Religia Hunów – system wierzeń i praktyk koczowniczego plemienia, które w IV–VI wieku obejmowało swoimi wpływami obszar odAzji Środkowej doEuropy Wschodniej. Pierwotne wierzeniaHunów nie są znane. Lud nie pozostawił po sobie źródeł pisanych. Szczątkowe informacje pochodzą z relacjigockiego historykaJordanesa oraz bardziej obszerne zHistorii Agwanów, zawierającej między innymi opis misji biskupaalbańskiego Izraela, który w 682 roku odbył podróż na dwórApp-Ilitwera wWaraczanie w charakterze posła władcy albańskiegoWaraza-Trdata.
Według Izraela Hunowie oddawali cześć boską Tengri-chanowi, któremu sąsiadujący z nimiPersowie nadali imięAspandeat. Prawdopodobnie postać mityczna Tengri-chana była rezultatem ewolucjiTengriego, bóstwa plemionXiongnu iludów tureckich, do których według jednej z hipotez należeli Hunowie. Naczelne bóstwo Hunów było władne kierować siłami natury. Zaliczano do nichKuara, boga piorunów, którego należało przebłagać, składając mu ofiary, bóstwa szlaków, słońca, księżyca, ognia, wody i in.
Kult religijny polegał na składaniuofiar,rytualnych walkach na miecze, zapasach, wyścigach konnych, tańcach iorgiach. Obrzędom towarzyszyły uderzenia w bębny. Prawdopodobnie większa część tych rytuałów miała miejsce z okazji uroczystości pogrzebowych, z którym powiązana była tradycja samookaleczenia na znak żałoby. Szczególną wagę przywiązywano do składania bóstwom drzew ofiar z koni. Krew zabitych zwierząt rozlewano wokół świętych drzew, a skórę wieszano na ich gałęziach. Kult religijny wpierali kapłani, czarodzieje, znachorzy oraz służący miejsc kultu. Przedmioty magiczne i amulety ze złota i srebra w kształcie smoków zapewniały Hunom ochronę przed złymi duchami.
