| Imię i nazwisko | Raymond John Leppard |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | klawesynista, dyrygent |
| Odznaczenia | |
 | |
Raymond John Leppard (ur.11 sierpnia1927 wLondynie[1][2][3], zm.22 października2019 wIndianapolis[4]) –brytyjski klawesynista i dyrygent.
W latach 1948–1952 studiował grę naklawesynie ialtówce naUniwersytecie Cambridge, gdzie następnie od 1957 do 1967 roku wykładał[1]. Jako dyrygent zadebiutował wLondynie w 1952 roku[1][2][3]. W 1959 roku wystąpił po raz pierwszy wCovent Garden Theatre, prowadząc oratoriumSamsonG.F. Händla[1]. Koncertował zEnglish Chamber Orchestra, którą prowadził wykonując na klawesynie liniębasso continuo[1]. W latach 1973–1980 był pierwszym dyrygentemBBC Northern Symphony Orchestra[1][2][3]. Współpracował zfestiwalem operowym w Glyndebourne[1].
Od 1976 roku mieszkał na stałe wStanach Zjednoczonych[2]. W 1978 roku zadebiutował wMetropolitan Opera wNowym Jorku, prowadząc operęBilly BuddBenjamina Brittena[2]. Od 1984 do 1990 roku gościnnie prowadziłSt. Louis Symphony Orchestra[2][3]. W latach 1987–2001 pełnił funkcję dyrektora muzycznegoIndianapolis Symphony Orchestra[2]. W 1990 roku poprowadził wPałacu Buckingham koncert z okazji 90. rocznicy urodzin królowej matkiElżbiety Bowes-Lyon[2]. Od 1994 roku byłkompozytorem rezydentemUniversity of Indianapolis[2].
W 1983 roku otrzymał tytuł komandoraOrderu Imperium Brytyjskiego[2].
Przyczynił się do odrodzenia zainteresowania muzykąClaudio Monteverdiego[1], przywrócił na sceny opracowane przez siebie opery kompozytora:Orfeusza (1965) iPowrót Ulissesa do ojczyzny (1972), a także operyCavalliego:L’Ormindo (1967),La Calisto (1969),L’Egisto (1974) iL’Orione (1980)[2]. Jego działalność w tej mierze miała charakter pionierski, choć współcześnie opracowania Lepparda uznawane są za zbyt swobodne i zniekształcające pierwowzory[1]. Wspólnie zEnglish Chamber Orchestra dokonał nagrań płytowych utworówJ.S. Bacha,Händla,Haydna iMozarta[1]. Był autorem pracy poświęconej praktyce wykonawczej,The Real Authenticity (wyd. Londyn 1988)[2][3].
Skomponował ścieżki dźwiękowe do filmówWładca much (1963),Alfred Wielki (1969),Śmiech w ciemnościach (1969),Perfect Friday (1970) iHotel New Hampshire (1984)[2].