.jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 czerwca 1986 | |||||||||
| Wzrost | 183 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 2002 | |||||||||
| Zakończenie kariery | aktywny | |||||||||
| Trener | Julien Cassaigne | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 16 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 7(9 lipca 2007) | |||||||||
| Australian Open | 4R (2007, 2008, 2012, 2013) | |||||||||
| Roland Garros | QF (2016) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2007, 2015) | |||||||||
| US Open | SF (2013) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 2 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 45(7 kwietnia 2008) | |||||||||
| Australian Open | 1R (2006) | |||||||||
| Roland Garros | 1R (2002, 2003, 2005) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Richard Gasquet (ur.18 czerwca1986 wBéziers) –francuskitenisista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Londynu z 2012 roku wgrze podwójnej, zdobywcaPuchar Hopmana 2017 iPucharu Davisa 2017.
Ma za sobą bogatą karierę juniorską; sezon 2002 zakończył jako najlepszy junior na świecie, wygrałwielkoszlemowe turniejeFrench Open iUS Open oraz był w półfinaleAustralian Open. W tym samym roku zadebiutował w gronie seniorów; wystąpił we French Open dziękidzikiej karcie (przegrał w I rundzie z obrońcą tytułuAlbertem Costą w czterech setach), stając się jednym z najmłodszych uczestników turnieju wielkoszlemowego w historii. W 2003 roku był najmłodszym zawodnikiem w czołowej setce rankingu światowego, ale występował przede wszystkim w turniejach niższej rangi,ATP Challenger Tour.
W 2004 roku zagrał w swoim pierwszym finale w turnieju rangiATP World Tour; przegrał wMetzu w decydującym meczu z rodakiem,Jérôme Haehnelem. Osiągnął duży sukces w turnieju French Open – w parze zTatianą Golovin wygrał konkurencję mikście; w finale pokonali paręCara Black-Wayne Black. W 2005 dotarł do finału turnieju z cykluATP Masters Series wHamburgu (przegrał ten mecz zRogerem Federerem), a w czerwcu tegoż roku odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe – na kortach trawiastych wNottingham; w finale pokonałMaksa Mirnego.
W czerwcu 2006 roku obronił tytuł w Nottingham, a miesiąc później triumfował w szwajcarskimGstaad, gdzie wygrał w finale z HiszpanemFeliciano Lópezem. W dalszych miesiącach odniósł swój trzeci zawodowy triumf wLyonie oraz awansował do finału zawodów Masters Series wToronto; ostatecznie przegrał z Federerem.
Pod koniec września 2007 roku wygrał rozgrywki wMumbaju. Gasquet przez cały turniej nie stracił seta, a w finale pokonał BelgaOliviera Rochusa. Do końca sezonu zagrał również w finale turnieju wTokio, w którym przegrał zDavidem Ferrerem.
W roku 2008 Francuz doszedł do jednego turniejowego finału, na kortach ziemnych wStuttgarcie, jednak w finale nie sprostałJuanowi Martínowi del Potro.
W marcu 2009 roku został oskarżony o spożycie niedozwolonych środków dopingowych; efektem było roczne zawieszenie, obniżone później do 2,5 miesiąca.
Rok 2010 rozpoczął od finału wSydney (porażka zMarkosem Pagdatisem). W maju wygrał szósty turniej ATP World Tour, wNicei, pokonując w meczu o tytuł HiszpanaFernando Verdasco w trzech setach. Pod koniec lipca zaliczył swój trzeci w sezonie finał, na kortach wGstaad. Francuz przegrał jednak spotkanie finałowe w dwóch setach zNicolásem Almagro.
W sezonie 2012 doszedł do finału turnieju wEstoril. Przegrał w nim z Juanem Martínem del Potro 4:6, 2:6. Na przełomie lipca i sierpnia 2012 roku wspólnie zJulienem Benneteau zdobył brązowy medal XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w grzepodwójnej. W meczu o trzecie miejsce pokonali debel David Ferrer-Feliciano López 7:6(4), 6:2. W połowie sierpnia Gasquet po sześciu latach awansował do finału rozgrywek ATP World Tour Masters 1000, wToronto. Wyeliminował m.in. po drodzeTomáša Berdycha orazMardy’ego Fisha, jednak decydujący o tytule pojedynek przegrał z Novakiem Đokoviciem. Pod koniec września, po dwóch i pół roku, Gasquet wygrał kolejny tytuł w grze pojedynczej, w halowym turnieju wBangkoku. Finałowy pojedynek zakończył się zwycięstwem Gasqueta 6:2, 6:1 z Gilles’em Simonem.
Na początku sezonu 2013 Francuz zwyciężył w turnieju rozgrywanym wDosze, po wygranej w finale 3:6, 7:6(4), 6:3 zNikołajem Dawydienką. Miesiąc później Gasquet triumfował wMontpellier, gdzie w finale pokonał 6:2, 6:3Benoît Paire’a. Dwudziesty finał w zawodowej karierze Gasquet osiągnął w październiku, wMoskwie. O tytuł zmierzył się zMichaiłem Kukuszkinem, którego pokonał 4:6, 6:4, 6:4.
W 2014 roku pierwszy finał Gasquet osiągnął w lutym podczas rywalizacji wMontpellier, gdzie pojedynek o tytuł przegrał zGaëlem Monfilsem. W czerwcu Gasquet awansował do finału wEastbourne, jednak poniósł porażkę w decydującym spotkaniu zFeliciano Lópezem.
W sezonie 2015 pierwszy tytuł Gasquet wygrał w lutym, wMontpellier po finale zJerzym Janowiczem. Trzy miesiące później pokonującNicka Kyrgiosa został mistrzem zawodów wEstoril.
Na krótko przed rozpoczęciemAustralian Open 2016 Francuza z gry w wielkoszlemowym turnieju wyeliminowała kontuzja pleców[1]. W lutym obronił tytuł wywalczony wMontpellier, pokonującPaula-Henriego Mathieu 7:5, 6:4. W październiku został mistrzem zawodów halowych wAntwerpii po finale zDiegiem Schwartzmanem. Gasquet w sezonie 2016 został również finalistą wShenzhen ponosząc porażkę zTomášem Berdychem.
Sezon 2017 zakończył bez zwycięstwa w cyklu ATP World Tour, był natomiast w jednym finale, wMontpellier ponosząc porażkę zAlexandrem Zverevem. W listopadzie przyczynił się do pierwszego od 2001 roku triumfu Francji w Pucharze Davisa wygrywając w finale przeciwko Belgii mecz gry podwójnej wspólnie zPierre-Huguesem Herbertem z parąRuben Bemelmans–Joris De Loore[2]. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Francji.
W roku 2018 Francuz wygrał jeden tytuł, wRosmalen na nawierzchni trawiastej, oraz został finalistą wMontpellier iBåstad.
W sezonie 2019 najdalej awansował do półfinałów wRosmalen i turnieju ATP Tour Masters 1000 wCincinnati. Jedynym występem Francuza w półfinale w 2020 roku były zawody wSofii.
W 2021 roku Gasquet osiągnął finał rozgrywek wUmagu, w którym przegrał zCarlosem Alcarazem.
W sezonie 2023 zwyciężył w zawodach wAuckland, w których pokonał w finaleCamerona Norrie’ego.
W grze podwójnej Gasquet wygrał dwa turnieje, najpierw w roku 2006 w Metzu w parze zFabrice’em Santoro, a potem w 2008 roku wSydney, wspólnie zJo-Wilfriedem Tsongą. Ponadto był uczestnikiem dwóch deblowych finałów, wMonte Carlo (sezon 2007 z Julienem Benneteau) orazPetersburgu (sezon 2009 zJérémym Chardym).
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 7. miejscu w lipcu 2007 roku, natomiast w zestawieniu deblistów w kwietniu 2008 roku zajmował 45. pozycję.
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 17 października 2004 | Metz | Twarda (hala) |  Jérôme Haehnel | 6:7(9), 4:6 |
| Finalista | 2. | 15 maja 2005 | Hamburg | Ceglana |  Roger Federer | 3:6, 5:7, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 1. | 19 czerwca 2005 | Nottingham | Trawiasta |  Maks Mirny | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 25 czerwca 2006 | Nottingham | Trawiasta |  Jonas Björkman | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 3. | 16 lipca 2006 | Gstaad | Ceglana |  Feliciano López | 7:6(4), 6:7(3), 6:3, 6:3 |
| Finalista | 3. | 13 sierpnia 2006 | Toronto | Twarda | Roger Federer | 6:2, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 4. | 29 października 2006 | Lyon | Dywanowa (hala) | Marc Gicquel | 6:3, 6:1 |
| Finalista | 4. | 6 maja 2007 | Estoril | Ceglana |  Novak Đoković | 6:7(7), 6:0, 1:6 |
| Zwycięzca | 5. | 30 września 2007 | Mumbaj | Twarda |  Olivier Rochus | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 5. | 7 października 2007 | Tokio | Twarda | David Ferrer | 1:6, 2:6 |
| Finalista | 6. | 13 lipca 2008 | Stuttgart | Ceglana |  Juan Martín del Potro | 4:6, 5:7 |
| Finalista | 7. | 16 stycznia 2010 | Sydney | Twarda |  Markos Pagdatis | 4:6, 6:7(2) |
| Zwycięzca | 6. | 22 maja 2010 | Nicea | Ceglana | Fernando Verdasco | 6:3, 5:7, 7:6(5) |
| Finalista | 8. | 1 sierpnia 2010 | Gstaad | Ceglana | Nicolás Almagro | 5:7, 1:6 |
| Finalista | 9. | 6 maja 2012 | Estoril | Ceglana | Juan Martín del Potro | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 10. | 12 sierpnia 2012 | Toronto | Twarda | Novak Đoković | 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 7. | 30 września 2012 | Bangkok | Twarda (hala) | Gilles Simon | 6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 8. | 6 stycznia 2013 | Doha | Twarda |  Nikołaj Dawydienko | 3:6, 7:6(4), 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 10 lutego 2013 | Montpellier | Twarda (hala) | Benoît Paire | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 20 października 2013 | Moskwa | Twarda (hala) |  Michaił Kukuszkin | 4:6, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 11. | 9 lutego 2014 | Montpellier | Twarda (hala) | Gaël Monfils | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 12. | 21 czerwca 2014 | Eastbourne | Trawiasta | Feliciano López | 6:3, 6:7(5), 7:5 |
| Zwycięzca | 11. | 8 lutego 2015 | Montpellier | Twarda (hala) |  Jerzy Janowicz | 3:0 krecz |
| Zwycięzca | 12. | 3 maja 2015 | Estoril | Ceglana |  Nick Kyrgios | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 13. | 7 lutego 2016 | Montpellier | Twarda (hala) | Paul-Henri Mathieu | 7:5, 6:4 |
| Finalista | 13. | 2 października 2016 | Shenzhen | Twarda |  Tomáš Berdych | 6:7(5), 7:6(2), 3:6 |
| Zwycięzca | 14. | 23 października 2016 | Antwerpia | Twarda (hala) | Diego Schwartzman | 7:6(4), 6:1 |
| Finalista | 14. | 12 lutego 2017 | Montpellier | Twarda (hala) |  Alexander Zverev | 6:7(4), 3:6 |
| Finalista | 15. | 11 lutego 2018 | Montpellier | Twarda (hala) | Lucas Pouille | 6:7(2), 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 17 czerwca 2018 | Rosmalen | Trawiasta | Jérémy Chardy | 6:3, 7:6(5) |
| Finalista | 16. | 22 lipca 2018 | Båstad | Ceglana |  Fabio Fognini | 3:6, 6:3, 1:6 |
| Finalista | 17. | 25 lipca 2021 | Umag | Ceglana | Carlos Alcaraz | 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 16. | 14 stycznia 2023 | Auckland | Twarda |  Cameron Norrie | 4:6, 6:4, 6:4 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 października 2006 | Metz | Twarda (hala) | Fabrice Santoro |  Julian KnowleJürgen Melzer | 3:6, 6:1, 11–9 |
| Finalista | 1. | 22 kwietnia 2007 | Monte Carlo | Ceglana | Julien Benneteau |  Bob BryanMike Bryan | 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 12 stycznia 2008 | Sydney | Twarda | Jo-Wilfried Tsonga | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 6:4, 11–9 |
| Finalista | 2. | 1 listopada 2009 | Petersburg | Twarda (hala) | Jérémy Chardy | Colin FlemingKen Skupski | 6:2, 5:7, 4–10 |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 6 czerwca 2004 | French Open, Paryż | Ceglana | Tatiana Golovin |  Cara BlackWayne Black | 6:3, 6:4 |
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | – | 1R | 1R | – | 1R | 4R | 4R | 3R | 1R | 3R | 4R | 4R | 3R | 3R | – | 3R | 3R | – | – | – | 2R | 1R | 1R | 0 / 17 | 25–17 |
| French Open | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 2R | – | – | 1R | 4R | 4R | 4R | 3R | 4R | QF | 3R | 3R | 2R | 1R | 2R | 2R | 1R | 0 / 20 | 29–20 | |
| Wimbledon | – | – | 1R | 4R | 1R | SF | 4R | – | – | 4R | 4R | 3R | 2R | SF | 4R | 1R | 1R | 1R | NH | 2R | 3R | 1R | 0 / 17 | 31–17 | |
| US Open | – | – | – | 4R | 4R | 2R | 1R | 1R | 4R | 2R | 4R | SF | 3R | QF | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | 0 / 19 | 30–18 | |
| Bilans spotkań | 0–1 | 0–2 | 0–3 | 8–3 | 4–4 | 10–3 | 6–3 | 2–2 | 3–3 | 9–4 | 12–4 | 13–4 | 7–4 | 14–4 | 7–3 | 4–4 | 6–4 | 1–3 | 1–2 | 2–3 | 6–4 | 0–4 | 0–1 | N/A | 115–72 |
| 2001–2010 | |
|---|---|
| 2011–2020 | |
| od 2021 |
