Na arenie międzynarodowej zadebiutowała w 1921 roku, wygrała dziesięć pierwszych meczów. Przegrała dopiero w 1923 roku zBelgią.
PodczasEuro 1960, po decyzji premiera HiszpaniiFrancisca Franco, drużyna narodowa zmuszona była wycofać się z ćwierćfinałowego meczu zreprezentacją ZSRR. W 1964 roku, w finale kolejnych mistrzostw Europy, zespół prowadzony przezJosé Villalongę pokonał właśnie Związek Radziecki, zdobywając swoje pierwsze trofeum piłkarskie.
Dwadzieścia lat później piłkarze hiszpańscy byli blisko powtórzenia historycznego sukcesu z 1964 roku. Tym razem pod wodząMiguela Muñoza również dotarli do finału, w którym po błędzie bramkarza i kapitana zespołuLuisa Arconady przegrali 0:2 zFrancją. Rok po tych mistrzostwach Arconada zakończył reprezentacyjną karierę, a jego następca –Andoni Zubizarreta, przez kolejne trzynaście lat był pierwszym bramkarzem Hiszpanii i z liczbą 126 meczów, do 15 listopada 2011 roku, pozostawał rekordzistą pod względem występów. Zubizarreta, podobnie jak Arconada, także odchodził w niesławie – po kilku niefrasobliwych interwencjach 37-letniego wówczas golkipera, Hiszpanie odpadli już po fazie grupowejMundialu 1998.
O reprezentacji Hiszpanii do 2008 roku mawiano, że „grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze”, bowiem Hiszpanie często przed wielkimi imprezami piłkarskimi zaliczani byli do grona faworytów, a na samym turnieju nie spełniali oczekiwań kibiców. Aż do roku 2010, nigdy nie znaleźli się w gronie medalistówmistrzostw świata, a ich największym sukcesem na tejże imprezie było IV miejsce zdobyte w1950 roku.
Reprezentacja Hiszpanii od czasu wygrania mistrzostw Europy w 1964 roku, poza finałem z 1984 roku, nie mogła pochwalić się żadnym sukcesem. Rozgrywki oPuchar Świata orazmistrzostwo Europy kończyła zazwyczaj na ćwierćfinale. Mimo jednej z najlepszych lig piłkarskich na świecie oraz silnej reprezentacji młodzieżowej dorosła kadra, w której w latach 90. nie brakowało indywidualności, przegrywała najważniejsze mecze. NaMundialu 2006 Hiszpania, której selekcjonerem od 2004 roku był 69-letniLuis Aragonés, doszła zaledwie do drugiej rundy.
Mimo odpadnięcia z rozgrywek o Puchar Świata, Aragonés pozostał na stanowisku i awansował z reprezentacją Hiszpanii doMistrzostw Europy w 2008 roku. Drużyna przed losowaniem grup finałowych zostałarozstawiona na 12 miejscu i zajęła ostatnie miejsce w trzecim koszyku. Hiszpanie w rozgrywkachgrupowych pokonali 4:1 reprezentacjęRosji, 2:1 reprezentacjęSzwecji i 2:1 reprezentacjęGrecji. W ćwierćfinale Hiszpanie zwyciężyli 4:2 w rzutach karnych zWłochami. W półfinale ponownie spotkali się z Rosją, z którą mecz zakończył się zwycięstwem Hiszpanów 3:0. Dnia29 czerwca2008 rokufinale zNiemcami zwyciężyli 1:0 po goluFernanda Torresa w 33 minucie. Prowadzona przez Aragonésa drużyna przerwała trwającą od 1964 roku passę porażek w finałach rozgrywek międzynarodowych. Hiszpania okazała się być najskuteczniejszą drużyną turnieju pod względem liczby strzelonych bramek. Królem strzelców mistrzostw zostałhiszpański napastnikDavid Villa, aXaviego ogłoszono najlepszym piłkarzem turnieju. Oprócz tego do najlepszej jedenastki turnieju wybrano aż dziewięciu hiszpańskich zawodników. Krótko po mistrzostwach FIFA ogłosiła swój ranking najlepszych drużyn świata i Hiszpania zajęła w nim pierwsze miejsce. Po raz pierwszy w historii rankingu, najlepsza drużyna z tego rankingu, nie była mistrzem świata.
Rok po zdobyciu mistrzostwa Europy Hiszpanie wzięli udział w Pucharze Konfederacji. Trafili do grupy A razem z gospodarzem tej imprezy reprezentacjamiRPA,Iraku iNowej Zelandii. Po trzech wygranych meczach (odpowiednio z Nową Zelandią 5:0, Irakiem 1:0, oraz RPA 2:0) z kompletem dziewięciu punktów na koncie awansowali z pierwszego miejsca do półfinału. W walce o finał los skojarzył ich ze Stanami Zjednoczonymi, z którymi ekipa hiszpańska przegrała 0:2. W meczu o trzecie miejsce spotkali się więc z reprezentacją RPA, z którymi wygrali po dogrywce 3:2 zdobywając na tym turnieju brązowy medal[1]
Reprezentacja Hiszpanii na mundialu w RPA po raz pierwszy w historii sięgnęła po puchar świata w piłce nożnej. Hiszpanie jednak przez większość turnieju nie zachwycali swoją grą, a mistrzostwa rozpoczęli od przegranej zeSzwajcarią. Dalej w fazie grupowej wygrali zHondurasem 2:0 oraz zChile 2:1. W 1/8 finału pokonali reprezentacjęPortugalii 1:0, w ćwierćfinale pokonaliParagwaj 1:0, a w meczu półfinałowym zwyciężyli zNiemcami również 1:0. Dnia 11 lipca 2010 roku pod wodząVicente del Bosque zdobylimistrzostwo świata w piłce nożnej, pokonując w finaleHolandię 1:0. Decydującą bramkę zdobyłAndrés Iniesta w 116 minucie meczu.
Dwa lata później Hiszpanie okazali się bezkonkurencyjni na polsko-ukraińskich Mistrzostwach Europy. EkipaVicente del Bosque po remisie zWłochami (1:1) i zwycięstwach nadIrlandią (4:0) iChorwacją (1:0) awansowała z pierwszego miejsca i w ćwierćfinale zmierzyła się zreprezentacją Francji. Hiszpanom udało się zwyciężyć 2:0 po dwóch golachXabiego Alonso i w półfinale spotkali się z drużynąPortugalii, z którą wygrali dopiero po rzutach karnych (2:4). Dnia1 lipca2012 w finale naStadionie Olimpijskim w Kijowie Hiszpanie wygrali zreprezentacją Włoch 4:0 i zostali pierwszą drużyną w dziejach, która obroniła tytuł mistrza Europy. Jako pierwsi wygrali trzy tytuły rangi mistrzowskiej z rzędu. Królem strzelców EURO 2012 został Hiszpan Fernando Torres, który zdobył trzy bramki oraz zanotował asystę. Tytuł MVP turnieju otrzymałAndrés Iniesta.
Zawodnicy reprezentacji Hiszpanii świętujący wygranieEuro 2012.
Namundialu w Brazylii Hiszpanie znaleźli się w grupie B razem z Holandią, Chile i Australią. Po zwycięstwie nad Australią 3:0 po golach Davida Villi, Fernando i Juana Maty, ponieśli oni dwie porażki (z Chile 0:2 i Holandią 1:5), co skutkowało ich odpadnięciem z turnieju po fazie grupowej.
Reprezentacja Hiszpanii w eliminacjach do Euro 2016 grała w grupie C razem ze Słowacją, Ukrainą, Białorusią, Luksemburgiem i Macedonią. Zajęła w niej pierwsze miejsce z dorobkiem dwudziestu siedmiu punktów po dziewięciu zwycięstwach i jednej porażce w dziesięciu meczach. Awansowała tym samym bezpośrednio do turnieju głównego.
Naturnieju we Francji Hiszpanie znaleźli się w grupie D, razem z Chorwacją, Turcją i Czechami. Po dwóch zwycięstwach (1:0 z Czechami i 3:0 z Turcją), oraz jednej porażce (z Chorwacją 1:2), awansowali oni do 1/8 finału. Ich rywalem w tej fazie była reprezentacja Włoch. Hiszpanie przegrali to spotkanie 0:2 i zakończyli tym samym swój udział w turnieju. Po tych mistrzostwachVicente del Bosque zrezygnował z funkcji trenera reprezentacji[2]. Jego następcą na tym stanowisku zostałJulen Lopetegui.
Hiszpanie w eliminacjach dorosyjskiego czempionatu grali w grupie G razem z Włochami, Albanią, Izraelem, Macedonią i Liechtensteinem. Wygrywając dziewięć spotkań, i notując jeden remis z dwudziestoma ośmioma punktami w 10 meczach uzyskali bezpośredni awans do turnieju głównego.
Dwa dni przed rozpoczęciem zmagańLa Furia Roja w RosjiJulen Lopetegui przestał być selekcjonerem reprezentacji (mimo obowiązującego do 2020 roku kontraktu) po tym jak został trenerem Realu Madryt. Na tym stanowisku zastąpił go (na czas mistrzostw)Fernando Hierro[3]. Na mundialu 2018 Hiszpania grała w grupie B razem z Portugalią, Marokiem, oraz Iranem. Po remisie 3:3 z Portugalczykami w pierwszym meczu, przyszło skromne zwycięstwo 1:0 z Iranem, oraz remis 2:2 z Marokiem. Pozwoliło to ostatecznie Hiszpanom zająć pierwsze miejsce w grupie i awansować do 1/8 finału. W tej fazie turnieju rywalem Iberyjczyków była reprezentacja Rosji. Hiszpania przegrała jednak ten mecz po serii rzutów karnych 3:4 (po 90 minutach i dogrywce 1:1) i odpadła z turnieju. Po tym turnieju Fernando Hierro zrezygnował z funkcji selekcjonera reprezentacji Hiszpanii. Na tym stanowisku zastąpił goLuis Enrique[4].
Od wielu lat Hiszpania wygrywa większość turniejów juniorskich i młodzieżowych. Do jej najważniejszych sukcesów zaliczyć należy: złoto naIgrzyskach Olimpijskich w 1992 roku, mistrzostwo Europy U-21 1998 i 2000, mistrzostwo świata U-20 1999 oraz srebra naIgrzyskach w 2000 roku oraz naIgrzyskach w 2020 roku. Większość tych trofeów zdobyła pod wodząIñakiego Sáeza.
