_2.jpg) | |||
| Imię i nazwisko | Richard Erwin Rood | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Przyczyna śmierci | |||
| Współmałżonek | Michelle | ||
| Dzieci | Colton | ||
| Kariera profesjonalnegowrestlera | |||
| Pseudonimy ringowe | Rick Rude | ||
| Wzrost | |||
| Masa ciała | 114 kg[1] | ||
| Trenerzy | Eddie Sharkey | ||
| Debiut | 1982 | ||
| Emerytura | 1 maja 1999[1] | ||
| |||
Richard Erwin „Rick” Rood (ur.7 grudnia1958 wSt. Peter, zm.20 kwietnia1999 wAlpharetcie), lepiej znany pod swoimpseudonimem ringowym jako„Ravishing” Rick Rude –amerykańskiwrestler związany w różnych okresach zNational Wrestling Alliance,World Championship Wrestling orazWorld Wrestling Federation i przez krótki okrez zExtreme Championship Wrestling. W 2017 roku został wprowadzony doWWE Hall of Fame przezRicky’ego Steamboata[4].
Richard Erwin „Rick” Rood[5][6] urodził się 7 grudnia 1958 roku wSt. Peter, w stanieMinnesota, a wychowywał się wobszarze niemunicypalnymRobinson. Uczęszczał do liceum razem z innymi przyszłymi wrestlerami –Nikitą Koloffem,Bradym Boone’em iCurtem Henningiem. Następnie rozpoczął i z powodzeniem ukończył studia naAnoka-Ramsey Community College na wydzialewychowania fizycznego. Pracował jako ochroniarz baru Gramma B’s wMinneapolis i trenowałsiłowanie na rękę[2][5].
Został zauważony i przyjęty na ucznia przez trenera wrestlerów Eddiego Sharkeya. Debiutował w 1982 roku[5][7].
Dołączył doNational Wrestling Alliance (NWA) w 1983 roku. Występował podpseudonimem ringowymRick Rood. W ciągu tego jednego roku występował w wielu różnych terytoriach. Zaczynał w terytoriumbrytyjskiej kolumbijskiiNWA All-Star Wrestling (ASW), gdzie grałface’a ijobbera. Ponieważ ta rola nie przypadła mu do gustu przeniósł się doGeorgia Championship Wrestling (GCW), a potem doContinental Wrestling Association (CWA) wMemphis. Właściciel tamtejszego terytoriumJerry Jarrett wymyślił dla Rude’a przydomek„Ravishing” (pol.Porywający), którego wrestler używał później przez całą karierę. Następnie występował wJim Crockett Promotions (JCP), a potem powrócił do Memphis[5], gdzie przyłączył się dostajni Family First[2], a jego managerem zostałJimmy Hart, który wpadł na pomysł aby zmienić pseudonim ringowy Rooda naRick Rude (zang.Rude, pol.niegrzeczny,nieprzyzwoity). W CWArywalizował zJerrym Lawlerem i utworzyłtag team zKing Kongiem Bundy’m. Razem zostali mistrzamiCWA Tag Team, a Rude mistrzemCWA Heavyweight[5].
W 1984 roku dołączył doChampionship Wrestling from Florida (CWF), a jegomanagerem zostałPercy Pringle[5]. W styczniu 1985 roku pokonałPeza Whatley w walce o tytułFlorida Southern Heavyweight Championship[7]. Stracił swój tytuł w kwietniu, ale za to niecały tydzień później zdobył mistrzostwotag teamówFlorida United States Tag Team Championship zJesse Barrem po tym, jak razem pokonaliMarka iJaya Youngbloodów. Gdy zakończyli swoje panowanie w lipcu, Rude w tym samym miesiącu ponownie został mistrzemFlorida Southern Heavyweight pokonującMike’a Grahama w turnieju o tytuł[1][2].
W 1985 roku dołączył doWorld Class Championship Wrestling (WCCW). Był wtag teamie zThe Ultimate Warriorem[5], a jegomanagerem była jego siostra Nancy Rood, która grała postać o imieniu Raven[8].Rywalizował zKevinem Von Erichem i zdobył pasNWA American Heavyweight Championship. Był ostatnim posiadaczem tego tytułu przed zmianą jego nazwy na WCWA World Heavyweight Championship spowodowaną odłączeniem się WCCW od NWA[7].
W 1986 roku ponownie dołączył doJim Crockett Promotions (JCP) i utworzyłtag team zMannym „The Raging Bull” Fernandezem. Razem pokonali drużynęRock N' Roll Express w walce o tytułNWA Tag Team Championship. Posiadali go sześć miesięcy, aż do momentu gdy zostali pokonani w walce rewanżowej o mistrzostwo przezRicky’ego Mortona iRoberta Gibsona[7].
W 1987 roku podpisał kontrakt zWorld Wrestling Federation (WWF)[1]. Dołączył dostajniHeenan Family[5]. 5 lipca miała miejsce jego debiutancka walka w nowej organizacji – przegrał ją z Jerrym Allenem. Jednak w telewizji debiutował dopiero w walce wyemitowanej 9 sierpnia kiedy wspierany przezmanageraBobby’ego Heenana pokonałLanny’ego Poffo[2].
W WWF Rude odgrywał rolęheela. Wielu analityków uważa go za najbardziej znienawidzonego lub jednego z najbardziej znienawidzonych wrestlerów tamtego okresu[5][7]. Cztery razy znalazł się na liście najbardziej znienawidzonych wrestlerów sporządzoną przezPro Wrestling Illustrated – w 1992 roku zajął pierwsze miejsce[1]. Charakterystycznym dla niego nawykiem było obrażanie publiczności w występach promocyjnych poprzedzających walki oraz obdarowywanie wybranej z publiczności młodej kobiety długim pocałunkiem po wygranej walce[5][7].
W czasie jednej ze swoich rutynowych celebracji zwycięstwa przypadkowo zaczął flirtować z Cheryl Hagood, żoną wrestleraJake’a „The Snake” Robertsa. Gdy Cheryl mu się przedstawiła, Rude oświadczył się jej[2]. Doprowadziło to do sporu między nim, a Snekiem. Nowym charakterystycznym elementem ubioru Rude’a stały się spodenki z portretem Cheryl w okolicach krocza. Snake’owi udało się zemścić dopiero w czasieSurvivor Series 24 listopada 1988, kiedy to w walce 5 na 5 złapał Rude’a od tyłu i wykonał DDT, po czymprzypiął go i wyeliminował[5][7]. Całą walkę wygrała jednak drużyna Rude’a, a on sam wyeliminowałKena Patera[9].
Ruderywalizował także zThe Ultimate Warriorem[5][7]. W 1989 roku naRoyal Rumble odbył się konkurs na pozowanie, w którym udział wziął on i mistrzWWF Intercontinental, The Ultimate Warrior. Jego rywal zwyciężył w każdej kategorii, a on sam w odpowiedzi zaatakował go metalowymprętem i uciekł z ringu[3]. Obaj zawodnicy zmierzyli się ze sobą 2 kwietnia 1989 naWrestleMania V, w walce o tytuł należący do Warriora. Dzięki pomocy swojegomanageraBobby’ego Heenana Rude wygrał i zdobył swoje pierwsze mistrzostwo wWWF. Był mistrzem aż doSummerSlam z 28 sierpnia, kiedy to Warrior pokonał go w walce dzięki interwencjiRowdy Roddy Pipera. To zapoczątkowało rywalizację między Rudem, a Piperem, ale w 1990 roku WWF zdecydowało się jednak przywrócić konflikt między Rude’em, a Warriorem. Obaj zawodnicy po raz drugi zmierzyli się naSummerSlam 27 sierpnia 1990, było to główne wydarzenie gali iwalka w stalowej klatce oWWF Championship. Walka trwała 10 minut, a wygrał ją Warrior[5][7].
W październiku 1990 roku Rude odszedł z organizacji w związku ze sporem z zarządem[2].
Pierwszy raz wystąpił wWorld Championship Wrestling (WCW) w 1991 roku, na galiHalloween Havoc. Ukrywał się pod maską i pseudonimem ringowymHalloween Phantom. Jeszcze tego samego wieczoru pokonał w walceToma Zenka i ujawnił swoją prawdziwą tożsamość[7][10]. Wkrótce dołączył do nowo powstałejstajni o nazwieDangerous Alliance, do której należeliPaul E. Dangerously,Madusa,Arn Anderson,Bobby Eaton,Larry Zbyszko iStunning Steve Austin[5]. Trzy tygodnie od swojego dołączenia do organizacji pokonał dotychczasowego mistrza,Stinga, w walce oWCW United States Championship. W 1992 roku nadal będąc mistrzem odszedł z Dangerous Alliance, a jego nowąmanagerką została Madusa.Rywalizował także zNikitą Koloffem i stoczył przegraną walkę zRonem Simmonsem oWCW World Heavyweight Championship. W 1993 roku, po 14 miesiącach od zdobycia WCW United States Championship, nabawił się kontuzji i musiał zwakować tytuł[7].
Po powrocie zaangażował się wkonflikt z ówczesnym posiadaczemWCW United States Championship,Dustinem Rhodesem, ale zrezygnował z pretendowania do mistrzostwa Stanów Zjednoczonych w 1993 roku, ponieważ postanowił zdobyć pierwszorzędny tytuł. Na galiWCW Fall Brawl pokonał rekordowego mistrzaWCW World Heavyweight ChampionshipRica Flaira i przejął jego pas. Wiele razy z powodzeniem bronił tytułu, aż do 1994 roku, gdy w Japonii odebrał mu goHiroshi Hase. 8 dni później Rude odzyskał tytuł. W kwietniu 1994 został pokonany przezStinga w walce o mistrzostwo, ale udało mu się odzyskać pas dwa tygodnie później w japońskim mieścieFukuoka, co czyni go trzykrotnym zdobywcą tytułu[5][7]. W swojej ostatniej walce ze Stingiem doznał poważnej kontuzji szyi po tym, jak przeciwnik skoczył na niego ze słupka gdy Rude był poza ringiem. Jego głowa uderzyła o podłogę i zauważalnie krwawiła przez resztę występu, ale udało mu się dokończyć walkę[11]. Kontuzja okazała się bardzo poważna, więc Rude zdecydował sięzwakować tytuł i przejść na emeryturę[5][7].
Powrócił do pracy w organizacji w 1996 roku, jednak już nie jako wrestler, ale jakoosobowość telewizyjna[5].
W 1997 roku przez krótki czas występował wExtreme Championship Wrestling (ECW) w jednymtag teamie zShane’em Douglasem[7].
W 1997 roku na krótko wrócił doWorld Wrestling Federation (WWF). Nie walczył w tej organizacji, ale zostałmanagerem wstajniD-Generation X (wówczasTriple H,Shawn Michaels iChyna)[7]. Odszedł z organizacji w geście solidarności zBretem Hartem, który sam odszedł po tym jak przegrał walkę o tytuł z powodu oszustwa zarządu organizacji i jak sam twierdzi, nie był tokeyfabe (wydarzenie to zostało później nazwaneMontreal Screwjob)[5].
W 1997 roku powrócił doWorld Championship Wrestling, a dzięki jego mediacjom organizacja zgodziła się zatrudnić takżeBreta Harta[5]. Ponieważ odcinkiWWF Monday Night Raw były nagrywane przed emisją, aWCW Nitro nadawano na żywo, Rick Rude był pierwszym i jedynym wrestlerem w historii, który pojawił się w obu programach tej samej nocy[7][8]. W WCW odgrywał podobną rolę, co w WWF. ByłmanageremstajniNew World Order. Krótko menedżerował też swojego odwiecznego przyjacielaCurta Henniga[7].
Zmarł 20 kwietnia 1999 roku w wieku 40 lat z powoduzawału mięśnia sercowego[5]. W jego domu znaleziono puste pojemnika po lekach, więc podejrzewano wówczas, że śmierć nastąpiła w wyniku przedawkowaniakwasu 4-hydroksybutanowego isteroidów, ale nigdy nie udało się w pełni udowodnić tej tezy. Z relacji jego rodziny wynika, że przed śmiercią Rude trenował w nadziei na powrót do aktywnej kariery wrestlera[6][12]. Jego rodzina ogłosiła też, że wpłaty ku jego pamięci można dokonywać na akcję charytatywnąAmerican Cancer Society[8].
Jego pogrzeb odbył się 24 kwietnia 1999 w domu pogrzebowym wRoswell w stanieGeorgia. Został pochowany na cmentarzu Green Lawn Cemetery. Przy grobie znajduje się ławka zadedykowana mu przez jego dzieci[6].
31 marca 2017 roku Rick Rude został dołączony doWWE Hall of Fame. Wprowadził goRicky Steamboat[4].
Nigdy nie zdejmował obrączki ślubnej – na czas występu w ringu osłaniał ją białą taśmą[5]. Byłnarkomanem[6].
Miał brata, Michaela Rooda, i trzy siostry: Marcię Wheeler, Nancy Natysin i Kathy Carder. Natysin i Carder pracowały jako showgirls wLas Vegas Strip[8].
Jego żoną aż do śmierci była Michelle, z którą miał czwórkę dzieci: trzech synów – Coltona, Richarda Ryana i Kaleiha – oraz córkę Merissę[8][11]. Colton Rood zginął 3 września 2016 roku wArmuchee w stanieGeorgia w wypadkumotocyklowym[6][13].
Jego postać pojawiła się w czterech grach konsolowych z seriiWCW. Były to kolejno:WCW Super Brawl Wrestling (NES),WCW The Main Event (GB),WCW/nWo Thunder (PS) iWCW Nitro (N64). Jego postać pojawiła się też w dziewięciu grach z seriiWWE, z czego tylko jedna została wydana za jego życia. Były to kolejno:WWF Wrestlemania Challenge,Showdown: Legends Of Wrestling,WWE SmackDown! vs. RAW 2008,WWE Legends Of WrestleMania,WWE 2K14,WWE 2K15,WWE 2K16,WWE 2K17[1] iWWE 2K18[14].
| 1993 | |
|---|---|
| 1994 | |
| 1995 | |
| 1996 |
| 2004 | |
|---|---|
| 2005 | |
| 2006 | |
| 2007 | |
| 2008 | |
| 2009 |
| 2020 | |
|---|---|
| 2021 |
