 Red Schoendienst (1983) | |||||||||||
| drugobazowy | |||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Albert Fred Schoendienst | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 lutego 1923 | ||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 6 czerwca 2018 | ||||||||||
| Odbijał | |||||||||||
| Rzucał | prawą | ||||||||||
| Debiut | 17 kwietnia 1945 | ||||||||||
| Ostatni występ | 7 lipca 1963 | ||||||||||
| Statystyki | |||||||||||
| Średnia uderzeń | 0,289 | ||||||||||
| Home runy | 84 | ||||||||||
| Uderzenia | 2449 | ||||||||||
| RBI | 773 | ||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||||
| |||||||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||||||
| Rok wprowadzenia | 1989 | ||||||||||
| Metoda elekcji | |||||||||||
| |||||||||||
Albert Fred Schoendienst (ur.2 lutego1923 wGermantown, zm.6 czerwca2018 wTown and Country[1]) – amerykański baseballista, który występował na pozycjidrugobazowego, w późniejszym okresie menadżerSt. Louis Cardinals.
W wieku 16 lat zrezygnował z edukacji w szkole i wstąpił doCivilian Conservation Corps[2] W 1942 podpisał kontrakt z St. Louis Cardinals i początkowo grał wklubach farmerskich tego zespołu, między innymi wRochester Red Wings, gdzie grał na pozycjiłącznika[3][4]. Od maja 1944 do stycznia 1945 pełnił służbę wojskową[2]. WMajor League Baseball zadebiutował 17 kwietnia 1945 w meczu przeciwkoChicago Cubs, w którym zaliczyłtriple'a i zdobyłruna[3][5]. W debiutanckim sezonie występował na pozycjilewozapolowego, gdyż pierwszym łącznikiem w zespole byłMVP National League poprzedniego sezonuMarty Marion[3][6]. W sezonie 1945skradł najwięcej baz wNational League[3].
W 1946 po odejściu drugobazowegoLou Kleina, Schoendienst przeszedł na tę pozycję[6]. W tym samym roku po raz pierwszy wystąpił wMeczu Gwiazd i zdobył pierwszy tytuł mistrzowski po tym, jak Cardinals pokonaliBoston Red Sox w siedmiu meczach[3][6]. W sezonie 1950 zaliczył najwięcejdouble’ów w lidze (43)[3]. W czerwcu 1956 w ramach wymiany zawodników przeszedł doNew York Giants, zaś w czerwcu 1957 później również w ramach wymiany przeszedł doMilwaukee Braves i w tym samym roku po raz drugi zwyciężył wWorld Series, w których Braves wygrali zNew York Yankees 4–3 w seriibest-of-seven. Karierę zawodniczą zakończył w 1963 w St. Louis Cardinals[6].
W 1964 był członkiem sztabu szkoleniowego Cardinals, którzy sięgnęli po pierwsze od osiemnastu lat mistrzostwo MLB. Przed rozpoczęciem sezonu 1965 został mianowany przez właściciela klubuGussiego Buscha menadżerem zespołu[6]. W 1967 poprowadził zespół do zwycięstwa w World Series, rok później do mistrzostwa National League. W 1976 po przegraniu 90 meczów w rundzie zasadniczej, został zwolniony z funkcji menadżera[6]. W latach 1978–1979 był w sztabie szkoleniowymOakland Athletics[6]. W 1980 poprowadził zespół Cardinals w ostatnich 37 meczach sezonu, po mianowaniu na stanowisko menadżera generalnego, dotychczasowego menadżeraWhiteya Herzoga[6]. W 1989 został uhonorowany członkostwem wBaseball Hall of Fame[7]. W lipcu 1990 był tymczasowym menadżerem Cardinals, po rezygnacji Herzoga[8].
W styczniu 2014 został wprowadzony jako jeden z 22 zawodników i działaczy do nowo utworzonej St. Louis Cardinals Hall of Fame[9].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 10×All-Star | 1946,1948,1949,1950,1951,1952,1953,1954,1955,1957 | [3] |
| 5× zwycięzca wWorld Series | 1946,1957,1964,1967,1982 | [6] |
| Baseball Hall of Fame | od 1989 | [7] |
| # 2 zastrzeżony przezCardinals | 1996 | [10] |
