda na zaskoczone i oburzone. Kosztami schronienia poprzednich mieszkańców hotelu obciąża się wówczas podatników (…) Możesz to nazwaćdemokracją w działaniu, bądź całkowicie skorumpowanym rządem; to jedno i to samo[11].
Artykuł ten był cytowany na antenie przez osobowości radiowe, a Tom Baurele z radia WBEN przyznał, że był to jeden z jego ulubionych artykułów „wszech czasów”[12].
Reżimowa niepewność
Koncepcja niepewności reżimowej (regime uncertainty) opisuje niepewnośćinwestorów co do ich prywatnej własności, kapitału oraz uzyskiwanych dochodów wynikającą z działań instytucji państwowych[13].
Jako autor
Jako redaktor
