 Reggiane Re.2005 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | |||
| Typ | |||
| Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej | ||
| Załoga | 1 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 10 maja 1942 | ||
| Lata produkcji | |||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | tłokowysilnik rzędowyFiat RA. 1050 RC. 58 Tifone | ||
| Moc | 1475 KM (1083kW)startowa | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 11 m | ||
| Długość | 8,73 m | ||
| Wysokość | 3,15 m | ||
| Powierzchnia nośna | 20,4 m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 2600 kg | ||
| Startowa | 3560 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 565 km/h na 2000 m | ||
| Prędkość przelotowa | 515 km/h | ||
| Prędkość wznoszenia | 1100 m/min | ||
| Pułap | 12 000 m | ||
| Zasięg | 1250 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 3 działka kal. 20 mm 2 wkm kal. 12,7 mm 630 kg bomb | |||
| Rzuty | |||
 | |||
| |||
Reggiane Re.2005Sagittario (wł.: łucznik) –włoskisamolot myśliwski z okresuII wojny światowej, ostatni model produkowany seryjnie z serii zapoczątkowanej samolotemReggiane Re.2000. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do poprzednich modeli, był całkowicie nową konstrukcją.
Prace projektowe rozpoczęły się w 1941 roku. Plany maszyny były gotowe w grudniu 1941 roku, a płatowiec bez silnika już w lutym 1942 roku. Całkowicie odmienną konstrukcją od wcześniejszych w samolotach Reggiane było podwozie. O ile poprzednie podwozie główne chowało się do tyłu poprzez obrót o 90 stopnie, to teraz z uwagi na rozmieszczenie uzbrojenia w skrzydłach było to niemożliwe i przyjęto koncepcję taką jak wMesserschmitt Bf 109 lubSupermarine Spitfire, czyli chowało się w kierunku końcówek skrzydła[1]. Samolot miał też wciąganekółko ogonowe. Napęd stanowił produkowany na licencji pod oznaczeniemFIAT RA.1050 RC.58 Tifoneniemiecki silnik DB-605A (używany w samolocieMesserschmitt Bf 109G). Silnik zamontowano dopiero w kwietniu 1942 roku, z uwagi na to, że zaginął w transporcie i został odnaleziony dopiero wMediolanie[2] i prototyp (MM494) oblatano 10 maja 1942 r[3]. Podczas testów osiągnął on prędkość maksymalną 678 km/h a w nurkowaniu 980 km/h[4]. Natychmiast po oblataniu samolot skierowano do produkcji. Pomimo doskonałych osiągów i właściwości w 1942 roku zamówiono tylko 3 kolejne prototypy i 16 maszyn przedseryjnych. W związku z powyższym w firmie Reggiane rozważano możliwość sprzedaży naeksport. Wstępnie rozważano sprzedaż licencji i zamówiono 50 egzemplarzy doSzwecji, ale ostatecznie do zawarcia kontraktu nie doszło z uwagi na niemożność spełnienia żądań co do terminów dostaw[1]. W lutym 1943 roku, pod naciskiem Niemiec, zamówiono 16 maszyn serii 0 oraz 750 maszyn seryjnych.
W kwietniu 1943 na drugim prototypie (MM495) zamontowano oryginalny niemiecki silnik DB.605 ześmigłem VDM od Bf 109G. Maszyna ta osiągnęła w testach prędkość 720 km/h na 7300 m. Po zakończeniu prób był on wykorzystywany przezLuftwaffe do obrony pól naftowych wRumunii[4].
Pierwsze seryjne maszyny Re.2005 seria 0 dostarczono w maju 1943 roku. W momenciekapitulacji Włoch 8 września 1943 roku, ukończono budowę 34 maszyn seryjnych serii 0. Po kapitulacji produkcję na żądanie Niemiec kontynuowano, ale nie wiadomo ile jeszcze egzemplarzy wyprodukowano[1].
Samoloty Re.2005 były wykorzystywane do obronySycylii, a następnieNeapolu iRzymu. Nieliczne egzemplarze znalazły się w lotnictwieWłoskiej Republiki Socjalnej, operując z lotniska Bresso kołoMediolanu. Kilka samolotów Re.2005 o numerach MM096100-04 i MM096106-1 walczyło jeszcze w specjalnej eskadrze obronyBerlina w listopadzie 1944 roku. Jeden egzemplarz został przewieziony w 1945 doUSA, gdzie został poddany testom i uznany za jeden z najlepszych samolotów myśliwskich na świecie.
Reggiane Re.2005 był jednomiejscowym, jednosilnikowymdolnopłatem konstrukcji całkowicie metalowej z chowanym klasycznym podwoziem z kółkiem ogonowym. Napędzany był 12-cylindrowymsilnikiem rzędowymFiat RA. 1050 RC. 50 Tifone. Uzbrojenie składało się z dwóchkarabinów maszynowych Breda-SAFATkal. 12,7 mm umieszczonych w kadłubie nad silnikiem, jednegodziałkaMauser MG 151 kal. 20 mm strzelającego przez wał śmigła i dwóch takich działek w skrzydłach. Możliwe było również podwieszeniebomby 630 kg na zaczepie pod kadłubem lub dwóch bomb po 160 kg pod skrzydłami.
.svg)
