 Widok na górę Radunię z drogi między miejscowościami Sulistrowice i Oleszna | |
| rezerwat florystyczny | |
| Typ rezerwatu | |
|---|---|
| Podtyp rezerwatu | |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia | 1958 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia | 44,26 ha |
Położenie na mapie gminy Łagiewniki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego  | |
 50°50′15″N 16°42′36″E/50,837500 16,710000 | |
Rezerwat przyrody „Góra Radunia” –rezerwat florystyczny na górzeRadunia, wgminie Łagiewniki, wpowiecie dzierżoniowskim, wwoj. dolnośląskim[1][2]. Znajduje się na terenieNadleśnictwa Miękinia[3].
Ustanowiony w 1958 roku na powierzchni 44,26 ha[4] i tyle zajmuje do tej pory[1][2]. Obejmuje szczytowe partie Raduni zbudowane ze skał wulkanicznych wraz ze stanowiskami rzadkich roślin. W całości znajduje się na terenieŚlężańskiego Parku Krajobrazowego i obszaru Natura 2000 „Masyw Ślęży” PLH020040SOO[5].
W rezerwacie stwierdzono występowanie 183 gatunkówroślin nasiennych (w tym wielu rzadkich i chronionych) oraz 10 gatunkówpaprotników. Na stoku góry znajduje sięzespół leśnyświetlistej dąbrowy z dominującymdębem bezszypułkowym (Quercus petraea).
Pierwotnie przez rezerwat przechodził niebieski szlak Tąpadła-Radunia-Łąka Sulistrowicka. Od 2017 r. zmieniono przebieg szlaku, tak aby omijał rezerwat. Działanie miało na celu zlikwidowanie ruchu turystycznego, jaki przewijał się przez rezerwat, który powodował wydeptywanie cennych muraw na szczycie góry oraz stwarzał zagrożenie pożarowe (turyści mimo przebywania na terenie chronionym, często rozpalali ogniska)[6].
Osobny artykuł:Rezerwat Góra Radunia (spis flory).Ważniejsze gatunki:
W latach 90. XX wieku wybuchł pożar, który strawił część muraw i świetlistej dąbrowy, doprowadzając do wyginięcia kilku gatunków roślin, m.in. buławnika czerwonego i gółki długoostrogowej. Od czasu pożaru nie potwierdzono tych gatunków, mimo licznych inwentaryzacji przyrodniczych[7].
