Rezeda (ResedaL.) –rodzajroślin zielnych zrodzinyrezedowatych (Resedaceae). Należy do niego 67 gatunków[3]. Występują one w Azji, Europie i Afryce, a jako introdukowane także na innych kontynentach. W Polsce dwa gatunki są rodzime, dwa dalsze występują jako dziczejące trwale lub przejściowo. Jeden gatunek –rezeda wonnaR. odorata – uprawiany jest ze względu na silny aromat (aczkolwiek dla części osób niewyczuwalny)[5].Rezeda żółtawaR. luteola była ważną rośliną barwierską dostarczając żółtego barwnika[6].
Rośliny z tego rodzaju zostały szeroko rozprzestrzenione poza pierwotny zasięg i obecne są w północnej Europie, w północnej i wschodniej Azji, w Australii i na obu kontynentach amerykańskich[3].
Rośliny roczne,dwuletnie lubbyliny o drobnych białawych lub żółtawych kwiatach zebranych w szczytowych kwiatostanach. Pędy pełzające lub wzniesione, do 1,2 m wysokości[6].
Drobne, zielonkawe, białawe lub żółtawe, zebrane w szczytowegrona. Działki kielicha 4–8, drobne płatki korony w tej samej liczbie są zwężone u nasady, często podzielone (na szczycie frędzlowate[9]).Pręcików jest od 10 do 25. U nasady są zrośnięte,pylniki często są czerwone.Słupek górny, zrośnięty z 3–4owocolistków i zakończony 3–4znamionami[6]. Zdna kwiatowego wyrastałuseczka miodnikowa znajdująca się między koroną i pręcikami[9].
Rośliny zapylane są przez owady wabione zapachem inektarem, w szczególności często kwiaty odwiedzająmotyle. Rośliny z tego rodzaju występują na terenach skalistych, na suchych, nasłonecznionych murawach, często na przydrożach iterenach ruderalnych[6].
Rodzaj z rodzinyrezedowatych (Resedaceae), która wraz zsiostrzana rodzinąGyrostemonaceae wchodzi w skład rzędukapustowców (Brassicales)[2]. W obrębie rodziny rodzaj zaliczany jest do plemieniaResedeaeReichenbach. W niektórych ujęciach włączane są do niego rodzajeOchradenusDelile iOligomerisCambessèdes[2], w innych są one wyodrębniane[3].
↑abcdefgRoger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 160.ISBN 0-333-74890-5.
↑Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006.ISBN 83-01-14342-8. Brak numerów stron w książce
↑ZbigniewZ.MirekZbigniewZ. i inni,Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 157,ISBN 978-83-62975-45-7.
↑abcWładysław Szafer (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom III. Warszawa, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1927, s. 184.