Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Przejdź do zawartości
Wikipediawolna encyklopedia
Szukaj

Reichstag

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też:inne znaczenia.
Reichstag w Berlinie, widok od strony zachodniej
Gmach Reichstagu – siedzibaBundestagu

Reichstag wjęzyku niemieckim ma kilka znaczeń:

Parlament Związku Północnoniemieckiego (1867–1871)

[edytuj |edytuj kod]

Wybrany na mocy konstytucjiZwiązku Północnoniemieckiego, 12 lutego 1867 roku. Reichstag (Sejm Rzeszy) był drugą obok Rady Związkowej (Bundesrat) izbą parlamentu. Sejm Rzeszy realizowałkompetencje ustawodawcze i ratyfikowałumowy międzynarodowe. Większość ustaw uchwalanych przez Reichstag musiała być zatwierdzana przez Radę Związkową, która także wydawała rozporządzenia do ustaw uchwalonych przez Reichstag. Zwraca uwagę fakt, iż w kompetencji Sejmu Rzeszy nie figurowały sprawy wojskowe. Reichstag był wybierany w głosowaniu powszechnym, bezpośrednim i jawnym przez mężczyzn, którzy ukończyli 25. rok życia. Przestał istnieć pozjednoczeniu Niemiec w 1871 roku.

Parlament Cesarstwa Niemieckiego (1871–1918)

[edytuj |edytuj kod]

Reichstag (Sejm Rzeszy) ustanowiony został na mocy Konstytucji Cesarstwa Niemieckiego nadanej 16 kwietnia 1871 roku. Był drugą, obok Rady Związkowej (Bundesrat), izbąparlamentuCesarstwa Niemieckiego (II Rzeszy). Wybierany był w drodze wyborów powszechnych i równych na trzyletnią kadencję. Parlament razem z Radą Federalną uchwalał budżet i ustawy. Rolę parlamentu Rzeszy w jej systemie politycznym można porównać do roliIzby Reprezentantów w systemie politycznym Stanów Zjednoczonych. Posiadałinicjatywę ustawodawczą.

Prezydenci Niemieckiego Reichstagu

[edytuj |edytuj kod]
Prezydenci Niemieckiego Reichstagu (1871–1918)
Lp.Imię i nazwiskoPoczątek urzędowaniaKoniec urzędowania
1Eduard Simson(inne języki)18711874
2Maximilian Franz August von Forckenbeck(inne języki)18741879
3Otto Theodor von Seydewitz(inne języki)18791880
4Adolf Graf von Arnim-Boitzenburg(inne języki)18801881
5Gustav Konrad Heinrich von Goßler18811881
6Albert Erdmann Karl Gerhard von Levetzow(inne języki)18811884
7Wilhelm von Wedell-Piesdorf(inne języki)18841888
8Albert Erdmann Karl Gerhard von Levetzow(inne języki)18881895
9Rudolf Freiherr von Buol-Berenberg(inne języki)18951898
10Franz von Ballestrem18981907
11Udo zu Stolberg-Wernigerode19071910
12Hans Graf von Schwerin-Löwitz(inne języki)19101912
13Johannes Kaempf(inne języki)19121918
14Konstantin Fehrenbach19181918

Posłowie polscy w Reichstagu

[edytuj |edytuj kod]

Liczba posłów narodowości polskiej w Reichstagu w latach 1871–1912 wahała się od 13 do 20, byli oni skupieni wKole Polskim.

Parlament Republiki Weimarskiej i III Rzeszy (1919–1945)

[edytuj |edytuj kod]
Adolf Hitler w trakcie przemówienia wKrolloper, która pełniła funkcję Reichstagu, 11 grudnia 1941 r. (prawdziwy budynek Reichstaguspłonął w 1933 r.)

Powołany jako niższa, obokRady Rzeszy, izba parlamentu na mocy tzw.Konstytucji weimarskiej. Reichstag składał się zposłów wybranych przez naród w liczbie proporcjonalnej do ludności danegokraju, lecz ich liczba nie mogła przekroczyć 40%. Prawa wyborcze posiadali mężczyźni i kobiety, acenzus wieku obniżono do 20. roku życia. Miał obowiązek zbierania się minimum raz w roku, na żądaniePrezydenta Rzeszy lub 1/3 posłów. Jego kadencja trwała 4 lata, przy czym mógł zostać rozwiązany przez Prezydenta Rzeszy, jednaktylko jeden raz z tego samego powodu. Posiadał inicjatywę ustawodawczą, jak i wyznaczał kierunek polityce rządu, który kontrolował[1]. Od 1920 do 1930 r. Reichstag obradował przez średnio sto dni w roku. Pomiędzy październikiem 1930 r. a marcem 1931 r. pracował przez pięćdziesiąt dni; potem, aż do wyborów w lipcu 1932 r. zbierał się jedynie przez dalsze dwadzieścia cztery dni. Od lipca 1932 r. do lutego 1933 r. w ciągu sześciu miesięcy zgromadził się na zaledwie trzy dni[2]. Popożarze w nocy z 27 na 28 lutego 1933 Prezydent RzeszyPaul von Hindenburg wydał 28 lutego 1933dekret „O ochronie narodu i państwa” (niem.Verordnung zum Schutz von Volk und Staat), faktycznie zawieszającyprawa obywatelskie i Konstytucję Republiki Weimarskiej. 23 marca 1933, przy absencji aresztowanych posłów komunistycznych i socjaldemokratycznych, Reichstag przyjął większością konstytucyjną „Ustawę o pełnomocnictwach” (niem.Ermächtigungsgesetz), oznaczającą w praktyce przekazanie pełni władzyAdolfowi Hitlerowi, gdyż taustawa konstytucyjna pozwalałarządowi Hitlera na uchwalanie ustaw bez względu na brzmienie Konstytucji i bez konieczności uzyskiwania każdorazowej zgody Reichstagu[3]. Od tego momentu rola Reichstagu została zminimalizowana, a po zakazie tworzenia partii innych niżNSDAP (14 lipca) i kolejnych„wyborach” w listopadzie 1933, w których startowała wyłącznie NSDAP, zbierał się coraz rzadziej[4], nie przeprowadzał żadnych debat i uchwalił – przezaklamację – tylko kilka ustaw: 15 września 1935 – tzw.ustawy norymberskie, 30 stycznia 1937 – o przedłużeniu ustawy o pełnomocnictwach do 1 kwietnia 1941, 30 stycznia 1939 – o przedłużeniu ustawy o pełnomocnictwach do 10 maja 1943[5], 1 września 1939 – o wcieleniuWolnego Miasta Gdańska doIII Rzeszy. Nazywano gonajdroższym chórem świata. Ostatni raz zebrał się 26 kwietnia 1942 uchwalając wyposażenie Hitleraw pełnię władzy sądowej bez jakichkolwiek ograniczeń wynikających z obowiązujących przepisów prawnych[6].

Budynek Reichstagu

[edytuj |edytuj kod]
 Osobny artykuł:Gmach parlamentu Rzeszy w Berlinie.

Reichstag, a oficjalniePlenarbereich Reichstagsgebäude, jest siedzibą niemieckiegoBundestagu. Zbudowany został wbarokowym stylu na podstawie planów architektaPaula Wallota w latach 1884–1894. Do 1918 roku znajdował się tu Reichstag II Rzeszy. W 1933 r.budynek został prawie całkowicie zniszczony wpożarze. W latach 60. XX w. został odbudowany w nowej formie i ponownie przebudowany w okresie 1991–1999.

 Zobacz też:Pożar Reichstagu.

Zobacz też

[edytuj |edytuj kod]

Przypisy

[edytuj |edytuj kod]
  1. Mianowanie ministrów należało do Prezydenta Rzeszy (art. 53 Konstytucji), przyjmowano, że cieszą się zaufaniem Reichstagu chyba że zostali go pozbawieni (art. 54).
  2. ThomasT. Mergel ThomasT.,Parlamentarische Kultur in der Weimarer Republik: Politische Kommunikation, symbolische Politik und Öffentlichkeit im Reichstag, Düsseldorf 2002, s. 179–181 (niem.).
  3. Z kilkoma czysto formalnymi zastrzeżeniami, jak zakaz likwidowania instytucji Reichstagu, Rady Rzeszy (Reichsrat), rządu i prezydenta, które i tak z czasem zostały zignorowane: Radę Rzeszyrozwiązano 14 lutego 1934, a po śmierci P. von Hindenburga 2 sierpnia tego rokupołączono urzędy prezydenta i kanclerza w specjalnie utworzony dla Hitlera urząd wodza i kanclerza Rzeszy (niem.Der Führer und Reichskanzler). Chociaż formalnie tylko rząd jako całość mógł uchwalać ustawy, w praktyce Hitler korzystał z tego uprawnienia samodzielnie.
  4. Zwykle raz do roku 30 stycznia (w rocznicę objęcia urzędu Kanclerza Rzeszy przez Adolfa Hitlera), poza tym kilka razy z okazji ważnych wydarzeń (28 kwietnia 1939 w odpowiedzi na polsko-brytyjskie rozmowy o wzajemnej pomocy, 1 września 1939 z okazji rozpoczęcia wojny, 6 października 1939 po zwycięskiejkampanii polskiej, 19 lipca 1940 po zwycięskiejkampanii francuskiej, 4 maja 1941 po zwycięskiejkampanii bałkańskiej, 11 grudnia 1941 z okazjiwypowiedzenia wojnyStanom Zjednoczonym).
  5. Tego dnia (10 maja 1943) Hitler wydałdekret, na mocy którego uprawnienia rządu wynikające z ustawy o pełnomocnictwach miały obowiązywać bez ograniczeń czasowych.
  6. Eberhard Jäckel:Panowanie Hitlera, Ossolineum, Wrocław 1989ISBN 83-04-0321-71.

Linki zewnętrzne

[edytuj |edytuj kod]
Zobacz hasłoReichstag w Wikisłowniku
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reichstag&oldid=76112904
Kategorie:
Ukryta kategoria:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp